Άννα-Μαρία Ιακώβου

Πιες ακόμα λίγο κρασί να κατεβεί ο δράκος.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ;

Τώρα που το ξαναδιάβασα, θυμάμαι καθαρά να σκέφτομαι πόσο απλό είναι να εγκλωβιστούμε στην εικόνα που έχουν τα άλλα άτομα για εμάς. Πόσο εύκολο είναι να εθιστούμε στο να βασανιζόμαστε μέσα στις σχέσεις και πόσο δύσκολο να συνυπάρξουμε. Το «Κόλαση είναι οι άλλοι» το σκέφτομαι ακόμα. Είναι οι άλλοι/άλλες/άλλα; Ή εγώ μαζί τους;

Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν και να δημιουργήσεις το κείμενο “Τρώμε, παιδιά”, ώστε να το ανεβάσεις σε παράσταση;

Το κείμενο δεν είναι προσωπική μου δημιουργία αμιγώς. Πρόκειται για μια συλλογική δραματουργία, δηλαδή οι ηθοποιοί έχουν γράψει μεγάλο μέρος του κειμένου στη διαδικασία των προβών. Αυτή η παράσταση ήταν μια κοινή ανάγκη να ερευνήσουμε σκηνικά το θέμα της οικογένειας. Τα τραύματα και τη νοσταλγία. Την υπαρξιακή αγωνία της ενηλικίωσης μας, μια ενηλικίωσης που θέλει πολύ κόπο μέσα στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικογένεια.

Tι πιστεύεις ότι έχει να μας δώσει το συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο μιλά για την υπαρξιακή αγωνία μιας γενιάς παιδιών που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει ελληνικό οικογενειακό τραπέζι.

Η γενιά μας σίγουρα θα νιώσει οικεία με τους προβληματισμούς μας, κάτι που εμένα συχνά με παρηγορεί· ότι δεν είμαι η μόνη που νιώθω έτσι. Η γενιά των γονιών μας ίσως να νιώσει αμηχανία. Ο κοινός τόπος όλων νομίζω, θα είναι η παιδική ηλικία. Πιστεύω πως κάθε θεατής μπορεί να δει την παράσταση ως παιδί. Και αυτό ελπίζουμε να δώσει το κείμενο. Έναν χώρο συνάντησης των παιδιών που όλοι ήμασταν κάποτε, με τους ενήλικες του τώρα. Αυτή η συνάντηση είναι πολύτιμη και συχνά την ψάχνουμε στην ψυχοθεραπεία. Γιατί τείνουμε να ξεχνάμε το παιδί που βρίσκεται μέσα μας και φέρει όλο εκείνο το παρελθόν της οικογένειας.

Γιατί αποφάσισες να ιδρύσεις μια δική σου καλλιτεχνική ομάδα, την Dulcinea Compania;

Γιατί κυρίως έτσι έχω μάθει να δουλεύω στο θέατρο. Το 2022 όταν δημιουργήθηκε η ομάδα είχα και πολλά όνειρα, που τώρα δεν έχω. Αποφάσισα να την ιδρύσω, γιατί είχα μαζί μου κάποιους ανθρώπους, που μοιραζόμασταν κοινές ιδέες, θέλαμε να εργαστούμε επαγγελματικά στο θέατρο και να δημιουργήσουμε με τον τρόπο μας. Αποφασίζω να συνεχίζω, γιατί κάναμε μια νέα αρχή στην Αθήνα (είμαστε από τη Θεσσαλονίκη και εκεί ξεκινήσαμε) και ελπίζω πως εδώ υπάρχει μια καλλιτεχνική κοινότητα, με την οποία μπορούμε να συνομιλήσουμε κι από την οποία μπορούμε να εμπνευστούμε.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Σκέφτομαι την ποίηση και πώς αλλάζει με τις εποχές. Σκέφτομαι τον Πρεβεδουράκη να γράφει: «Πιες
ακόμα
λίγο κρασί
να κατεβεί ο δράκος»

Πληροφορίες για την παράσταση:

Βιογραφικό σημείωμα

Άννα-Μαρία Ιακώβου

σκηνοθέτις, δραματουργός, ηθοποιός

Η Άννα-Μαρία Ιακώβου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτη της Νομικής Α.Π.Θ. και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. Από το 2016 ως το 2020 εργάστηκε ως θεατροπαιδαγωγός, από το 2020 ως το 2022 στο Τμήμα Καλλιτεχνικού Έργου και Δραματολογίου του ΚΘΒΕ, και τη σεζόν 2023-2024 ως Υπεύθυνη Σκηνής στο Εθνικό Θέατρο.

Το 2022 ίδρυσε την Dulcinea ΑΜΚΕ, η οποία επιχορηγήθηκε από το ΥΠΠΟΑ για τις παραστάσεις Η πολιτεία ψηλά (2022) και Με τον Ποταμό του Χρόνου (2023).

Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Θωμά Βελισσάρη, Γιάννη Μόσχο, Θάνο Νίκα, Βασίλη Παπαβασιλείου, Νίκο Σακαλίδη κ.α.

Υπήρξε μέλος του Θεάτρου Τέχνης Ακτίς Αελίου, του Θεάτρου Εταιρότητα και ιδρυτικό μέλος της Monstrare Art Group.

Έγραψε και σκηνοθέτησε το θεατρικό έργο Fate για το Μουσικό Θέατρο Εταιρότητα (2016) και σε συνεργασία με τον Θωμά Βελισσάρη το παιδικό θεατρικό έργο Έξω Φρενών για τη Monstrare Art Group (2019). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του καλλιτεχνικού περιοδικού Stain (2011). Κείμενά της και μεταφράσεις ποιημάτων έχουν δημοσιευτεί στο Βακχικόν, ενώ το 2020 συμμετείχε στην Λογοτεχνική Σκηνή του Εντευκτηρίου.