Χρήστος Δασκαλάκης

“Καλή Νίκη”, μια ιστορία ζωής.

Η «Καλή Νίκη» δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο του Χρήστου Δασκαλάκη. Είναι θα λέγαμε ένα κομμάτι της ζωή του. Μιας ζωής που μας είχε «ψιθυρίσει» ήδη από το προηγούμενο βιβλίο του, το ανατρεπτικό παραμύθι με τον τίτλο «Γονεοτροφείο».

Εκεί καταλάβαμε ότι κάτι ήθελε να μας πει, κάποια δική του ιστορία κρυβόταν πίσω από τις λέξεις, κάτι ήθελε να «φωνάξει» για το τι τελικά έχουν ανάγκη τα παιδιά μέσα σε μια οικογένεια. Με το βιβλίο της «Καλής Νίκης» ο Χρήστος Δασκαλάκης ήρθε να δώσει απάντηση σε όλα αυτά που από καιρό υποψιαζόμασταν. Με μια γραφή εντελώς κινηματογραφική και με μια ειλικρίνεια που εκπλήσσει, το βιβλίο της «Καλής Νίκης» είναι μια εξομολόγηση που έχει τη δύναμη να φέρει τη λύτρωση και τον προβληματισμό, το πείσμα και το σθένος ώστε να πάμε παρακάτω παρά τις όποιες δυσκολίες.

Αν χαρακτηρίζαμε την «Καλή Νίκη» ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης, θα το αδικούσαμε. Αν το λέγαμε μια ιστορία ζωής, θα είμασταν σωστοί! Πολύ περισσότερο από όλα αυτά όμως είναι η ιστορία ενός αγοριού, που μη μπορώντας να βρει θαλπωρή και αγάπη στο σπίτι ή στη σχολική αυλή, τα βρήκε σε ένα μοναστήρι, δίπλα σε μια μοναχή, σε ένα μέρος γεμάτο από τη σοφία και τις συμβουλές των πιο αγνών ψυχών.
Αυτή, είναι η συνομιλία μας και ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας πίσω από τις λέξεις…

Τα βιβλία σου, αν και παραμύθια στο σύνολο τους τα περισσότερα, όλα είναι εμπνευσμένα από αληθινά γεγονότα. Το ίδιο τώρα και με την «Καλή Νίκη» πουαπευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες. Τι σε οδηγεί σε αυτόν τον τρόπο έκφρασης;

Νιώθω πάντα ότι έχω ανάγκη να γράψω για πράγματα που κρύβουν πίσω τους μια αληθινή ιστορία. Ίσως γιατί, ως αναγνώστης, με ενδιαφέρει να διαβάσω κάτι που έχει βάθος και ουσία. Είχα πάντα την πεποίθηση ότι είναι ωραίο να διαβάζεις κάτι με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς, κάτι στο οποίο μπορείς να πιστέψεις.

Η ιστορία της «Καλής Νίκης» είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Πώς είναι η διαδικασία του να γράφεις τη «βιογραφία» σου ως παιδί;

Θα έλεγα ότι είναι δύσκολο συναισθηματικά. Διαβάζεις τις λέξεις σου και ταυτόχρονα συνειδητοποιείς ότι αυτή είναι η δική σου ιστορία. Αυτό το κομμάτι με δυσκόλεψε πολύ ομολογώ.

Μίλησε μας για την Καλλινίκη ως πρόσωπο αλλά και ως βιβλίο. Τι σε οδήγησε στο να μοιραστείς την κοινή σας ιστορία;

Στα μάτια μου η Καλλινίκη ήταν ένας άγγελος. Κυριολεκτικά! Έτσι την έβλεπα όντας ένα φοβισμένο και «αόρατο» παιδί. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος, μετά τους «ανάδοχους» γονείς, που μου έδωσε σημασία και ένιωσα ότι με αγαπάει. Και αυτή την αγάπη θέλησα να μεταφέρω στο βιβλίο. Σε ένα βιβλίο που πλέον δεν είναι δικό μου. Ανήκει στον κάθε άνθρωπο που πάλεψε και νίκησε το φόβο, την ανασφάλεια και το «σκοτάδι». Γράφοντας αυτό το βιβλίο ένιωσα ότι τα νίκησα κι εγώ μαζί.

Μοιάζει παράξενο ίσως για έναν νέο, σε ηλικία, αναγνώστη να καταλάβει το πώς ένα παιδί ζούσε σε ένα μοναστήρι χωρίς ρεύμα και νερό. Πόσο μάλλον δε ότι έκανε παρέα με μια μοναχή. Φανερώνει μήπως η επιτυχία του βιβλίου σου μία ανάγκη για επιστροφή σε έναν πιο απλό τρόπο ζωής;

Ομολογώ ότι με συγκινεί η αποδοχή και η αγκαλιά που έχει λάβει το βιβλίο της «Καλής Νίκης». Ήταν στιγμές που σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν για το ποιον τελικά μπορεί να αφορά αυτή η ιστορία. Ποιον αφορά η ζωή ενός παιδιού και μιας μοναχής, η ζωή σε ένα μοναστήρι χωρίς ρεύμα και νερό, χωρίς τηλέφωνο και πολυτέλειες. Και προς μεγάλη μου έκπληξη έχω λάβει δεκάδες μηνύματα ανθρώπων που ταυτίστηκαν, που τους ξύπνησαν μνήμες, που είχαν έναν δικό τους φύλακα άγγελο να τους συμβουλέψει ή που θα ήθελαν να είχαν έναν. Τώρα μπορούν να έχουν όλοι την Καλλινίκη…

Πιστεύεις ότι θα είχες διαφορετική πορεία στη ζωή σου αν δεν είχες συναντήσει την Καλλινίκη;

Πιστεύω πως αν δεν την είχα συναντήσει ίσως να μην είχα καταφέρει να μείνω στη ζωή…

Νιώθω ότι πέρα από όσα καταγράφεις στο βιβλίο, υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα ήθελες να μοιραστείς αλλά για κάποιον λόγο δεν το έκανες. Ισχύει;

Ίσως και να είναι έτσι. Την απάντηση την ξέρουν σίγουρα οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι και οι άνθρωποι που ακολουθούν την πορεία μου εδώ και χρόνια. Ποτέ δεν έκρυψα ότι η ζωή μου ήταν δύσκολη. Ποτέ όμως δεν θα αποκαλύψω τι πραγματικά έχει συμβεί. Όχι πριν να νιώσω ότι είμαι έτοιμος για αυτό, όχι πριν διασφαλίσω την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που έχουν εμπλακεί.

Τι σημασία έχει για εσένα το να συγχωρείς και να κάνεις υπομονή;

Τεράστια σημασία. Αυτές ήταν από τις πιο βασικές συμβουλές των μοναχών στο μοναστήρι. Αν δεν είχα κάνει υπομονή και δεν είχα καταφέρει να συγχωρέσω δεν θα είχα καταφέρει να κάνω ούτε δύο βήματα παρακάτω. Θα ζούσα μέσα στο θυμό και τα ερωτηματικά. Και τίποτα από τα δύο δεν σε βοηθάει να βρεις τη γαλήνη.

Τι καλό πήρες εσύ ο ίδιος γράφοντας αυτή την ιστορία και τί νιώθεις ότι παίρνει ένας αναγνώστης;

Προσωπικά βρήκα ένα μεγάλο κομμάτι λύτρωσης. Ήταν ένα είδος εξομολόγησης θα έλεγα.
Ο αναγνώστης νιώθω ότι έλαβε ένα μεγάλο κομμάτι γαλήνης, αγάπης, ελπίδας και ενδυνάμωσης. Έτσι τουλάχιστον καταλαβαίνω από τις όμορφες λέξεις που λαμβάνω καθημερινά.

Περίμενες ότι αυτό το βιβλίο θα κατάφερνε να μιλήσει σε τόσες ψυχές; Τι σκεφτόσουν, σε σχέση με την πορεία του, όταν το έγραφες;

Σκεφτόμουν μόνο ότι δεν θέλω να ξεχάσω όσα διδάχθηκα δίπλα στην Καλλινίκη, μέσα σε ένα μοναστήρι γεμάτο από σοφές ψυχές. Με ενδιέφερε μόνο να μεταφέρω την εμπειρία μου και να μοιραστώ σωστά αυτή τη σοφία. Δεν σκεφτόμουν και δεν περίμενα τίποτα άλλο. Ήθελα απλά αυτό το βιβλίο να κρατήσει ζωντανά κάποια μαθήματα ζωής που πήρα μέσα σε ένα τόσο αγνό και ευλογημένο περιβάλλον.

Ποια είναι η δική σου μεγαλύτερη έλλειψη;

Η παιδική ανεμελιά. Δεν την είχα, δεν την ένιωσα. Έπρεπε συνεχώς να με προστατεύω από το επόμενο χτύπημα και την επόμενη κοροϊδία. Λυπάμαι για τους δασκάλους που δεν είχα, την αγάπη που δεν έλαβα, τα γενέθλια που δεν έκανα, τα δώρα που δεν έφερε ποτέ ο Άι- Βασίλης. Τα αντικατέστησα όλα με τη φαντασία μου, με την Καλλινίκη και τώρα με τα βιβλία μου. Μα νιώθω τυχερός ακόμα και έτσι.

Τι φοβίζει τον Χρήστο ως ενήλικα;

Η σκληρότητα, η ταχύτητα με την οποία όλα αλλάζουν και η τάση του να κυνηγάμε την ευκολία.

Κρατώντας αυτό το τόσο εξομολογητικό βιβλίο ενθάρρυνσης στα χέρια σου, σε ποιον θα ήθελες να το προσφέρεις;

Στην κάθε ψυχή που μένει στο περιθώριο, που φοβάται, που έχει κακοποιηθεί, που δεν έχει φωνή, που θέλει να φωνάξει ΟΧΙ και να τρέξει προς το φως. Χαίρομαι γνωρίζοντας ότι οι φίλοι, αφού διαβάσουν το βιβλίο, το προσφέρουν μετά σε ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους δώσει δύναμη και θα ταυτιστούν. Έτσι ακριβώς έκανε και η Καλλινίκη με εμένα, μου έδινε να διαβάσω βιβλία που ήξερε ότι θα μου κάνουν καλό. Και τα κατάφερε!

Κλείνοντας, πιστεύεις ότι τελικά η προσωπική απόφαση του να αφήσουμε κάθε δυσκολία πίσω μας και να τρέξουμε μπροστά, μπορεί να μας φέρει την πολυπόθητη «νίκη»;

Το πιστεύω με όλη μου την ψυχή! Αυτό έλαβα σαν συμβουλή, ως παιδί, αυτό εφάρμοσα, αυτό κατέγραψα σε αυτή την ιστορία. Και εύχομαι πάντα, όλοι μας, να έχουμε τη δύναμη να κοιτάζουμε, να βαδίζουμε και να στοχεύουμε μπροστά…

Δείτε ολόκληρο το αφιέρωμα/οδοιπορικό στο μοναστήρι της Καλλινίκης εδώ:

https://www.ertflix.gr/vod/vod.356616-365-stigmes-30