Απόστολος Τζίκας

Το Αμύγδαλο του κόσμου λοιπόν… Οδυσσέας Ελύτης!

Γιατί αποφασίσατε με την Αντιγόνη Μακρή να σκηνοθετήσετε το κείμενο του Παναγιώτη Μπρατάκου “Μικρές Ιστορίες Φόνων”;

Ένας δυνατός λόγος είναι το θεατρικό έργο απο μόνο του. Οι ΄΄Μικρές Ιστορίες Φόνων΄΄ του Παναγιώτη Μπρατάκου.

Είναι ένα κείμενο που το είχα δουλέψει στη σχολή το 2015 και απο τότε δεν έχει σταματήσει να υπάρχει κάπου μέσα στο μυαλό μου. Είχα δεθεί συναισθηματικα με αυτές τις ιστορίες.

Σε χτυπάει εκεί που πρέπει ώστε να ενεργοποιήσεις στην ψυχή σου την αγαπημένη μου λέξη. Ενσυναίσθηση!

Μετά ερχόμαστε στο 2020, καραντίνες και ότι ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια. Και μέσα από τις αναμνήσεις, αναπήδησε απο μόνο του ξανά.

Στο σήμερα λοιπόν, μια όμορφη συγκυρία και με την βοήθεια πολλών ανθρώπων μπόρεσε να υλοποιηθεί αυτή η παράσταση στο φιλόξενο θέατρο Άβατον. Συναντηθήκαμε με την Αντιγόνη όπου γνωριζόμαστε από την σχολή, είχαμε το ίδιο μεράκι για το έργο και αποφασίσαμε να το βάλουμε μπρός μαζι και μια ομάδα υπέροχων ανθρώπων και ηθοποιών.

Τι ιδιαίτερο έχει η παράσταση σας ώστε να έρθει το κοινό να τη δει;

Αν οι νεκροί είχαν φωνή…; έχουν, αν θες να τους ακούσεις…

Αφορά ιστορίες, δυστυχώς διαχρονικές.

Έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε μεταθάνατον ΄΄δίκες΄΄ όπου θύμα και θύτης έχουν την δυνατότητα να απολογηθούν χωρίς τον φόβο της κατακραυγής. Μέσα απο την ιστορία βλέπουμε έναν κοινωνικό μας ΄΄καθρέφτη΄΄. Βλέπουμε κατεστημένα και κοινωνικά κατάλοιπα.

Θεωρώ πως αυτο το έργο στους καιρούς που ζούμε μας αφορά και πολύ μαλιστα.

Η παράσταση απαρτίζεται απο νέους ηθοποιούς με πολύ όρεξη, νέες ιδεές και αυτό αυτόματα δίνει μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα προσέγγιση στις Μικρές Ιστορίες Φόνων.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”.

Το Αμύγδαλο του κόσμου λοιπόν… Οδυσσέας Ελύτης!

Οι πρώτες σκέψεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι Πάλεψε, πρόσφερε, ονειρέψου!

Ίσως τα βλέπω λιγο ρομαντικά τα πράγματα…

θα απαντήσω λοιπόν σε αυτή την όμορφη ερώτηση με μια φράση που ειπώθηκε στην ταινία ΄΄Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών΄΄ που αγαπώ πολύ.

΄΄Οι ιδέες και οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο΄΄. Αν κάποιος τελικά μπορεί να το κάνει αυτο, είσαι εσύ, εγώ, οι γύρω μας.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Με το χέρι στην καρδιά, αυτό είναι κάτι που εγώ θα είμαι σε θέση να το απαντήσω σε μερικά χρονάκια από τώρα. Όταν ίσως θα έχω σπάσει και θα έχω δώσει την ψυχή μου, το μεράκι μου και τον χρόνο μου περισσότερο σε αυτό το επάγγελμα.

Η ιστορία όμως, μας έχει διδάξει πως μετά απο κάθε κρίση βγαίνουμε πιο πληγωμένοι μεν, αλλα πιο ώριμοι, πιο υποψιασμένοι και πιο δεκτικοί στην αυτοκριτική. Ναι, Θεωρώ πως βαδίζουμε σε εποχές που γίνονται ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς και θα επικρατήσει το καθαρό βλέμμα, η αξιοπρέπεια και τα ίσα δικαιώματα.

Πληροφορίες για την παράσταση: