Βίκυ Μαϊδάνογλου

Το θέατρο και η τέχνη γενικότερα βοηθούν πολύ στην απελευθέρωση των ιδεών γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν πρέπει να παύουν να αισθάνονται δυνατοί και σημαντικοί για αυτό που προσφέρουν.

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση της Σοφίας Φιλιππίδου να παίξεις στην παράσταση της, “Τα τρία φιλιά…Η Σταχτιά γυναίκα”;

Ονομάζομαι Μαϊδάνογλου Βίκυ. Πέρσι τον Γενάρη πέρασα από ακρόαση για την παράσταση. Βρήκα την ακρόαση στο διαδίκτυο και αμέσως έστειλα το βιογραφικό μου καθώς με ενθουσίασε η ιδέα του να δουλέψω με μια τόσο έμπειρη και αξιόλογη καλλιτέχνιδα όπως η Σοφία Φιλιππίδου, πάνω σε έργα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Είχα την τύχη να με επιλέξει για τον ρόλο της Δώρας στο έργο “Τα τρία φιλιά” και αργότερα να με εμπιστευτεί για την αντικατάσταση του ρόλου της Σταχτιάς γυναίκας στο έργο “Η Σταχτιά γυναίκα ”.

Γιατί πιστεύεις ότι θα έπρεπε να δούμε την παράσταση;

Το έργο “Τα τρία φιλιά” εκδόθηκε το 1909 και παρουσιάστηκε επί σκηνής μόνο μία φορά από τότε, την ίδια χρονιά, από τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Το έργο “Η Σταχτιά γυναίκα” γράφτηκε το 1898 και ήταν ένα έργο λυρικό γραμμένο για ανάγνωση και όχι για θέατρο. Δεν παρουσιάστηκε ποτέ επί σκηνής. Επομένως μιλάμε για δύο έργα που δεν τα έχουμε δει ποτέ ανεβασμένα και πόσο μάλλον σε σύγχρονη σκηνοθεσία. Αυτό και μόνο θεωρώ πως είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να έρθει κάποιος/α να δει την παράσταση. Είμαστε ένας θίασος που αποτελείται από νέους ηθοποιούς τους οποίους σκηνοθέτησε μια γυναίκα με σημαντική και μεγάλη πορεία στο θέατρο. Αυτή η σύνδεση του πρωτόλειου και του ακατέργαστου με του έμπειρου και δυναμικού νομίζω πως θα είναι ενδιαφέρουσα.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου.

Ο ρόλος μου στο έργο “Τα τρία φιλιά“ είναι η Δώρα. Μια κοπέλα νέα, γεμάτη ζωή. Είναι ερωτευμένη με τον εύελπι Φαίδη τον οποίον αργότερα θα παντρευτεί και πολύ καλή φίλη με τη Λιάνα με την οποία μεγαλώνουν μαζί από το παρθεναγωγείο. Καθώς τα χρόνια περνούν βλέπουμε τους τρεις πρωταγωνιστές να μπλέκουν σε ένα ερωτικό τρίγωνο και τη Δώρα να αρρωσταίνει βαριά από φυματίωση. Της δημιουργούνται συναισθήματα όπως πόνος, απελπισία, ζήλια και θέληση για εκδίκηση. Κάτι που θα έχει ολέθρια εξέλιξη για όλους.

Ο δεύτερος ρόλος που ενσαρκώνω είναι η Σταχτιά γυναίκα η οποία καλείται στην έπαυλη ενός ζευγαριού για να γίνει η παραμάνα του παιδιού τους. Φέρνει μέσα της τον συμβολισμό της Μοίρας και του θανάτου. Εκφράζει την αγιότητα και μέσα από τη θυσία ενός παιδιού ξυπνάει στο νεαρό ζευγάρι την αγριότητα της φύσης.

Πως νοιώθεις απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού (με όλες τις εκφάνσεις του), έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια;

Ο ρατσισμός ανέκαθεν υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει. Δεν αρκεί να πω απλά το πόσο λυπάμαι που συμβαίνει. Το θέμα είναι τι δράσεις θα κάνουμε εμείς που γινόμαστε δέκτες, παρατηρητές και πολλές φορές οι ίδιοι οι θύτες αυτών των περιστατικών. Θα επικοινωνούμε τα συμβάντα; Θα στηρίζουμε τα θύματα; Θα παρατηρούμε αμέτοχοι τα περιστατικά ή θα συνεχίσουμε να πράττουμε οι ίδιοι αυτές τις συμπεριφορές σε συνανθρώπους μας;

Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούνται τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Δυστυχώς η πλειοψηφία των κυβερνήσεων ανά τον κόσμο και σε διαφορετικές περιόδους της ιστορίας έχουν αποδείξει ότι καταπατούν δικαιώματα και δρουν εις βάρος των πολιτών. Δυστυχώς αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια με την πανδημία και στη χώρα μας. Χρέος μας είναι να αντιδρούμε στο οτιδήποτε παράλογο και απάνθρωπο ψηφίζεται πίσω από τις πλάτες μας. Το θέατρο και η τέχνη γενικότερα βοηθούν πολύ στην απελευθέρωση των ιδεών γι’ αυτό και με όποιες δυσκολίες συναντούν οι εργαζόμενοι στον καλλιτεχνικό χώρο, δεν πρέπει να παύουν να αισθάνονται δυνατοί και σημαντικοί για αυτό που προσφέρουν.

Ποιά είναι η επόμενή σου δουλειά στο θέατρο;

Δεν έχω κλείσει κάποια επόμενη θεατρική παράσταση. Προς το παρόν είμαι αφοσιωμένη στην όμορφη δουλειά που ετοιμάσαμε με τη Σοφία Φιλιππίδου καθώς και σε άλλες όμορφες δουλειές που έχω κλείσει εκτός θεάτρου.

Πληροφορίες για την παράσταση «Τα τρία φιλιά… Η Σταχτιά γυναίκα» ΕΔΩ