Άρης Αντωνόπουλος

Να μην βολεύεσαι, να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου, να τολμάς.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην κωμωδία «UNFRIEND», σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου;

Ηθελα δουλειά γιατί έπρεπε κάπως να βγάλω το ψωμάκι μου.

Πέρα απ’ τη πλάκα, η απόφαση δεν ήταν πολύ δύσκολη.

Η παράσταση απαρτίζεται από ηθοποιούς με πολλά χιλιόμετρα , το κείμενο είναι σύγχρονο και ο Μοφάτ έχει σημαντική πορεία στην βιομηχανία.

Με την Κατερίνα είμαστε στην ίδια σειρά και ήταν μεγάλο δώρο να την βλέπω πως μεταχειρίζεται τα 2 μέσα.

Ο Αντώνης, πάνω απ’ όλα , είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος και αυθεντία στη δουλειά του. Είχα την τύχη να τον έχω και καθηγητή στην δραματική οπότε ήταν βέβαιο ότι ήθελα να συνεργαστώ μαζί του.

Πες μας για το δικό σου ρόλο.

Ο δικός μου ο ρόλος με έχει χρόνια διαλέξει.

Οπως βλεπεις αν δε πω την εξυπναδα μου δεν αντέχω.

Το λοιπόν υποδύομαι έναν αστυνομικό που έχει βρεθεί στην οικία των Λαδοπουλέων γιατί ερευνά μια υπόθεση ενός φόνου. Τώρα για περισσότερα ελάτε από κοντά!

Μίλησέ μας για τη συμμετοχή σου στο σήριαλ “Ηλέκτρα”.

Στην Ηλέκτρα είμαστε σε άλλη εποχή, το 1973.

Εκεί υποδύομαι τον χωροφύλακα του νησιού, που επίσης ερευνά δολοφονίες, εμπρησμούς και τα ρέστα. Αυτά έχει αυτή η δουλειά πως να το κάνουμε.

Τώρα τι να πρωτοπώ γι’ αυτή τη σειρά. Ενδιαφέρον σενάριο, Βίκυ Μανώλη στο τιμόνι, στα γυρίσματα περνάμε πολύ καλά και αν τύχει κάτι και δε περνάμε, θα το κάνουμε έτσι για να περάσουμε. Είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Πως είναι να παίζεις και στα δυο τον αστυνομικό;

Το μονό κοινό που έχουν αυτοί οι 2 αστυνομικοί είναι ότι παίζονται από τον ίδιο ηθοποιό.

Είναι άλλη εποχή ο ένας με τον άλλον, άλλη συνθήκη, άλλη αισθητική.

Δε μου κάνει καμία αίσθηση το γεγονός ότι τυχαίνει να κάνουν το ίδιο επάγγελμα οι 2 ρόλοι.

Το θέμα είναι ότι ανά τα χρόνια η φιγούρα του αστυνομικού έχει γίνει καρικατούρα και πολλές φορές ξεχνάμε ότι και αυτοί είναι άνθρωποι και όχι NPCs που απλά περιφέρονται σε ιστορίες.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Αν σου πω για το τι σκέφτομαι, θα μπω σε μονοπάτια δύσκολα, συνειρμικά, δε θα έχω τελειωμό.

Καλά τα λέει ο φίλος Οδυσσέας , αλλά δε θα πρέπει να μας γίνει αυτοσκοπός κάτι τέτοιο απαραίτητα.

Είναι ικανό να σου αλλάξει τη ζωή αλλά όχι αναγκαίο.

Κάτι τέτοιες μικρές , συμπυκνωμένες φρασούλες είναι που κρύβουν τη μεγάλη αλήθεια. Και ταυτόχρονα είναι και οι πιο δύσκολες στην κατανόηση, εμπέδωση και πόσο μάλλον στην εφαρμογή.

Στη δική μου, υποκειμενική πραγματικότητα, θα το μετέφραζα λίγο πιο ελευθερα και όχι αυτολεξεί.

Να μην βολεύεσαι, να βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου, να τολμάς.

Πληροφορίες για την πάρασταση: