Αλέξανδρος Ζαχαρέας

Ας ξεκολλήσουν λίγο απ’ τα κινητά τους οι άνθρωποι. Ας έρθουν ν’ ακούσουν Ελληνικά.

Ο Αλέξανδρος Ζαχαρέας πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ο Φιάκας και με αυτή την ευκαιρία τον ρωτήσαμε μερικά πράγματα

Γιατί δέχτηκες να παίξεις στην παράσταση «Ο Φιάκας» του Μισιτζή, σε σκηνοθεσία του Πάνου Σκουρολιάκου;

Ήταν πολύ εύκολο να δεχτώ, έχω τυφλή εμπιστοσύνη στον κ. Σκουρολιάκο, πρώτα ως φίλο και ακολούθως ως καλλιτέχνη, μολονότι είναι ένα είδος που δεν είχα υπηρετήσει- λανθασμένα μάλλον -αφού το αποτέλεσμα  δείχνει πως μια χαρά δίκιο είχε ο Πάνος κι έπρεπε να έχω ασχοληθεί με την κωμωδία πιο νωρίς. Έστω, κάλλιο αργά…

Μίλησέ μας για τον δικό σου ρόλο.

Σύνθετος ρόλος (επιφανειακά μόνον απλός), αφού απαιτεί από τον ηθοποιό μα και από τον ρολό του ευφυΐα, ευστροφία, χάρη, ευρηματικότητα, σπιρτάδα και έχει και δραματικές αποχρώσεις. Εκεί που όλα αποκαλύπτονται κι αυτός επιμένει να προσποιείται τον ευγενή ”ατυχήσαντα”, με την αγωνία του επερχόμενου τέλους της δράσης του. Περιλαμβάνει, δηλαδή, όλα τα είδη θεάτρου… στην ίδια συσκευασία! Πρόζα, τραγούδι, κωμωδία, δράμα, σάτιρα, ακόμα και σωματικό θέατρο.

Πώς ήταν για σένα να δουλέψεις γλωσσικά πάνω στο τοπικό ιδίωμα της
Κωνσταντινούπολης, το οποίο στο κείμενο εμπλέκεται με τη «λόγια γλώσσα» του 19ου αιώνα;

Το γλωσσικό ιδίωμα ήταν ένα άλλο στοίχημα, αφού οι γνώσεις μου της καθαρευούσης, περιορίζονταν στα διαβάσματά μου του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού. Πλην όμως, ω,του θαύματος, ευτύχησα να έχω γιαγιά από την Κωνσταντινούπολη, που ήταν 8 χρόνων το ’22 που ήρθανε άρον -άρον και που μελετώντας το έργο του Μισιτζή ποτάμια μνήμες κατέκλυζαν το είναι μου, ξεχασμένες στα ράφια του μυαλού μου!

«Είναι αυτή η Κωσταντινουπολίτικη κωμωδία μια γνώριμη από παλιά, που όλο εκπλήξεις σού επιφυλάσσει.» Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις αυτήν τη φράση;

Ναι, κάτι γνώριμο απ’ τα παλιά, γιατί και τα ακούσματα της γιαγιάς της Όλγας να μην είχα, σίγουρα κυλάει στο αίμα μας(όλων μας), λίγη Κωνσταντινούπολη, λίγη Σμύρνη, λίγος Πόντος. Μόνο και μόνο από τραγούδια που όλοι έχουμε ακούσει, αλλά και γιατί σε όλων το αίμα κυλάει ένας πρόγονος με κάποιον τρόπο, πρόσφυγας ή μετανάστης.

Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι θα έπρεπε το κοινό να δει την παράστασή σας;

Τώρα, το κοινό θα έρθει καταρχάς για να γελάσει με τα καμώματα των ρόλων και του έργου. Νομίζω, όμως, ότι σημαντικός παράγων της επιλογής του ”Φιάκα” θα είναι κι όσα προανέφερα. Οι ρίζες, που όλοι λίγο- πολύ έχουμε, οι μνήμες που ασυναίσθητα κουβαλάμε, αλλά και για ”παιδευτικούς” λόγους, είναι μια σωστή επιλογή, πιστεύω. Ας ξεκολλήσουν λίγο απ’ τα κινητά τους οι άνθρωποι, να θυμηθούν πώς είναι να ζουν πραγματικά, κι όχι σε μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο. Ας έρθουν ν’ ακούσουν Ελληνικά! (”Όπως αν εξ Ελληνικών, ωφέλοιντο λόγοις”).

Πληροφορίες για την παράσταση: