Please enable JS

Γιάννης Κατσιμίχας: Η ΑΛΙΚΗ στη Χώρα των Θαυμάτων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ αποτελεί ένα ενήλικο παραμύθι.

Γιατί αποφασίσατε να ανεβάσετε με τη Στέλλα Μαγγανά ένα έργο, βασισμένο στο έργο του Λιούις Κάρολ, με τίτλο “Η ΑΛΙΚΗ στη χώρα των θαυμάτων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ”;

Η παράσταση αυτή είχε ξεκινήσει να δημιουργείται πριν από 2,5 χρόνια περίπου, λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown. Η αρχική σύνθεση της παράστασης αποτελούνταν από την Στέλλα Μαγγανά στη σκηνοθεσία και τις Ηλέκτρα Φραγκιαδακη, Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη στους ρόλους του έργου. Ξεκίνησαν με ερευνητική και δημιουργική διάθεση να αποκωδικοποιούν το έργο του Κάρολ – το οποίο ανήκει στον κόσμο του Παραλόγου – και κατάφεραν να συνθέσουν ένα κείμενο με σαφείς αναφορές και αντικρίσματα σε υπαρξιακά ζητήματα του σήμερα. Έπειτα ακολούθησαν 2, 3, 15 – έχω χάσει τον αριθμό- lockdowns οπότε η σύνθεση διαμορφώθηκε στη σημερινή, με εμένα να εντάσσομαι με μεγάλη χαρά στο δυναμικό της παράστασης όπου μαζί με τη Στέλλα Μαγγανά κρατάμε τους ρόλους του έργου. Η ίδια διατήρησε τη σκηνοθεσία. Είναι μια παράσταση η οποία προέκυψε από μια έρευνα διαφορετικών ανθρώπων, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και – θα τολμήσω να πω –
σε διαφορετικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που αναπόφευκτα επηρεάζουν τη δημιουργική διαδικασία. Η έρευνα συνεχίστηκε από εμάς, πάνω όμως στο οικοδόμημα που είχε ήδη χτιστεί αυτά τα 2,5 χρόνια.

Τι ιδιαίτερο έχει η δική σας παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Η ΑΛΙΚΗ στη Χώρα των Θαυμάτων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ αποτελεί ένα ενήλικο παραμύθι. Ένα ταξίδι σε έναν κόσμο παράξενο αλλά και γνώριμο. Νομίζω λοιπόν ότι σε όλους μας αρέσουν τα παραμύθια και τα ταξίδια.

Ο δικός σου ρόλος.

Οι ρόλοι μάλλον θα έλεγα. Η έννοια της μεταμόρφωσης αποτελεί βασικό συστατικό της παράστασης. Τα υπόλοιπα από κοντά…

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Μόνο μέσα από τη μοναδικότητά μας μπορούμε να ενωθούμε – ως κομμάτια ενός παζλ – και να σχηματίσουμε έναν καλύτερο κόσμο.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Νομίζω ότι ήδη έχει αρχίζει να αλλάζει αυτό. Το καλό που προέκυψε από τις αναταράξεις των τελευταίων ετών, είναι η συσπείρωση των δυνάμεων των καλλιτεχνών. Δημιουργήθηκε μια δυναμική η οποία πετυχαίνει ήδη αρκετά πράγματα. Έχουμε δρόμο ακόμα βέβαια, αλλά πιστεύω ότι
βαδίζουμε σωστά. Η ενότητα είναι το κλειδί.

Πληροφορίες για την παράσταση Η ΑΛΙΚΗ στη χώρα των θαυμάτων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ στο Μπάγκειον ΕΔΩ

Array