Βασίλης Τσιγκριστάρης: “Έχουμε μια μοιρολατρία ως λαός. Καιρός να δούμε & τα δικά μας λάθη. Περασμένα & τωρινά!”

Μίλησε μας για την αργοναυτική εκστρατεία της Κάρμεν Ρουγγέρη που λαμβάνεις μέρος αυτήν την σαιζόν.

Η «Αργοναυτική Εκστρατεία» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη και Χριστίνας Κουλουμπή βασίζεται στην ιστορία του Ιάσωνα και των Αργοναυτών που ξεκίνησαν από την Ιωλκό για την μακρινή Κολχίδα για να φέρουν πίσω το χρυσόμαλλο δέρας. Αυτό το δέρμα του κριαριού που είχε στείλει η Νεφέλη για να σώσει τον Φρίξο και την Έλλη. Ακόμα και σε εμένα, το έργο αυτό της Κάρμεν Ρουγγέρη ξεκαθάρισε πληροφορίες και λεπτομέρειες για τον μύθο αυτό που είχα ακουστά ναι μεν, σε πολύ αδρές γραμμές δε. Έχοντας βασιστεί σε αυστηρά επιστημονικές πηγές η Κάρμεν Ρουγγέρη σέβεται απόλυτα την αρχαία ελληνική μυθολογία, αλλά την ίδια στιγμή δεν φοβάται να την αντιμετωπίσει με χιούμορ και κέφι. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η επιτυχία της παράστασης, στο ότι περνάμε και εμείς οι ίδιοι καλά εντός και εκτός σκηνής ζωντανεύοντας όλους αυτούς τους ήρωες! Η μυθολογία γίνεται παιχνίδι και προσκαλεί τα παιδιά σε αυτό. Και, πίστεψέ με, το έχω ζήσει, η ανταπόκριση από τα παιδιά είναι άμεση και σχεδόν απόλυτη. Μπαίνουν σε αυτό το «παιχνίδι» με όλη τους την ψυχή, όπως μόνο τα παιδιά μπορούν να μπουν. Σε αυτό φυσικά νομίζω βοηθάνε και πάρα πολύ τα ευφάνταστα και φαντασμαγορικά σκηνικά και κοστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή που αποφεύγει τον στυγνό ρεαλισμό χάριν της μαγείας! Η μουσική μας βασίζεται σε μουσικές του πόντου, διασκευασμένες εννοείται από τον Αντώνη Δελαπόρτα και χορογραφημένες από τον – πολυτάλαντο – Πέτρο Γάλλια, οι οποίες δίνουν όλη την μεγαλοπρέπεια και τον ρυθμό που θα είχε μια τέτοια ηρωική εκστρατεία. Να μην ξεχάσω φυσικά να πω και ότι είμαστε μια ομάδα από εξαιρετικούς ηθοποιούς (και εκπληκτικούς συνεργάτες). Δηλώνω πραγματικά ευτυχής που συμμετέχω σε αυτή την παράσταση, τόσο για το αποτέλεσμα όσο και για την ανταπόκριση του κόσμου. Οι ιστορίες εναλλάσσονται, το ταξίδι προχωράει και όλοι εμείς οι ηθοποιοί που συμμετέχουμε μαζευόμαστε κι εμείς οι ίδιοι κάθε φορά. Δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Ίσως είναι κάθαρση.

Πως πιστεύεις ότι λειτουργεί το θέατρο στα παιδιά;

Ο ρόλος του θεάτρου σε όλες τις ηλικίες, πόσο μάλλον σε αυτές τις τόσο αγνές, είναι σπουδαίος. Εκπαιδεύει, ψυχαγωγεί, διασκεδάζει. Πέρα από την καθαρά ιστορική γνώση, το θέατρο μαθαίνει και την ομαδικότητα και την συνεργασία. Σε μια εποχή που κατακλυζόμαστε από την «εικόνα», το να παρακολουθήσει ένα παιδί μια παράσταση το κάνει αυτόματα να επικοινωνεί κ να μην παραμένει απλός δέκτης. Και η επικοινωνία είναι ο πιο βασικός πυρήνας της σωστής ανθρώπινης ανάπτυξης! Οι προσλαμβάνουσες στις νεαρές ηλικίες, όπου δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα άμυνες και εξωτερικά κριτήρια, είναι τρομερά σημαντικές. Όπως όλοι θυμόμαστε, όταν ήμασταν παιδιά τα πράγματα γίνονταν τεράστια και αποκτούσαν δεκαπλάσια σημασία στο μυαλό μας. Έτσι, το θέατρο για παιδιά (και όχι μόνο) δημιουργεί και αισθητική. Αυτή την τόσο παραμελημένη αισθητική στην Ελλάδα του 2019, το θέατρο μπορεί να την αλλάξει. Δημιουργεί και πολιτικό πολιτισμό. Το θέατρο μπορεί να βάλει στα παιδιά τις ρίζες για σωστές αξίες. Μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός, όμως τα πιστεύω όλα αυτά, αντιτίθεμαι στην φτήνια και για αυτό θαυμάζω την Κάρμεν Ρουγγέρη και την ομάδα της.

Μίλησε μας για τον ρόλο σου στον Κοριολανό του Κωνσταντίνου Χατζή.

Ο ρόλος μου στον «Κοριολανό» (στην παράσταση «Κοριολανός-Ιούλιος Καίσαρας» που παρουσιάζεται στο θέατρο οδού Κυκλάδων) είναι ο Αουφίδιος. Ο Αουφίδιος, στρατηγός της Κοριόλης, και εξίσου γενναίος με τον Κοριολανό είναι ένας άνθρωπος ευαίσθητος, σκληρός εξ ανάγκης και βαθιά πληγωμένος. Είναι το alter ego του Κοριολανού. Προδίδει και ο ίδιος τον εαυτό του, όταν αποκαμωμένος και με πληγωμένη την ανδρεία του, φτάνει στο έσχατο σημείο για να ανακτήσει τον χαμένο του εγωισμό. Δυστυχώς αλλοτριώνεται από την αποτυχία και καταλήγει να γίνει προδότης, προδότης ενός ανθρώπου που αγαπάει πολύ μέσα στο παράδοξο δίπολο «Κοριολανός/Αουφίδιος». Ίσως να μην μπορούν να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Και όταν η φιλοδοξία μπαίνει στη μέση, η φιλοδοξία πάνω στην οποία βασίζονται ουσιαστικά και τα δύο αυτά έργα του Σαίξπηρ που παρουσιάζουμε, οι ήρωες χάνουν τον εαυτό τους, χάνουν το ήθος τους και δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε μια ευνομούμενη πολίτεια. Παρόλα αυτά, ή ίσως και εξαιτίας αυτών, ο Αουφίδιος μέσα στην πτώση του, στην ακμή που περιμένει και την παρακμή που έρχεται, είναι ένας ρόλος που έχω αγαπήσει πολύ. Γιατί κι αυτός, όπως και όλοι οι ρόλοι του Σαίξπηρ, είναι πραγματικά ανθρώπινος, υπαρκτός, αλλά ταυτόχρονα κι ένα μέγεθος πολύ μεγαλύτερο από μας, τους ας το πούμε απλούς ανθρώπους! Είναι τιμή μου να βρίσκομαι κι εγώ μέσα σε αυτή την παράσταση, σε αυτό το έργο, σε αυτόν τον ρόλο.

Τι περιμένεις από το θέατρο;

Δύσκολη ερώτηση. Τα πάντα και τίποτα. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το θέατρο, οπότε δεν ξέρω αν περιμένω κάτι συγκεκριμένο από αυτό. Επιλέγω να αφήνομαι σε αυτό που μου προσφέρει. Το μόνο που θέλω είναι να μαθαίνω μέσα από αυτό, να εξελίσσομαι και φυσικά να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον περιμένω να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Το θέατρο μες στα χρόνια έχει αρχίσει να μου προσφέρει μια ασφάλεια, σαν να βρίσκομαι σπίτι μου, και την ίδια στιγμή να μου τραβάει το χαλί κάτω απ’τις πόδια. Αυτό ζητάω από το θέατρο, δεν το περιμένω, το ζητάω.

Τι πιστεύεις για την Ελλάδα του 2019;

Αλήθεια τώρα; Τι ερώτηση είναι αυτή; Πιστεύω πως έχουμε πολλά βήματα ακόμα να κάνουμε σε όλους τους τομείς. Πιστεύω πως πρέπει να απεμπλακούμε από την γκρίνια και την ευκολία και να δούμε τι μπορούμε όντως να κάνουμε. Έχουμε μια μοιρολατρία ως λαός. Καιρός να δούμε και τα δικά μας λάθη. Περασμένα και τωρινά. Το αισιόδοξο είναι πως βλέπω να έχουν αρχίσει να γίνονται βήματα σε αυτή την κατεύθυνση. Βλέπω ότι αρχίζει να υπάρχει μια πιο εντόνη συλλογικότητα. Αρχίζει να αναπτύσσεται ένας πολιτικός πολιτισμός. Ίσως και μια κοινωνική ηθική. Η οικονομική κρίση ίσως βοήθησε όντως να κριθούμε και να κρίνουμε εαυτούς. Ίσως. Ακόμα κι αν είναι στην αρχή, τα πράγματα μπορεί να είναι καλύτερα από όσο πιστεύω. Εύχομαι μόνο να συνεχίσει αυτή η ανερχόμενη αισιοδοξία των -στραπατσαρισμένων ψυχολογικά και οικονομικά – Ελλήνων. Κι αν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, τουλάχιστον ξέρουμε να περπατάμε.

Πληροφορίες για την παράσταση “ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Πληροφορίες για την παράσταση “Κοριολανός – Ιούλιος Καίσαρας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Θέατρο ΟδούΚυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής»