Άρτεμις Λαμπίρη

Το εκκεντρικό χρειάζεται για να υπάρξει το καινοτόμο, το νέο και μετά το επόμενο και το επόμενο και η εξέλιξη.

Μίλησέ μας για την χορευτική σου παράσταση “Θέλει καθημερινό πότισμα η ελευθερία μάτια μου”.

Η παράσταση αφορά στον κρότο, στο χτύπο, στον παλμό, στην έκρηξη, στην επανάσταση και στο εγώ μέσα στο εμείς. Είναι 10 ερμηνευτές από 17 έως 57 ετών επί σκηνής που χειρίζονται και διαχειρίζονται τα πάντα ήχο, κίνηση, λόγο, φως. Είναι 10 διακριτές προσωπικότητες που ενώνουν τις φωνές τους για να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα: μία ουτοπική κοινωνία αποδοχής του διαφορετικού.

Πώς πιστεύεις ότι ορίζεται η έννοια της ελευθερίας μέσα από το χορό, μέσα από τους ίδιους τους ερμηνευτές που καλούνται να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν ένα κοινό τόπο μέσα από τη διαφορετικότητά τους.

Η δημιουργική διαδικασία περιείχε συνεντεύξεις από ένα μεγάλο αριθμό ποικίλου πληθυσμού. Έκτοτε μια απ’ τις λέξεις που έχει κολλήσει στο μυαλό μου είναι η απρέπεια. Τι είναι καθώς πρέπει και ποιος το ορίζει έτσι; Μπορούμε να είμαστε όπως θέλουμε απλά με ενσυναίσθηση; Μπορούμε το ελεύθερο να είναι η νόρμα;

Τι ιδιαίτερο έχει η παράστασή σου, ώστε να έρθουμε να την δει το κοινό;

Έχει Ανθρώπους με Α κεφαλαίο. Έχει τη ζωντανή σύνθεση που επηρεάζεται και απ’ το κοινό. Έχει μια απελευθέρωση ηθών και μια δέσμευση στο τώρα!

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ’ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες ήδη έχουν αλλάξει τρόπο. Τα σωματεία και ειδικά να μιλήσω για το δικό μας πολύ ενεργό σωματείο το Σ.Ε.ΧΩ.ΧΟ., διεκδικούν με μέθοδο, με επιχειρήματα και με πολλή ψυχή και καταφέρνουν πολλά νέα πράγματα. Τώρα προσπαθούμε να διεκδικήσουμε ένα πανεπιστήμιο χορού που πολλά χρόνια το λέμε και το ξαναλέμε μα το ΔΣ έχει κάνει πολλή δουλειά. Η διεκδίκηση όπως και η ελευθερία είναι πράξεις. Και οι πράξεις ανά καιρούς αλλάζουν. Το βασικό που πρέπει να αλλάξει είναι η ακοή αυτών που απευθυνόμαστε. Εμείς είμαστε ήδη αρκετά ευέλικτοι.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Bertrand Russell: Μη φοβάσαι να έχεις εκκεντρικές απόψεις, γιατί κάθε άποψη που σήμερα είναι γενικά αποδεκτή, κάποτε ήταν εκκεντρική;

Μπορούμε να μιλήσουμε για εκκεντρική άποψη, ή για εκκεντρική εμφάνιση, ή για εκκεντρική δημιουργία ή για εκκεντρικό χαρακτήρα. Το εκκεντρικό είναι σχετικό. Ειδικά σήμερα που «υποτίθεται» πως όλα είναι αποδεκτά. Είμαι υπέρ του εκκεντρικού αν αυτό προκύπτει από ανάγκη να εκφράσω αυτό που είμαι, που πιστεύω, που θέλω. Δεν ξέρω αν ξανασκέφτομαι το να είμαι εκκεντρικός απλά για να είμαι. Αν θέλω εγώ να αυτοχαρακτηριστώ ή να με χαρακτηρίσουν οι άλλοι. Είμαι εργάτης εγώ προσωπικά και αν κάποιος με χαρακτηρίσει εκκεντρική θα εκπλαγώ. Αλλά μπορεί και να θέλω κάποια στιγμή να απελευθερωθώ τόσο που να το καταφέρω. Το εκκεντρικό χρειάζεται για να υπάρξει το καινοτόμο, το νέο και μετά το επόμενο και το επόμενο και η εξέλιξη.

Πληροφορίες  για την παράσταση 10: Θέλει καθημερινό πότισμα η ελευθερία μάτια μου