Άρης Μακρής

Οι καλλιτέχνες νοιώθουμε παρατημένοι από όλες τις κυβερνήσεις.

Το συγκρότημα Boys and Noise έκλεισε τον κύκλο του;

Ναι τον έκλεισε τον κύκλο του. Όχι ότι δεν είχε κι άλλα να δώσει, αλλά το σταματήσαμε στο peak του. Η αλήθεια είναι ότι τα Boy band έχουν ημερομηνία λήξης, Από την άποψη ότι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και είναι δύσκολη η ομαδικότητα. Προσωπικά μου άρεσε η ομαδικότητα και το συνειδητοποίησα όταν φτιάξαμε μία ερασιτεχνική μπάντα με φίλους μου στο σχολείο. Τότε κατάλαβα ότι μου άρεσε το τραγούδι και το ομαδικό πνεύμα. Φυσικά μου άρεσε όλη αυτή η φάση που είχαμε με τους Boys and Noise.

Η μουσική σου τώρα που είσαι solo, άλλαξε σε σχέση με πριν με το συγκρότημα;

Παρόμοιο, λίγο πιο ροκ και πιο ώριμο.

Ταυτόχρονα έχεις και μεγάλη επιτυχία. Eίσαι από τους τρεις τέσσερις πω ροκ τραγουδιστές στην Ελλάδα που είναι οι πιο επιτυχημένοι.

Δεν έχω παράπονο, είναι η αλήθεια. Βέβαια δεν είμαι από τους τραγουδιστές, που απλά για να είμαι στην επικαιρότητα, βγάζω συνέχεια τραγούδια. Θέλω και προσπαθώ να κάνω πιο εμπεριστατωμένες κινήσεις, να βγάζω τραγούδια που μου αρέσουν, που με ευχαριστούν. Γι’ αυτό και οι κυκλοφορίες μου δεν είναι ανά τρίμηνο ή πεντάμηνο. Προτιμώ να είναι στοχευμένες. Δεν μου αρέσει να είμαι στην επικαιρότητα απλά για να είμαι, θέλω ουσιαστικές κινήσεις.

Ο ηθοποιός Ντένης Μακρής είναι αδελφός σου. Δύο αδέλφια στον καλλιτεχνικό χώρο, που κατά τη γνώμη μου, είστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες και με τελείως διαφορετικούς δρόμους.

Είμαστε όντως. Είσαι από τους λίγους που το βλέπει. Ίσως επειδή μας έχει ζήσει λίγο, έχουμε κάτσει και έχουμε μιλήσει. Αλλιώς ακούμε ότι μοιάζετε πάρα πολύ, και στην εμφάνιση, στα χαρακτηριστικά, στις κινήσεις, στην ομιλία ίσως. Και ναι, αγαπιόμαστε πολύ, αλλά ο καθένας έχει τραβήξει το δρόμο που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή του, και ίσως και στις ανάγκες που έχει σαν χαρακτήρας. Έχουμε πολλά κοινά αλλά και πολλά διαφορετικά στοιχεία.

Δεν ξέρω από που πηγάζει αυτό, ενώ έχουμε μεγαλώσει μαζί και με τον ίδιο τρόπο. Και επειδή είναι μεγαλύτερος, ο Ντένης, πήρα πολλά από κείνον. Εδώ και αρκετά χρόνια βέβαια ζούμε χωριστά και δεν έχουμε την αλληλεπίδραση, που είχαμε όσο μεγαλώναμε. Αλλά από τότε έχουμε κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα, εκείνος μπήκε στην σχολή του Εθνικού Θεάτρου και σε όλο αυτό το ποίημα που κάνουν σε αυτή τη σχολή και ακολουθεί έναν δρόμο στο θέατρο πολύ δύσκολο, όντας εξαιρετικός ηθοποιός. Ενώ αντίθετα εγώ, μέσα στον τραγουδιστικό χώρο, που είναι εντελώς διαφορετικός, είναι άλλος χώρος, άλλη τρέλα.

Πιστεύεις ότι ο Skroutz του Charles Dickens μετά από 200 χρόνια;

Η ιστορία αυτή είναι διαχρονική, έχει διδάγματα και ωραία συμπεράσματα στο τέλος της.

Και μπορώ να σας αυτός ταιριάζει απόλυτα στον Σπύρο Μπιμπίλα, ο οποίος τον βγάζει πολύ όμορφα και δείχνει όλη την πλοκή πολύ σωστά και πολύ δομημένα.

Τι πιστεύεις για αυτό ζήτημα του ρατσισμού ειδικά τον τελευταίο καιρό;

‘Εχει βαρέσει μία ιδιαίτερη τρέλα τους ανθρώπους τα τελευταία χρόνια. Δεν είμαι σίγουρος αν τα ακούμε τώρα πιο πολύ, ή είναι περισσότερα σήμερα από ότι πιο παλιά.

Παρόλα αυτά όντως υπάρχει ένας πανικός και με τις γυναικοκτονίες, αλλά και με τα γενικότερα θέματα ρατσισμού, με το χρώμα του δέρματος, με τις προτιμήσεις στο σεξ. Νομίζω ότι, εν έτει 2022, είναι τεράστιο λάθος να έχουμε τέτοια ζητήματα. Δεν ξέρω τι φταίει, η παιδεια, ο τρόπος που μεγαλώνουμε, τα πρότυπα. Έναν αρνητικό ρόλο, σίγουρα, παίζουν οι θρησκείες, Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τον διαχωρισμό των φύλων.

Η κατάσταση με τον κόβει χειροτέρεψε τα εργασιακά ζητήματα στον καλλιτεχνικό χώρο και ούτε η κυβέρνηση, η οποία κυβέρνηση, αποφασίζει να βοηθήσει ουσιαστικά. Πώς σκέφτεσαι τι νιώθεις, Τι νομίζεις τελικά ότι θα κάνουμε;

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ αβέβαιος και παρατημένος. Είτε αυτό είναι από την τωρινή κυβέρνηση, είτε από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αμφιβάλλω αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα έκανε κάτι διαφορετικό. Νιώθω, λοιπόν, παρατημένος από το κράτος γιατί δεν περιθάλπει τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, τα οποία προάγουν τον πολιτισμό, αν μη τι άλλο.

Είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια με αβεβαιότητα και με υπολογισμούς που τελικά δεν γίνονται. Τώρα σε αυτήν την παράσταση κάναμε δύο μήνες πρόβες, δουλεύαμε με χαρά και ήμασταν ενθουσιασμένοι που μετά τόσο καιρό που είχαμε να κάνουμε παράσταση. Παράλληλα όμως είχαμε ένα άγχος, ότι ξέρεις κάτι, μπορεί όλη αυτή τη δουλειά να μην την παρουσιάσουμε. Και πραγματικά κάναμε δέκα παραστάσεις διακόψαμε, ξαναρχίσαμε και τελικά δεν ξέρουμε πόσο διάστημα θα κρατήσει. Είναι πολύ περίεργα, δύσκολα και δυσοίωνα τα πράγματα.

Με ποιον τρόπο θες να συνεχίσεις στη μουσική;

Όπως σου είπα και πριν, θέλω να είμαι πολύ στοχευμένος στις κινήσεις που κάνω. Θέλω να δώσω το δικό μου στίγμα, το δικό μου στυλ, τη δικιά μου χροιά.

Το στίγμα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο ενός καλλιτέχνη και είναι αυτό που τον διαφοροποιεί από τους άλλους. Φυσικά είναι σημαντικές, η γνώση και η μουσική παιδεία, αλλά αυτό που σε διαχωρίζει από τους άλλους καλλιτέχνες είναι το δικό σου χαρακτηριστικό. Αυτό που είναι που έχω στο μυαλό μου με το δικό μου λίγο στυλ, με τις δικές μου μουσικές επιρροές που έχω από τα παιδικά μου χρόνια, που είναι αρκετά ροκ. Γι’ αυτό κιόλας “ροκίζουν” τα τραγούδια μου.

Πληροφορίες για την παράσταση ΣΚΡΟΥΤΖ The Musical ΕΔΩ