Αντώνης Παπαδάκης: “Φοβάμαι να σκεφτώ τι γίνεται με την Ελλάδα, με πιάνει άγχος ότι δεν θα προλάβουμε!”.

Πως είναι να συνεργάζεσαι με την Κάρμεν Ρουγγέρη;

Θυμάμαι μια μέρα μας πήγαν με το σχολείο να δούμε μια παράσταση, στο εθνικό θέατρο, θυμάμαι επίσης να βγαίνει και να προλογεί μια κυρία που τότε δε την ήξερα. Η μαγεία που ένιωσα εκείνη την ημέρα ήταν καθοριστική για να αποφασίσω τι θέλω να κάνω στην ζωή μου. Ύστερα από κάποια χρόνια αυτή η κυρία που τότε δεν ήξερα, καθώς ήμουν μωρό, με επέλεξε για να παίξω στην παράσταση της, τον Κουρέα της Σεβίλλης. Από τότε ξεκίνησε ένα όμορφο ταξίδι που κρατάει τέσσερα χρόνια. Για μένα η Κάρμεν είναι μιά σχολή, κοντά της έμαθα την ετοιμότητα, την αμεσότητα, την ευελιξία και τον ρυθμό. Είναι ένας άνθρωπος πολύ ευφυής, που ξέρει πως να πλάσει ένα έργο, ένα κείμενο, μιά ιδέα, ώστε να γίνουν θέατρο για παιδιά. Αυτό που θα ήθελα κάποια στιγμή είναι να βρεθούμε και μαζί πάνω στην σκηνή. Ελπίζω στο μέλλον!

Μίλησέ μας για το «Βαλς με τα παραμύθια».

Το «Βαλς με τα παραμύθια» είναι μια φρέσκια παράσταση, που βασίζεται στην μουσική του Γιόχαν Στράους και απαρτίζεται από έξι παραμύθια που κάθε ένα πραγματεύεται τις αξίες της ζωής. Την Αγάπη, την Συνεργασία, την Εντιμότητα κτλ. Για άλλη μια φορά με τα κουστούμια και τα σκηνικά της Χριστίνας Κουλουμπή, την κίνηση  του Πέτρου Γάλλια και τόσων άλλων συντελεστών,τα παιδιά μαγεύονται τόσο με αποτέλεσμα να συμμετέχουν πολύ ενεργά στην παράσταση, το οποίο το θεωρώ μεγάλη επιτυχία.

Παίζεις αρκετά χρόνια στο παιδικό θέατρο. Πως πιστεύεις ότι λειτουργεί  για τα παιδιά;

Η επαφή με την Τέχνη, είτε είναι θέατρο, είτε είναι ποιήση, είτε μουσική κτλ «κουνάει το μέσα μας» όπως συνηθίζω να λέω. Μας γεννά συναισθήματα και βάζει το μυαλό μας να πάρει στροφές.
Στην πιο τρυφερή μας ηλικία λοιπόν, εκεί που διαμορφώνουμε τον χαρακτήρα μας, το θέατρο έρχεται να σου προσφέρει γνώση, ωριμότητα, προβληματισμούς, συναισθήματα, γι’ αυτό και κάποιος που κάνει θέατρο για παιδιά πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, να τα αγαπάει πολύ και πάνω απ’ όλα να τα κατανοεί.

Μελλοντικά σου σχέδια;

Τον τελευταίο καιρό κάτι μέσα μου με τρώει να σκηνοθετήσω εγώ ένα έργο. Να εκφράσω στον κόσμο όσα με προβληματίζουν. Έχω πολλές ιδέες, βλέπουμε…

Τι περιμένεις από το θέατρο;

Αχ! Την ίδια ερώτηση κάνω στον εαυτό μου κάθε βράδυ τον τελευταίο καιρό, η απάντηση αλλάζει συχνά. Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ είναι η ανάγκη μου για δημιουργία. Αυτό που θα ήθελα κάποια στιγμή όμως είναι να έρθει και πάλι εκείνη η εποχή που οι ηθοποιοί θα βιοπορίζονται μόνο από το θέατρο και δεν θα αναγκάζονται να κάνουν 3 δουλειές για να ζουν με αξιοπρέπεια.

Τι σκέφτεστε για την Ελλάδα του 2019;

Φοβάμαι να σκεφτώ. Όποτε σκέφτομαι τι γίνεται με την Ελλάδα, οποιασδήποτε χρονιάς, με πιάνει άγχος ότι δεν θα προλάβουμε. Δεν ξέρω όμως τι, να επιτύχουμε; Να ζήσουμε, να γελάσουμε, να ερωτευτούμε; Δεν ξέρω. Ίσως φταίει που ανήκω σε μιά γενιά που έχει μάθει να τα βρίσκει όλα έτοιμα, ενώ δεν ύπαρχει τίποτα έτοιμο να βρει.
Ας μην είμαι όμως απαισιόδοξος, θα τα φτιάξουμε όλα μια μέρα, θα προσπαθήσουμε πολύ και θα τα φτιάξουμε, κι αν δεν μπορέσουμε εμείς, θα τα φτιάξουν κάποιοι άλλοι.

Πληροφορίες για την παράσταση «ΤΟ ΒΑΛΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ» στο Θέατρο Κιβωτός ΕΔΩ