Γιάννης Καρούνης

Η κοινωνία ετούτη, είναι μια υποκριτική κοινωνία. Μια κοινωνία όπου η ηθικολογία υπερβαίνει του ήθους.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που αποφασίσατε να ανεβάσετε παράσταση με το κείμενο «Tango Bar» του Περικλή Κοροβέση;

Η ομάδα πείρα(γ)μα «καταπιάνεται» με θεατρικό έργο του Περικλή Κοροβέση για δεύτερη φορά. Η πρώτη μας συνεργασία με τον Περικλή ήταν το 2008 όταν ανεβάσαμε στο θέατρο «Αργώ» την παράσταση «Επιχείρησις Ιουδίθ.»

Ο Κοροβέσης έχοντας σπουδάσει θέατρο δίπλα στον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία δίπλα στον Ρολάν Μπαρτ, και έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν και του Κορνήλιου Καστοριάδη, κατάφερε να διαμορφώσει τη δική του θεατρική γραφή που χαρακτηρίζεται από μια τρυφερή ωμότητα. Αυτή η συνύπαρξη της τρυφερότητας με την ωμότητα αποδίδεται μέσω του αυτοσαρκασμού που διαθέτει ο συγγραφέας και που δεν φοβάται να αποκαλύψει. Τα θεατρικά κείμενα του Κοροβέση είναι ένας βαθιά ανθρώπινος και καθημερινός λόγος με σφιχτό ρυθμό. Ο λόγος για τον οποίο αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το κείμενο «Tango Bar» του Περικλή Κοροβέση ήταν η πρόκληση να δημιουργήσουμε μια παράσταση που να χαρακτηρίζεται από την αμεσότητα στο παίξιμο και τη λιτότητα στα εκφραστικά και σκηνικά μέσα.

Για να επιτευχθεί αυτό διαμορφώσαμε στον επάνω χώρο του «Τρίκυκλο» στον Ν. Κόσμο μια θεατρική συνθήκη που να θυμίζει παράσταση σε καφενείο. Ένα πατάρι με τους θεατές να παρακολουθούν σε καρέκλες καφενείου είναι, λοιπόν, ο χώρος που παρουσιάζεται το « Tango Bar» κάθε Τρίτη βράδυ.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Είχα κάνει μια πρώτη ανάγνωση του έργου στο παρελθόν αλλά ουσιαστικά το έργο το διαβάσαμε επί της ουσίας μαζί με τον – συμπρωταγωνιστή μου επί σκηνής – Παναγιώτη Διαμαντόπουλο. Το πρώτο που προέκυψε από τη μεταξύ μας διάδραση ήταν πηγαίο και άφθονο γέλιο. Το γέλιο ήταν η συγκολλητική ουσία για να δημιουργηθεί μια σχέση μεταξύ μας. Η ευφορία που δημιούργησε η αρχική ανάγνωση, μάς άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για να δούμε την τρυφερότητα που κρύβεται στο κείμενο. Το έργο αγκαλιάζει τον άνθρωπο που έχει ως επιλογή στη ζωή του να ζει πέρα από τις συμβάσεις και τις επιταγές της κοινωνίας που το περιβάλλει.

“Δύο άνθρωποι που καταστρέφοντας τον εαυτό τους, καταστρέφουν μαζί και

αυτό που οι άλλοι τους επιβάλλουν”…. Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για αυτή τη φράση.

Τα πρόσωπα του έργου, ο Λάκης και ο Φώντας, είναι δύο άνθρωποι που ενώ είχαν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις να ακολουθήσουν μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, ο ένας ως συγγραφέας και ο άλλος ως ηθοποιός, επιλέγουν να μην ενταχθούν σε έναν κόσμο όπου η επιτυχία ετεροκαθορίζεται.

«[…]Την κρίση μας δεν την παίρνουμε ποτέ σαν σημάδι τιμιότητας, σαν σημείο αντίστασης, σαν ιδεολογία άρνησης. Δεν παίρνουμε ποτέ την αποτυχία σαν δικιά μας επιτυχία. Αποτύχαμε να γίνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι, άρα είμαστε κοντά σ’ εμάς τους ίδιους, κοντά στον εαυτό μας…», λέει ο Λάκης σε κάποια στιγμή της παράστασης.

Μια τέτοια επιλογή για να ζεις έχει τίμημα και για εκείνον που την επιλέγει και για εκείνον που δεν μπορεί να σε επηρεάσει για να επιλέξεις έναν άλλο τρόπο ζωής και κατ’ επέκταση έναν άλλο τρόπο σκέψης.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Στην παράσταση είμαι ο Λάκης. Ο Λάκης είναι συγγραφέας. Είναι, επίσης, ο άνθρωπος εκείνος που κοιμάται ελάχιστα τη νύχτα. Οι άνθρωποι που ξενυχτούν ζουν σε έναν διαφορετικό κόσμο από εκείνον που ζουν οι άνθρωποι της ημέρας. Τα μπαρ είναι ένας από τους τόπους που φιλοξενούν τους ανθρώπους της νύχτας. Ο Λάκης είναι εκείνος ο νυκτόβιος τύπος που, ακόμα και να θες να πας για ύπνο – όπως ο Φώντας, ο συμπαίκτης του στο έργο – θα καταφέρει να σε κρατήσει ξύπνιο. Η νύχτα μπορεί ακόμη και να αφυπνίζει τους ανθρώπους της, και ο Λάκης είναι ένας άνθρωπος με εκλάμψεις που οδηγούν στην αφύπνιση.

Επιτρέψτε μου, όμως, να μιλήσω και για τον δεύτερο ρόλο που υπάρχει επί σκηνής, που λειτουργεί ως το συμπληρωματικό άλλο του Λάκη, παίζοντας μαζί του ένα συνεχές παιχνίδι που λειτουργεί ως εφαλτήριο για να ξεδιπλωθεί η φιλοσοφία του Λάκη μπροστά στο κοινό. Πρόκειται για τον Φώντα, τον οποίο ενσαρκώνει το μέλος της ομάδας πείρα(γ)μα Παναγιώτης Διαμαντόπουλος. Ο Φώντας, άνθρωπος της νύχτας και αυτός μέσα από την ιδιότητά του ως ιδιοκτήτης του Tango Bar, βιώνει μια καθημερινότητα την οποία έρχεται να «τσιγκλήσει» με τον τρόπο της η παρουσία του Λάκη.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Η ρότα είναι η πορεία που χαράσσουμε έως το τέλος της ζωής μας. Είναι η στάση ζωής μας, οι αντιλήψεις μας και το ήθος μας. Η κοινωνία ετούτη, είναι μια υποκριτική κοινωνία. Μια κοινωνία όπου η ηθικολογία υπερβαίνει του ήθους.

Η ρότα που σήμερα μπορεί να πάει κόντρα στην κοινωνία ετούτη είναι η χάραξη του δρόμου της απλότητας έναντι του δρόμου της απλοϊκότητας. Δηλαδή το όνειρο κόντρα στην κοινή λογική. Το απλό είναι η τέχνη του να μπορείς να αποβάλλεις το περιττό.

Οι αναγνώστες που επιθυμούν να ενημερωθούν για την πορεία της ομάδας μπορούν να ανατρέξουν στο site μας: https://omadapeiragma.wixsite.com/peiragmatheatergroup/about

Πληροφορίες για την παράσταση: