Please enable JS

Αλέξανδρος Μαυρόπουλος

“Κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο”.

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση της Λίλλυ Μελεμέ να παίξεις σ΄ αυτό το τόσο εμβληματικό έργο, το Dogville;

Είχα δει την ταινία του Trier και θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση. Διαβάζοντας το έργο λοιπόν μετά από χρόνια διαπίστωσα το βάθος που υπάρχει στο πώς λειτουργεί μια κοινωνία, στους ανθρώπους που υπάρχουν και συνυπάρχουν μέσα σε αυτήν και πως διαχειρίζονται ζητήματα ηθικής, εξουσίας και αγάπης. Ένα έργο που όσο το διάβαζα σκεφτόμουν πόσες εκδοχές υπάρχουν και τις εναλλαγές θύτη και θύματος. Η απεικόνιση αυτής της  κατάστασης που βρισκόμαστε και ο προβληματισμός για τις σχέσεις και τους παράγοντες που συνειδητά ή υποσυνείδητα οδηγούν τους ανθρώπους να λειτουργούν μου τράβηξε το ενδιαφέρον.

Για ποιούς λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε αυτήν την παράσταση;

Για να προβληματιστούμε. Να συζητήσουμε,να βγάλουμε συμπεράσματα και να αυτόακυρωθούμε.

O δικός σου ρόλος.

Ο Τομ θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα ,παρόλο που φοβάται να γράψει και δεν έχει γράψει τίποτα στην ζωή του. Λειτουργεί σαν ένας ιεροκύρηκας σ’αυτή την μικρή πόλη και προσπαθεί με συζητήσεις να σπάσει τον ατομικισμό,να υπάρξει αλληλεγγύη και προσφορά χωρίς αντάλλαγμα μεταξύ των ανθρώπων. Είναι βαθιά πεπεισμένος ότι έτσι θα γίνει καλύτερη η ζωή τους μέχρι να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του και με όσα εκφράζει. 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

 Μετά το Dogville ,θα συνεργαστώ με τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Βασιλακόπουλο στο θέατρο Πορεία, σ’ ένα νεοελληνικό έργο (Garamond) της Μαρίας Δριμής.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.

φώτο : Λίνα Οικονόμου

Πληροφορίες για την παράσταση:

Array