Αλέξανδρος Ράπτης

Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί την προσωπικότητα του & να σκέφτεται πριν πράξει.

Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο;
Με το θέατρο ήρθα σε επαφή από μικρός εξαιτίας του πατέρα μου, που είχε παρακολουθήσει μαθήματα στην δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Αν και δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με το θέατρο πάντα μας μιλούσε με πολύ αγάπη γι’ αυτό, όταν ήμασταν μικρά παιδιά με την αδερφή μου. Αυτό ήταν σίγουρα η αφορμή. Αν και αρχικά στα πρώτα μου χρόνια ως ενήλικας ασχολήθηκα με τον κινηματογράφο και την μουσική, κάποια στιγμή γύρω στο 2009, στο ξεκίνημα της τεράστιας οικονομικής κρίσης της Ελλάδας, μου ήρθε η ιδέα της δημιουργίας ενός περιπλανόμενου θιάσου. Μια ομάδα όπου με λιτά μέσα θα μπορούσε να φέρει το θέατρο παντού. Έτσι προέκυψε η ομάδα ΗΙΡΡΟ, με την οποία έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του κόσμου.

Ποιες είναι οι θεατρικές επιρροές σας;
Ο Ευριπίδης, o Samuel Beckett και θέατρο του παραλόγου, o Bertolt Brecht, o Jerzy Grotowski, o Augusto boal, το τσίρκο, o Jacques Lecoq, o Θόδωρος Τερζόπουλος.

Μιλήστε μας για την παράσταση σας «Η Ιστορία ενός Αιχμαλώτου ή πως πέρασα τα σύνορα».
H παράσταση είναι εμπνευσμένη από το κείμενο του Στρατή Δούκα “Η ιστορία ενός αιχμαλώτου”. Το έργο είναι ένα μοναδικό κείμενο στην ιστορία της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας, υποδειγματικό για την λιτότητα και την αμεσότητα του ύφους του. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της γενιάς του ́30. Η υπόθεση του πρωτότυπου κειμένου αφορά στις περιπέτειες ενός Έλληνα που συνελήφθη
από τους Τούρκους κατά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, την απόδραση και τον αγώνα του για επιβίωση μέχρι τη διάσωσή του. Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο «στα κοινά μαρτύρια των λαών» και έχει διεθνιστικό χαρακτήρα.
Θεματικός πυρήνας του κειμένου είναι η εφευρετικότητα του ανθρώπου και η διατήρηση της αξιοπρέπειάς του μέσα από την φρικαλεότητα του πολέμου και την πικρία του ξεριζωμού.
Οι αναγωγές και οι συγκρίσεις με τα προσφυγικά κύματα που συγκλονίζουν το σύγχρονο κόσμο είναι προφανείς. Με βάση λοιπόν το παραπάνω κείμενο φτιάξαμε μια παράσταση για εφήβους με διαδραστικό χαρακτήρα. Σκοπός της παράστασης είναι η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της ευαισθητοποίησης των παιδιών σε ανάλογα ζητήματα.

Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή μας, όπου οι κρίσεις διαδέχονται η μια την άλλη; Τι μπορεί να προσφέρει στον θεατή;
Η τέχνη σήμερα όπως και σε κάθε εποχή είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Μέσα από την πολυδιάσταση ψυχαγωγική λειτουργία της μπορεί να δείξει στον θεατή – πολίτη μια διαφορετική οπτική, να τον εμπνεύσει να μάθει, να αλλάξει, να επικοινωνήσει και να προβληματιστεί.

Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που κάνουν μια θεατρική παράσταση πετυχημένη;
Σφικτός ρυθμός, χιούμορ, υψηλή ενέργεια, αυτοθυσία, σεβασμός στον θεατή, κατάθεση προσωπικής αλήθειας, προσφορά πνευματικών και διανοητικών ερεθισμάτων.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοίωνεσαι”;

Για μένα σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί την προσωπικότητα του και να σκέφτεται πριν πράξει. Σημαίνει να είμαστε μοναδικοί μέσα σε ένα σύνολο που αποδέχεται την διαφορετικότητα του καθενός μας. Και ενσυναίσθηση πάνω απ’ όλα!

Πληροφορίες για την παράσταση στο παρακάτω link: