Βικτώρια Τσεκμάκ

Ο καθένας μας πρέπει να διαλέξει τον μοναδικό, δικό μας δρόμο, τον δρόμο που επιβάλλει η καρδιά μας

Ποιοί ήταν οι λόγοι που αποφασίσατε να ανεβάσετε τον “Ο φίλος μου ο Χίτλερ” του Γιούκιο Μισίμα. Τι σημαίνει ο τίτλος;

Είχα στο νου μου ένα συγκεκριμένο θέμα και την ιδέα που πρέπει να περιέχει το έργο, τα έψαχνα διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας διάφορα. Τελικά τα βρήκα στον « Ο φίλος μου ο Χίτλερ». Το διάβασα για πρώτη φορά πριν από 7 χρόνια, επιφανειακά, πρέπει να ομολογήσω, γιαυτό και δεν με ενθουσίασε τότε. Είναι γενικά το έργο – παγίδα, που μας λέει για τις παγίδες στις οποίες πέφτουμε εμείς οι ίδιοι. Όσον αφορά τον τίτλο είναι η πρώτη παγίδα. Αρχικά είναι ένας γεγονός της ιστορίας ότι ο Ερντ Ρεμ είχε έναν φίλο τον Άντολφ Χίτλερ. Αλλά είναι μόνο επειφανιακή πληροφορία. Το ότι λέει είναι να κοιτάξουμε καλά στον καθρέφτη μπορεί και να βρούμε πολλά κοινά στοιχεία με τους “εχθρούς” μας και να κοιτάξουμε καλά στους “φίλους” μας (είναι και ιδές που υποστηρίζουμε, τα πράγματα στα οποία πιστεύουμε) μπορεί σε αυτούς κρύβονται οι αληθινοί εχθροί μας.

Ποια είναι η σκηνοθετική εκδοχή σας;

Είναι ο πολλαπλασιασμός των ρόλων που παίζει ο καθένας και πολύ συχνά ξεγελάει και τον εαυτό του. Και είναι αυτή η διπολική φύση του ανθρώπου που μέχρι το τέλος μένει διπολική ποτέ μονοπολική. Βλέπουμε τους ανθρώπους πάνω στη σκηνή όχι ιστορικές προσωπικότητες, ανθρώπους που θα μπορούσαν να έχουν άλλα ονόματα, άλλη εθνικότητα και να ζουν κάποια άλλη εποχή. Είναι η εξερεύνηση διάφορων πλευρών του εαυτού μας.

Γιατί «τα ανθρώπινα όντα πληγώνουν ατελείωτα άλλα ανθρώπινα όντα»;

Γιατί μας λείπει η αγάπη. Γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, είμαστε ένας ενιαίος οργανισμός. Γιατί πιστεύουμε τον εαυτό μας ανώτερο από τους άλλους. Γιατί πάντα επιλέγουμε πιο εύκολους δρόμους. Γιατί συνιθίζουμε τον κανόνα οφθαλμόν αντί οφθαλμού.

Τι πιστέυετε ότι έχει να μας πει το συγκεκριμένο κείμενο;

Ότι όλοι εμείς ανήκουμε στο ίδιο βιολογικό είδος και ότι η συμπεριφορά μας και οι πράξεις μας είναι χαρακτηριστικές για το είδος μας. Κοιτάζοντας την αιματηρή, βίαιη ιστορία της ανθρωπότητας, μπορούμε να καταλήξουμε πως βαναυσότητα και η καταστροφική τάση είναι τα κανονικά χαρακτηριστικά για μας, όχι εξαιρετικά, όπως για κάποιο λόγο εξακολουθούμε να πιστεύουμε.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Ότι ο καθένας από μας πρέπει να διαλέξει τον μοναδικό, δικό μας δρόμο, τον δρόμο που επιβάλλει η καρδιά μας και όχι καθιερωμένοι κανόνες και στερεότυπα. Θα είναι διαφορετικός και θα είναι δύσκολος, αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε την διαφορετικότητά αυτή ούτε τις δυσκολίες, γιατί μόνο μέσα από τις δυσκολίες γεννιούνται τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή.