Ανδρονίκη Αβδελιώτη

Η… ανοησία είναι επικίνδυνη…

Γιατί αποφάσισες να ανεβάσεις το κείμενο του Craig Warner, “Άγνωστοι στο τρένο”;

Το έργο το επέλεξε η κα Μαργαρίτα Δαλαμάγκα- Καλογήρου η οποία έχει κάνει την μετάφραση και μου πρότεινε να το σκηνοθετήσω. Δέχτηκα αμέσως γιατί είχα διαβάσει στο παρελθόν το μυθιστόρημα της Patricia Highsmith “Strangers on a train” πάνω στο οποίο είναι βασισμένο το θεατρικό. (Δύο άνδρες, άγνωστοι, ο Γκαι και ο Τσάρλυ, συναντιούνται τυχαία σε ένα τρένο. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού θα μοιραστούν προσωπικές ιστορίες. Κάποια στιγμή ο Τσάρλυ θα προτείνει στον Γκαι να σκοτώσουν ο ένας για τον άλλον τους ανθρώπους που μπαίνουν εμπόδιο στην ζωή τους). Πρόκειται για ένα πολύ ωραίο έργο, πολύ ιδιαίτερο έργο, ένα ψυχολογικό – αστυνομικό θρίλερ που δεν ακολουθεί την διαδρομή που έχουν συνήθως τα έργα του είδους μιας και από την αρχή γνωρίζουν οι θεατές τον δολοφόνο. Αυτό όμως που κρατά την αγωνία μέχρι το τέλος είναι το που μπορεί να οδηγήσει η ερωτική έλξη που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον.

Τι πιστεύεις ότι έχει να μας δώσει το συγκεκριμένο κείμενο;

Μας δείχνει τα όρια μας, τον έλεγχο που οφείλουμε να έχουμε στην ζωή μας, να ελέγχουμε τα πάθη μας αλλά να ακολουθούμε τον έρωτα.

Μίλησέ μας για τον δικό σου ρόλο;

Η Άννυ Φόκνερ είναι η σύντροφος του Γκάι Χάινς, μια γυναίκα δυναμική η οποία ανακαλύπτει πως ο άνδρας που πρόκειται να παντρευτεί έχει διαπράξει ένας φόνο για χάρη ενός άλλου άνδρα. του Τσάρλυ Μπρούνο, που είναι ερωτευμένος μαζί του. Είναι μια γυναίκα που μπορεί να ακούσει και να καταλάβει. Είναι η φωτεινή πλευρά του Τσάρλυ.

Πως νοιώθεις απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού (με όλες τις εκφάνσεις του), που έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια;

Είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω, ούτε να δεχτώ. Με θυμώνει και με θλίβει. Δεν γίνεται άνθρωποι να αισθάνονται τόσο μίσος για άλλους ανθρώπους. Πέρα από θλιβερό είναι και ανόητο όλο αυτό. Και η ανοησία είναι επικίνδυνη. Πρέπει λίγο να ανοίξει το μυαλό μας. Να καταλάβουμε πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι, άρα και ίσοι. Ας το αποδεχτούμε και ας πάμε παρακάτω.

Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούν τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Πάντα γινόταν και πάντα θα συμβαίνει. Όχι μόνο σε περιόδους κρίσεις. Το ζήτημα είναι να υπάρχει αντίσταση. Και να είμαστε ενωμένοι.

Πληροφορίες για την παράσταση Άγνωστοι στο τρένο στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα ΕΔΩ