Έλλη Δαδήρα

Ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός σε αυτόν τον κόσμο.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σας έκαναν να ασχοληθείτε με την μουσική παράσταση “A Little Theatre Music”;

Ένας βασικός λόγος είναι η Φανή Γέμτου!

Η αρχική της- και παλιά- επιθυμία, να κάνει μια παράσταση με αυτό το περιεχόμενο, ήταν και η πρόταση και η αφετηρία να τη βάλουμε σε τροχιά. Η γνωριμία μας και η μακρόχρονη συνεργασία μας , μας οδήγησαν απολύτως φυσικά σε μια ακόμα ιδέα που αντιπροσώπευε την κοινή μας αισθητική. Η πρόταση αυτή, μίλησε μέσα μου σαν κάτι διαφορετικό , κάτι που ένιωσα ότι θα μπορούσα να κάνω πολύ καλά και να το απολαύσω τόσο εγώ, όσο και οι άλλοι. Δεν πρόκειται απλά για μια συναυλία με ωραία τραγούδια, ούτε ένα έργο με αρχή μέση και τέλος, κάτι που έχει ξαναγίνει. Πρόκειται για μια παράσταση που μέσα στις υψηλές τις απαιτήσεις, ικανοποιούσε την ανάγκη μου για ερμηνεία διαφορετικών και μεγάλων ρόλων του μουσικού θεάτρου και ταυτόχρονα αποτελούσε μια μεγάλη πρόκληση για μένα.

Με ποιο σκεπτικό κάνατε την επιλογή του ρεπερτορίου;

Χρησιμοποιώντας η καθεμιά μας τις γνώσεις της για το μουσικό θέατρο στήσαμε μια ραχοκοκκαλιά από σημαντικότατα έργα αλλά και έργα μου μιλούσαν στη δική μας ψυχή. Η Φανή έκανε τον πρακτικό σχεδιασμό της δομής που ακολουθούμε, τους συσχετισμούς δηλαδή ανάμεσα στις επιλογές μας κι εγώ έκανα τις ενορχηστρωτικές διασκευές που θα τις υποστήριζαν. Επίσης , θέλαμε να παρουσιάσουμε, να ερμηνεύσουμε, αλλά κυρίως, να συστήσουμε αυτούς τους ρόλους στο κοινό μας. Κάποιους από αυτούς τους γνωρίζουν αρκετοί, κάποιους άλλους, όχι τόσο. Ή μπορεί να γνωρίζουν το κομμάτι, αλλά όχι το έργο ή πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε. Μάλιστα αφήσαμε πολλούς ακόμα ρόλους που θέλαμε ιδανικά να συμπεριλάβουμε, αλλά έπρεπε να περιοριστούμε χρονικά γιατί η παράστασή μας θα ξεπερνούσε τις τρεις ώρες! Αποφασίσαμε λοιπόν να συμπληρώσουμε, με θεατρικό τρόπο κι εξέλιξη, αυτές τις πληροφορίες, ώστε να κάνουμε την εμπειρία της παράστασης πιο έντονη και πιο άμεση. Έτσι , ξεκινάμε από την αρχή του προηγούμενου αιώνα , που εμφανίζεται το μιούζικαλ σε αυτή τη μορφή και διανύουμε σχηματικά έναν αιώνα , πηγαίνοντας με τη χρονομηχανή μας πίσω και μπροστά στο χρόνο , ανάλογα με τις ανάγκες των ρόλων μας. Με αυτόν τον τρόπο, δε μεταφερόμαστε απλά στο χρόνο και σε διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες

αλλά και σε διαφορετικές εποχές, μουσικά στυλ, μουσικά ρεύματα. Κάτι που σίγουρα δημιουργεί έναν σημαντικό βαθμό δυσκολίας , ως επιλογή ρεπερτορίου, αλλά αποτελεί και μια πρόκληση για μας και τον τρόπο που θα ερμηνεύσουμε ως ηθοποιοί, αλλά και ως μουσικοί.

Από πότε ασχολείστε με τη μουσική; Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;

Με τη μουσική ασχολούμαι από παιδί, από 6 ετών. Ξεκίνησα στο Ωδείο με πιάνο και θεωρητικά και μάλλον πήγαινα καλά, γιατί συνέχισα και τελείωσα τις σπουδές μου με υποτροφία. Μετά το δίπλωμά μου στο πιάνο, ένιωσα πως θέλω κάτι παραπάνω, και ξεκίνησα ανώτερα θεωρητικά, κοντραμπάσο και μονωδία, πάλι παίρνοντας σε όλα υποτροφία, μέχρι τα διπλώματά μου. Φυσικά, ενδιάμεσα σε αυτές τις πραγματικά δύσκολες κι απαιτητικές σπουδές, ξύπνησε και το πάθος μου για το θέατρο,αλλά και το χορό που ξεκίνησα να κάνω παράλληλα. Άλλωστε αυτές οι τέχνες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και πάντα θεωρούσα ότι αλληλοσυμπληρώνονται. Η μουσική όμως υπήρχε στη ζωή μου ήδη από την κοιλιά της μαμάς μου. Εκείνη και η αδελφή της, η θεία μου- που τυχαίνει να είναι και ηθοποιός- μου έβαζαν να ακούω από Μότσαρτ μέχρι Pink Floyd και Black Sabbath! Η μητέρα μου λάτρευε την κλασική μουσική και ειδικά το πιάνο και η θεία μου λάτρευε τη ροκ τα μπλουζ,, τη λάτιν, τη σόουλ και τη τζαζ… δηλαδή τα περισσότερα είδη μουσικής! Από μικρή ήξερα πολλά για όλα αυτά, με πήγαιναν σε πολλές και διαφορετικές συναυλίες και είχα πολλά και διαφορετικά ακούσματα. Θεωρώ ότι μου άνοιξαν την πόρτα της εξερεύνησης και της πραγματικής ακρόασης της μουσικής, ώστε να ξεχωρίζω εκτός από τα είδη και την ποιότητά τους.

Τι ονειρεύεστε και τι σχεδιάζετε, καλλιτεχνικά;

Αυτή είναι μια πραγματικά μεγάλη κουβέντα. Τι ονειρεύομαι καλλιτεχνικά και τι σχεδιάζω τελικά , μπορεί να μη συναντιούνται πάντα μέσα μου. Όχι βέβαια επειδή δεν το θέλω. Πρακτικά απαιτεί πολλή ενέργεια κάθε τι που ονειρεύομαι, αλλά τις περισσότερες φορές απαιτεί και άλλα συστατικά που είναι πέρα από τον έλεγχό μου. Κοινώς, δεν αρκεί να πιστεύω εγώ στο όνειρό μου, για να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα, πρέπει να πιστέψουν και άλλοι, που έχουν τα μέσα να το υλοποιήσουν. Κάποια από τα όνειρά μου αφορούν ιδέες που έχουμε ήδη- για παράδειγμα φαντασιώνομαι τη συγκεκριμένη μας παράσταση με ολόκληρη ορχήστρα σε έναν ανάλογο χώρο με την ανάλογη παρουσίαση. Άλλο όνειρο είναι μια εκ νέου μουσική παράσταση με πρωτότυπη μουσική και πρωτότυπο σύγχρονο θέμα, την οποία οραματίζομαι στην Εναλλακτική Σκηνής της Λυρικής για παράδειγμα- ένας υπέροχος χώρος που είχα την τύχη να δουλέψω και να νιώσω υπέροχα ως καλλιτέχνης. Άλλο όνειρο είναι ακόμα και μια κινηματογραφική απόπειρα μιας ιδέας.

Και πολλά ακόμα. Σε πιο άμεσο σχεδιασμό , θέλω να προωθήσω σε διαδικτυακή πλατφόρμα οπτικοακουστικό υλικό φτιαγμένο με την αισθητική μου. Και κάνω και κάποιες σκέψεις για ηχογραφήσεις. Οπωσδήποτε θέλω να επικοινωνήσω με όσο περισσότερο κόσμο μπορώ τη συγκεκριμένη μας παράσταση , το A Little Theatre Music. Τέλος, σχεδιάζω κάποιες εμφανίσεις μουσικά αλλά και θεατρικά.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός σε αυτόν τον κόσμο. Είναι ένα μείγμα από ιδέες, συναισθήματα και γνώσεις με μοναδικό τρόπο σε μοναδικές δόσεις. Η κοινωνία είναι ένα σύνολο από μοναδικότητες, που όμως συχνά τείνει να αδρανεί και δεν κινείται, γιατί τη βαραίνουν οι αγκυλώσεις που η ίδια αναδεικνύει μέσα από το σύνολό της. Αυτές οι αγκυλώσεις δημιουργούνται από στερεότυπα και τα δημιουργούν και τα αναπαράγουν αντίστοιχα. Η ίδια η κοινωνία συμβαίνει συχνά να εμποδίζει τον εαυτό της να εξελιχθεί, να προβάλει εμπόδια μόνη της, σαμποτάροντας τη φυσική ροή των πραγμάτων. Έτσι φτάνουμε πολλές φορές σε αδιέξοδα υπαρξιακά, πιστεύοντας πως είμαστε ανήμποροι ως μονάδες απέναντι σε αυτό το τεράστιο πράγμα που λέγεται κοινωνία, πιστεύοντας πως ό,τι διαφορετικό και να κάνουμε είναι καταδικασμένο να αποτύχει , γιατί είμαστε αδύναμοι μπροστά της. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Η δύναμή μας είναι η μοναδικότητά μας και η βούληση να πράττουμε με παρρησία αυτό που εκπροσωπούμε , αυτό που είμαστε. Αυτό που είμαστε διαμορφώνεται με τη Γνώση. Η Γνώση, η δίψα για Γνώση και η Επίγνωση, είναι τα μεγαλύτερα όπλα που έχουμε για να γίνουμε καλύτεροι. Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε πολλά- γιατί πάντα κάτι πρέπει να αλλάξει- απλά προσπαθώντας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και κάνοντας όσο καλύτερα μπορούμε αυτό που ξέρουμε κι αγαπάμε να κάνουμε. Αν επικεντρωνόμασταν όλοι σε αυτούς τους δυο σκοπούς, είμαι σίγουρη πως θα καταφέρναμε να χαράξουμε έναν δρόμο κόντρα στα αρνητικά της κοινωνίας μας. Και θα αφήναμε και το στίγμα μας στο σύμπαν, το μικρό μας λιθαράκι στη μεγάλη ζωή που είναι πέρα και πάνω από τη δική μας της ζωή.

Πληροφορίες για την μουσική παράσταση: