Ο Ανδρέας Ζαχαριάδης μιλάει για τον Ρήγα & τον Mozart
Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση του σκηνοθέτη Γιώργου Λιβανού να παίξεις στην παράσταση «Όταν ο Ρήγας συνάντησε τον Μότσαρτ»;
Με το Γιώργο έχουμε συνεργαστεί και στο παρελθόν και έχω εμπιστοσύνη στον τρόπο και στον δρόμο τον καλλιτεχνικό που ακολουθεί. Είναι η τρίτη φορά, τώρα με τον Μότσαρτ που συνεργαζόμαστε και στην ομάδα του υπάρχει πάντα αγάπη, που για μένα είναι ουσιώδες. Αγάπη που ξεκινάει από τις μεταξύ μας σχέσεις, από αυτό το καλωσόρισμα «Γεια σου γιέ μου!» με ένα ποτήρι καφέ, και συνεχίζει στην αγάπη και το σεβασμό προς τα κείμενα, στην αγάπη μεταξύ μας, για να ξεχυθεί ως αγάπη και σεβασμός προς το θεατή και το χρόνο που μας αφιερώνει.
Τι σε γοητεύει στο νέο έργο του Γιάννη Σολδάτου;
Στο έργο του Γιάννη Σολδάτου με γοήτευσε η αγάπη για τον τόπο μας. Όταν κατάφερα να ακούσω τη σπαραχτική φωνή του ελληνισμού μέσα από το έργο του, το λάτρεψα. Μέσα σε αυτό τον άχρονο χώρο του Σολδάτου, ξεπηδάει όλο το κλάμα του ελληνισμού και της Ελλάδας για τους εμφυλίους, την εκμετάλλευση από τις μεγάλες μας δυνάμεις, τη ξενιτιά. Για μένα είναι βασικό ο θεατής όταν έρχεται σε μια παράσταση να βγαίνει ως προς κάτι, καλύτερος. Το θέατρο έχει και πρέπει να έχει και κοινωνικό χαρακτήρα. Να δουλεύει τις ψυχούλες των θεατών και να μας οδηγεί σε μια καλύτερη κοινωνία. Πιστεύω λοιπόν, πως το έργο του Σολδάτου το κάνει.
Ο δικός σου ρόλος;
Ο ρόλος, οι ρόλοι μου… Κρατώ δύο ρόλους-χαρακτήρες από το Σχολείο των Ντελικάτων Εραστών του Ρήγα. Είναι διηγήματα, που μοιάζουν λίγο στην αισθητική με τα έργα του Ξενόπουλου, γραμμένα τέλη του 1700, και νομίζω πως είναι ανεξερεύνητα διαμαντάκια. Μιλούν για τη δύναμη του έρωτα που σπάει τα κοινωνικά φράγματα. Μετά καλούμαι να δανείσω το σώμα μου στον Αθανάσιο Διάκο και τον Νικηταρά. Επικίνδυνοι ρόλοι και οι δύο καθώς παίζονται κυρίως στη σιωπή και είναι εύκολο να ξεγλιστρήσεις στο κακό θέατρο. Χρειάζονται καλή προετοιμασία πριν από κάθε παράσταση, για να γεμίσεις με εικόνες/συναισθήματα αφ’ ενός για το Διάκο, ενός παλικαριού που προσπάθησε να διατηρήσει την τιμή του και να αποτελέσει παράδειγμα για να ξυπνήσουν για τον αγώνα οι –κοιμισμένοι- Έλληνες και αφ’ εταίρου για το Νικηταρά. Ο Νικηταράς όχι ως Τουρκοφάγος. Αλλά ως ένας Έλληνας που ονειρεύεται για την Ελλάδα δωρεάν παιδεία και υγεία. Που έδωσε όλη του την περιουσία στον αγώνα και όταν δεν είχε να φάει του προσέφεραν άδεια επαιτείας. Που πονάει για τον εμφύλιο και για όσους πρόδωσαν την Ελλάδα.
Πως νοιώθεις απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού (με όλες τις εκφάνσεις του), που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια;
Είναι σαν να επιστρέψαμε πολλά-πολλά χρόνια πίσω. Και αυτό που με τρομάζει είναι η φυσικοποίηση. Το ότι θεωρείται φυσικό, ότι έχω δικαίωμα να βρίσω, να δείρω, να σκοτώσω κάποιον ή κάποια επειδή είναι γυναίκα, επειδή είναι ΛΟΑΤΚΙ+, επειδή είναι ξένος, επειδή είναι νέος ή γέρος, επειδή πιστεύει σε διαφορετική ιδεολογία από τη δική μου. Στην Ελλάδα είχαμε πάντα τέτοια φαινόμενα, αλλά τουλάχιστον υπήρχε το κράτημα του δημόσιου λόγου. Ήξερες ότι δεν είναι «αποδεκτό» να κρατάς την άδεια διαμονής του Αλβανού ή του Πακιστανού και να τον έχεις δούλο στα χωράφια σου, και το έκρυβες. Τώρα με την άνοδο της σοβαρής και της ασόβαρης ακροδεξιάς αυτή η αιδώς άρθηκε και έβγαινε κάποιος να ομολογεί περήφανα ότι σκότωσε την κοπέλα του ή τον Ζακ ή τον Λουκμάν ή ή…
Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούν τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Η Ελλάδα μας, αποτέλεσε ένα πειραματόζωο για το πώς θα φέρεις τις συνθήκες που επέβαλλαν τα διεθνή κέντρα εξουσίας (ΔΝΤ, ΠΤ) στις χώρες της περιφέρειας (Αργεντινή, Βενεζουέλα κ.α.), σε μια χώρα ενταγμένη σε μια νομισματική ένωση. Συμμάχους σε αυτό το πείραμα βρήκαν τα κέντρα αυτά, σε συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα που ήταν διεφθαρμένα άρα και ευάλωτα σε εκβιασμούς. Αυτά τα πλάσματα δεν είχαν καμία αιδώ τώρα εν μέσω υγειονομικής κρίσης, να διαλύσουν τα εργασιακά δικαιώματα να κάνουν κουρελόχαρτα τη Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και να υποκαταστήσουν τις οδηγίες του ΟΗΕ για ανάπτυξη, με τον μπούσουλα του Πισσαρίδη για μεγέθυνση. Το ζήτημα είναι πως οι κυβερνήσεις δεν είναι αυτοφυείς. Σύμμαχοι και συνένοχοι σε όλα αυτά είναι αυτή η μερίδα της κοινωνίας μας που ανέδειξε ως κυβερνήτες πρόσωπα που εξ’ αρχής είχαν ως κυβερνητικό πρόγραμμα την προστασία της ανομίας στα εργασιακά θέματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ποιά είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια, μετά (;) την εποχή του κορωνοϊού;
(γελάει) Τα σχέδια είναι πολλά, απλά δεν ξέρω εάν οι μη καλλιτεχνικές μου ασχολίες θα μου αφήσουν το χρόνο να τα πραγματοποιήσω. Έχω κατ’ αρχάς μια πρόταση από το Γιώργο για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά πάλι σε κείμενο του Σολδάτου. Στα δικά μου, ο κορωνοϊός μας διέκοψε μια πολύ ωραία δουλειά με εξαιρετικά ταλαντούχους συναδέλφους. Είναι η Ορέστεια του Αισχύλου σε μετάφραση και σκηνοθεσία δική μου. Η Ορέστεια είναι ένα κείμενο ποιητικό, σύγχρονο που νομίζω ότι πρέπει να ακουστεί τώρα. Γιατί ανάμεσα στο κράτος της Κλυταιμνήστρας (που έχει πολλά στοιχεία με αυτό που βιώνουμε τώρα, το Κράτος του Ψεύδους και του Φόβου) και την τυραννία του Αγαμέμνονος, προβάλλεται το Φως της Δημοκρατίας. Θα δείξει… Πρώτα ο Θεός, να ευλογηθούμε να γεννήσουμε όμορφα παιδιά.
Πληροφορίες και προσκλήσεις για την παράσταση «Όταν ο Ρήγας συνάντησε τον Μότσαρτ»
Στείλτε το ονοματεπώνυμο & το τηλέφωνο σας στην σελίδα μας στο fb Art and Press και κερδίστε από μια διπλή πρόσκληση για το Θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου την Πέμπτη 23/9.
Κείμενο: Γιάννης Σολδάτος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Καίτη Ιμπροχώρη, Γιώργος Λιβανός, Πέπη Οικονομοπούλου, Έφη Βενιανάκη, Μάνος Χατζηγεωργίου, Ανδρέας Ζαχαριάδης, Όλγα Πρωτονοταρίου, Ιουλία Φάλια.
Στον ρόλο του Ρήγα Φεραίου ο Νίκος Καραγιώργης.
Την παράσταση συνοδεύει στο πιάνο η Νίκη Γκουντούμη και τραγουδά ο Νίκος Αβαγιανός.
Σκηνικό – κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Φωτισμοί: Luigello
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Τριανταφυλλίδη
Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου – Σφακιανάκης & Κώστας Βολιώτης
Εκτέλεση κοστουμιών: Vania Alexandrova
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά (email: nata_pappa@yahoo.gr)
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Πρόγραμμα παραστάσεων
Πέμπτη 02 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 20.00 | Φεστιβάλ Δήμου Καλλιθέας
(4ο Λύκειο Καλλιθέας, Ελ. Βενιζέλου 175, Καλλιθέα)
Είσοδος ελεύθερη
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 20.30 | Ανοιχτό Θέατρο Γκράβας
(Ταϋγέτου 60, Γαλάτσι)
Είσοδος ελεύθερη
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 20.30 | Φεστιβάλ Δήμου Περάματος
(Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Περάματος «Μίκης Θεοδωράκης» , Καρνέζη 1, Πέραμα)
Είσοδος ελεύθερη
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 20.30 | Φεστιβάλ Ρεματιάς Δήμου Χαλανδρίου
(Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου, Πεζόδρομος Προφήτη Ηλία)
Γενική είσοδος: 10 ευρώ | Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.