Αρσένιος Γαβριηλίδης: “Ο Μολυβένιος Στρατιώτης είναι ο σούπερ ήρωας μου. Συγχωρεί με την καρδιά του, αγαπάει αληθινά και υπομένει κάθε δυσκολία!”

Μίλησέ μας για τη σκηνοθέτη της παράστασης, τη Μαριάννα Τόλη, που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας.

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για την Μαριάννα Τόλη. Ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, με τον οποίο μπορούσες να συζητήσεις οτιδήποτε. Ήταν μια άψογη επαγγελματίας, με μεγάλο σεβασμό στην Τέχνη, αλλά πάνω απ’όλα, στον άνθρωπο. Είχε έναν μοναδικό σεβασμό στον Θεό και αυτό ήταν κάτι που θαύμαζα και εκτιμούσα σ’αυτήν. Είχε απόλυτη γνώση του τι εστί μιούζικαλ και επένδυε μέσα από την καρδιά της σ’αυτό το είδος. Της χρωστάω, μέσα από την ψυχή μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αντικειμενικότητά της, καθώς παρέμενε ανεπηρέαστη από εξωτερικούς παράγοντες και στήριζε τους καλλιτέχνες που πίστευε. Μου έδωσε έναν υπέροχο ρόλο και με τροφοδότησε με πολύ σημαντικά διδάγματα. Θα τη θυμάμαι για πάντα και θα τη μνημονεύω με όλη μου την ψυχή.

Τι είναι για σένα ο Μολυβένιος Στρατιώτης;

Ο Μολυβένιος Στρατιώτης είναι ένας διαφορετικός σούπερ ήρωας. Είναι ο δικός μου σούπερ ήρωας. Δεν πετάει, δεν εκτοξεύεται, δεν είναι αόρατος, δεν τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Έχει, όμως, μια σπουδαία καρδιά. Συγχωρεί με την καρδιά του, αγαπάει αληθινά και υπομένει κάθε δυσκολία δίχως να το βάζει κάτω. Αυτά είναι για μένα τα πιο γοητευτικά του στοιχεία. Ως ήρωας με ένα πόδι, προσπαθεί να τραγουδήσει, να χορέψει και να παίξει με τα υπόλοιπα παιχνίδια και τα καταφέρνει περίφημα. Είναι ένας υπέροχος ήρωας ο Μολυβένιος μου.  

Πως πιστεύεις ότι λειτουργεί το θέατρο στα παιδιά;

Το θέατρο για τα παιδιά πιστεύω πως λειτουργεί σαν ένα ζωντανό παραμύθι. Τα βοηθά να ονειρεύονται και να ταξιδεύουν στον κόσμο της φαντασίας τους. Ταυτόχρονα, θεωρώ πως μπορεί να τα βοηθήσει να κατανοήσουν σε βάθος τα μηνύματα για τη ζωή που πραγματεύεται κάθε έργο και να τα φέρει κοντά στην έννοια της ομάδας. Είναι ένα τεράστιο παιδαγωγικό μέσο που διδάσκει όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους μεγάλους. Μακάρι η θεατρική παιδεία να ήταν ένα από τα βασικά μαθήματα της δωδεκάχρονης εκπαίδευσης και οι επισκέψεις σε θέατρα να αποτελούσαν σταθερή σχολική δραστηριότητα, συμβάλλοντας στη γνώση μακριά από το αποστειρωμένο σχολικό έδρανο.

Τι περιμένεις από το θέατρο;

Περιμένω παραστάσεις που θα υπερασπίζονται τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Παραστάσεις που θα προβληματίζουν τους ανθρώπους για όλα τα καίρια ζητήματα. Που θα τους βοηθήσουν να αντισταθούν στο υλικοτεχνικό πνεύμα της εποχής. Που θα τους προσκαλέσουν στην αυτογνωσία, στην προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στον σεβασμό του συνανθρώπου. Παραστάσεις που θα καλλιεργούν κοινωνική συνείδηση, μακριά από φυλετικούς και κοινωνικούς ρατσισμούς.

Ποια η άποψή σου για την Ελλάδα του 2019;

Η Ελλάδα του 2019, η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης των αξιών, για μένα συνεχίζει να είναι μια υπέροχη χώρα. Μια χώρα στην οποία υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι που προσπαθούν να πλάσουν σωστούς ανθρώπους. Μια χώρα στην οποία οι άνθρωποι ανοίγουν την αγκαλιά τους στους πρόσφυγες, όπως κάποτε κάποιοι άλλοι άνοιξαν τη δική τους αγκαλιά γι’αυτούς. Μια χώρα στην οποία οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να παλεύουν, να καταθέτουν την ψυχή τους και να υπηρετούν την τέχνη με σεβασμό και διάθεση προσφοράς. Αυτή ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι για μένα η Ελλάδα.

Πληροφορίες για την παράσταση Ο Μολυβένιος Στρατιώτης στο Θέατρο Αριστοτέλειον ΕΔΩ