Άγγελος Ανδρεόπουλος: «Δουλειά της τέχνης είναι η δημιουργία ενσυναίσθησης»

Ο σπουδαίος συγγραφέας Άγγελος Ανδρεόπουλος μάς αποκαλύπτει τις σκέψεις του για δύο σημαντικά θεατρικά του έργα, τον μονόλογο «Κοιμώμενος

Χαλεπάς.. ο σαλός άγιος» και το χριστουγεννιάτικο έργο για μικρούς και μεγάλους «Χριστουγεννιάτικο Μυστικό», που παρουσιάζονται αυτήν την περίοδο στο θέατρο Αλκμήνη. Τον «Κοιμώμενο Χαλεπά» ενσαρκώνει ο ταλαντούχος ηθοποιός Γιώργης Κοντοπόδης ενώ το «Χριστουγεννιάτικο Μυστικό» μοιράζονται μαζί μας οι ηθοποιοί Πάνος Γεωργούλης, Δανάη Καλοπήτα, Ρωμανός Κατσαρής και Βασιλική Σούτη. Τη σκηνοθεσία των έργων υπογράφει ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος.

Πηγή έμπνευσης για να γράψετε τον θεατρικό μονόλογο «Κοιμώμενος Χαλεπάς.. ο σαλός άγιος»;

Δεν είναι μόνο ο Χαλεπάς. Το θέμα των «σαλών» καλλιτεχνών κλωθογύριζε χρόνια στο μυαλό μου. Ίσως επειδή κάποιοι από τους πιο αγαπημένους μου συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτούς. Ο Φαν Γκογκ, ο Βιζυηνός, η Νταντωνάκη και άλλοι παλιότεροι και νεότεροι που το έργο τους με άφηνε άναυδο. Αυτό που δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω είναι αν αξίζει το μαρτύριο που πέρασαν για να αφήσουν πίσω τους τέτοιες ποιότητες. Θέλω να πω ότι δεν ξέρω το έργο τους θα είχε την ίδια αξία αν παρέμεναν γνωστικοί, είναι όμως βέβαιο ότι αυτή η τρέλα πέρασε στους πίνακες τού ενός, στα γραπτά τού άλλου, στα τραγούδια τής τρίτης, στις μουσικές και στη ποίηση άλλων. Αυτό το ερώτημα μπορώ να πω ότι στάθηκε η αιτία γι’ αυτό μου το θεατρικό. Η αφορμή ήταν φυσικά η πρόταση τού Γιώργη Κοντοπόδη, που με πήρε τηλέφωνο ζητώντας μου να τού γράψω κάτι για μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα τής τέχνης. Η απάντησή μου ήρθε αυθόρμητα και χωρίς σκέψη: «Καταπληκτική ιδέα, αλλά

ξέχνα το. Θα κάνουμε τον Χαλεπά!» Κι επειδή η τρέλα είναι μεταδοτική μέχρι να κλείσουμε το τηλέφωνο τον είχα πείσει!

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά στο ιερό νησί της Τήνου τον Σεπτέμβριο του 2022 με τεράστια επιτυχία και συνέχισε το ταξίδι της στο θέατρο Αλκμήνη όπου θα παρουσιάζεται μέχρι τις 12 Ιανουαρίου 2023. Πώς νιώθετε που το έργο σας ενθουσίασε και συγκίνησε τόσο τους θεατές;

Μόλις επιστρέψαμε με τον σκηνοθέτη μας τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο και τον Γιώργη Κοντοπόδη από την Τήνο, όπου παρουσιάσαμε τον μονόλογο σε μαθητές γυμνασίων και λυκείων. Μπορώ να πω ότι αυτή η εμπειρία ήταν η πιο σημαντική απ’ όλες, Ξέρετε, υπάρχει τέχνη για να ξεχνούμε, τέχνη για να

θυμόμαστε και τέχνη για να σκεφτόμαστε. Σ’ αυτήν την τρίτη κατηγορία ανήκει πιστεύω κι ελπίζω ο Χαλεπάς. Όταν βλέπεις λοιπόν τα παιδιά τών 17, τών 16, ακόμα και τών 14 και τών 15 να σκέφτονται, να αναρωτιούνται, να συναισθάνονται, γιατί θεωρούν ότι κάποια πράγματα που ακούσανε στη

παράσταση τα αφορούν άμεσα, αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα τουλάχιστον. Το θέατρο, ακόμα και στη φόρμα τού μονολόγου, είναι διάλογος μεταξύ ηθοποιού/κειμένου και κοινού. Όταν λοιπόν πετυχαίνουμε να στοιχειοθετηθεί αυτός ο διάλογος κι αυτή η επικοινωνία, η δική μου ικανοποίηση είναι πραγματικά ανείπωτη.

Το έργο εστιάζει κυρίως στην ψυχοσύνθεση του Χαλεπά και δεν στέκεται στη ζωή και το έργο του. Για ποιόν λόγο;

Ζούμε στην εποχή τής άπλετης πληροφορίας και της τραγικά περιορισμένης γνώσης. Όσοι θέλουν να πληροφορηθούν για τον βίο και τη πολιτεία τού Γιαννούλη Χαλεπά δεν έχουν παρά να μπουν στο internet. Αλλά αυτές τις πληροφορίες δεν θα γνωρίσουν τον ίδιο, δεν θα τον καταλάβουν, δεν θα τον

συναισθανθούν. Αυτή λοιπόν η δημιουργία ενσυναίσθησης είναι δουλειά τής τέχνης. Η τέχνη δεν είναι για να περιγράφει, ούτε καν για να εξιστορεί, αλλά ακριβώς για να δημιουργεί αυτήν την ενσυναίσθηση τού κοινού προς τους επί σκηνής χαρακτήρες.

«Χριστουγεννιάτικο Μυστικό»: μιλήστε μας για το νέο σας θεατρικό έργο.

Κάποτε, όπως σε όλα τα παιδιά ελπίζω, προσγειώθηκε στη ζωή μου ο Μικρός Πρίγκιπας. Απ’ όλες τις ρήσεις του αυτή που με συγκλονίζει περισσότερο – ίσως γιατί μπορεί να αφορά και μένα πια – είναι πως όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά, μα πολύ λίγοι το θυμούνται. Αισθάνθηκα λοιπόν ότι το

μυστικό για να μην ξεχάσουμε πώς ήμασταν παιδιά μεγαλώνοντας, είναι ακριβώς σε εκείνες τις ιστορίες που μας συγκινήσανε στα πέντε και στα έξη.

Ανακάλεσα στη μνήμη μου το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα και αναρωτήθηκα πώς θα είχε εξελιχθεί αν είχε μεγαλώσει κι είχε ξεχάσει. Αυτό και η ιστορία τού παιδιού με το ταμπούρλο γέννησαν το Χριστουγεννιάτικο Μυστικό, μια ιστορία για το παρελθόν των μεγάλων και το μέλλον των παιδιών.

Μια ευχή για τον νέο χρόνο;

Ελπίζω σε έναν χρόνο από τώρα να τραγουδάμε «Μα μη σε νοιάζει εσένα για όλα αυτά, αυτός ο χρόνος ήταν ο καλλίτερος!»

Λίγα λόγια για τον Άγγελο Ανδρεόπουλο

Κατάγεται από την Πάτρα αλλά ζει στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας, συνθέτης κι ενορχηστρωτής. Έχει υπάρξει μαέστρος στην Πατραϊκή Μαντολινάτα και στην Επτανησιακή Χορωδία Πατρών. Έχει γράψει έξι θεατρικά έργα που έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο. Αγαπημένοι του θεατρικοί συγγραφείς είναι ο Φρήντριχ Ντύρενματ και ο Νίκος Τσιφόρος. Αντιτάσσεται στην πολιτική ορθότητα και η αγαπημένη του ρήση είναι τού Δάντη, ότι «τα πιο βαθιά κελιά τής κολάσεως είναι κρατημένα για εκείνους που στην εποχή τών μεγάλων διλημμάτων έμειναν αμέτοχοι».

Πληροφορίες για τον «Κοιμώμενο Χαλεπά»:

https://www.ticketservices.gr/event/koimomenos-xalepas-o-salos-agios/

Πληροφορίες για το «Χριστουγεννιάτικο Μυστικό»:

https://www.ticketservices.gr/event/to-xristougeniatiko-mustiko/?lang=el