Γιάννης Μητράκης, χορευτής της Λυρικής Σκηνής: “Το Herrumbre έχει να κάνει με την σκουριά της ανθρώπινης ψυχής”

Ποιά ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις τον χορό; Υπήρχαν επιρροές στο περιβάλλον σου;

Η μητέρα μου υπήρξε χορεύτρια αγωνιστικού λάτιν, γνωστό και ως Ballroom Dancing, το οποίο είναι διάσημο και στην Ιταλία και στην Ρωσία και φυσικά εκείνη ήταν ο κύριος λόγος που άρχισα τον χορό. Ξεκίνησα λοιπόν όταν ήμουν έξι χρονών.

Αργότερα και  κατά την διάρκεια  της εφηβείας,  στην  ηλικία των 11  ή και 12  ετών, άρχισα  να  το  βλέπω  πιο  σοβαρά.  Η  όλη  εξάσκησή  μου  έγινε  πιο  σοβαρή,  ενώ  παράλληλα παρακολούθησα σεμινάρια ξένων χορευτών, έλαβα μέρος σε διαγωνισμούς στο εξωτερικό κι έτσι σε ηλικία 15 ετών έφτασα στην κατηγορία ηλικιακή youth (15 έως 17 ετών),να είμαστε με την παρτενέρ στα κορυφαία ζευγάρια της Ευρώπης.  Είχα αποφασίσει πλέον να το κάνω ως επάγγελμα.

Προς αυτή λοιπόν την κατεύθυνση, υπάρχει η γραμμή που ακολουθούν όλα τα αγόρια και οι κοπέλες κάνοντας μαθήματα μπαλέτου. Το  μπαλέτο  είναι  η  βάση  για  όλα  τα  είδη  του  χορού,  είναι  όπως  και  η  όπερα  για  το τραγούδι. Κάνοντας  μπαλέτο  μπορείς  να  έχεις  καλύτερη  μυϊκή   συναρμογή,  καλύτερο  άξονα, καλύτερο αυτοέλεγχο του σώματος, μεγαλύτερη ελαστικότητα.

Έτσι  σε  ηλικία  16  ετών,  όντας  η  μητέρα  μου  Ουκρανή,  φτάνοντας   για καλοκαιρινές διακοπές  στην  Ουκρανία,  ξεκίνησα να  κάνω  προετοιμασία  στο  λάτιν. Αρχίσαμε μαζί με την παρτενέρ μου, και με καθηγήτρια την κ. Γελένα Αλεξάντροβα, πρώην σολίστρια στο θέατρο Μπολσόι να κάνουμε μπαλέτο.  Την κ. Γελένα Αλεξάντροβνα, θα την θυμάμαι για όλη μου τη ζωή, μιας και ήταν εκείνη που «με έκανε ν ερωτευτώ το μπαλέτο».

Ακριβώς μετά, άρχισα να φοιτώ στο ερασιτεχνικό τμήμα της σχολής της Άννας Πέτροβας και εκεί ανακάλυψα ότι το μπαλέτο είναι για πολύ εκλεκτούς ανθρώπους, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά και … σαν image, αν θέλουμε να το πούμε κι έτσι.

Με γοήτευσε η ιδέα ότι είναι για άτομα που έχουν μεγάλη υπομονή, μεγάλη επιμονή και ως ένα σημείο ταλέντο για να μπορούν να το κάνουν.

Στα 18 μου αποφασίζω ότι δεν θέλω να ασχοληθώ πια με το λάτιν και θέλω να γίνω χορευτής μπαλέτου.

Έτσι  δίνω   εξετάσεις  στη σχολή της  Εθνικής  Λυρικής  Σκηνής, όπου  με επιλέγουν να φοιτήσω.  Ακολούθησαν  τρία  χρόνια   πολύ σκληρών  σπουδών  με  πολύ  προσωπική  δουλειά.  Έπρεπε  να  προσπαθήσω  να  αναπληρώσω χρόνια σωματικής και πνευματικής εκπαίδευσης πάνω στο μπαλέτο τα οποία δεν τα είχα από πριν, μιας και πήρα την απόφαση αυτή πολύ αργά. Το αγαπούσα όμως τόσο πολύ και το θεώρησα τόσο  ξεχωριστό,  που  χρειάστηκε  να  βάλω  έξτρα  δουλειά.    Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τα μαθήματα τελείωναν γύρω στις έξι το απόγευμα και εγώ καθόμουν μέχρι τις έντεκα καθημερινά, οπότε ο φύλακας της σχολής με έδιωχνε γιατί έπρεπε να κλειδώσει για το βράδυ το κτίριο.

Όταν  τελείωσαν  οι  σπουδές  μου  έκανα  το  πρώτο  μου  συμβόλαιο  στο Mainfranken Theater Wurzburg  στην Βαυαρία για να έρθω στο μπαλέτο τη Λυρικής μετά από δυόμιση χρόνια.

To πρόγραμμα εξάσκησης ενός χορευτή πόσο σκληρό και επίπονο είναι;

Κάθε χορευτής μπαλέτου είτε έχει πρόβα, είτε έχει παράσταση πάντα η μέρα του αρχίζει από ένα μάθημα μπαλέτου, για να μπορεί να διατηρήσει την μυϊκή του συναρμογή και φυσικά την τεχνική του. Η διάρκεια σε όλα  τα μαθήματα μπαλέτου είναι μια ώρα και ένα τέταρτο και συνήθως γίνονται ξεχωριστά μαθήματα για άνδρες και ξεχωριστά για γυναίκες, ανάλογα με τις τεχνικές και τις μυϊκές ανάγκες που έχουν.

Το μάθημα αρχίζει από μια μπάρα, για να μπορέσει ο χορευτής να ζεστάνει το σώμα του, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού και έτσι να μπορεί να βρει τον άξονά του για να μπορεί μετά να έχει αυτοέλεγχο του σώματός του. Προς το τέλος του μαθήματος υπάρχουν και τα πηδήματα το λεγόμενο και ως alegro.

Μετά  από  αυτό  αρχίζουν  οι  πρόβες του εκάστοτε έργου, εκ των οποίων η καθεμία διαρκεί μιάμιση ώρα. Ότι αφορά διατροφολογικά, αυτό έχει να κάνει με τις ανάγκες του κάθε χορευτή και το τι είναι πιο σωστό για το σώμα του. Προσωπικά από ηλικία 14 χρονών ακολουθώ την διατροφική τεχνική, την intermittent fasting, ελληνική ερμηνεία του όρου διαλλειματική νηστεία. Είναι μια διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, χνοστοιχεία. Βέβαια κάθε Κυριακή έχω το λεγόμενο Cheat day, όπου έχω το ελεύθερο να φάω και να πιώ όσο και ότι θέλω.

Το μπαλέτο έχει σχέση με τους gay;

Απλά τυχαίνει ο καλλιτεχνικός χώρος, είτε είναι ηθοποιία, είτε είναι χορός, είτε είναι μουσική να είναι πιο ανοιχτόμυαλος και πιο δεκτικός, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι κλάδοι και η κοινωνία ευρύτερα. Ο καλλιτεχνικός  χώρος  είναι  πιο  ανοιχτός  για  τους  ομοφυλόφιλους,  όποτε  για  να  αισθάνεται πιο άνετα και να γίνεται πιο αποδεκτός συνήθως  κινείται σε αυτόν τον χώρο, από το να είναι σε άλλους χώρους που του ασκείται κριτική και ρατσισμός και εκεί οι άνθρωποι είναι ο εαυτός τους, έτσι όπως θα έπρεπε να ήταν παντού.

Μίλησέ μας για την παράσταση Herrumbre και τη συμμετοχή σου σε αυτήν.

Ο τίτλος«Herrumbre» σημαίνει σκουριά και φυσικά είναι μεταφορικός. Η χορογραφία είναι του Nacho Duato,  ο  οποίος έχει πάρει ερεθίσματα,  από τις φυλακές του Γκουαντάναμο (τις πιο διάσημες φυλακές όσον αφορά στα βασανιστήρια παγκοσμίως), από την βομβιστική επίθεση στην Μαδρίτη το 2004 και από τον πόλεμο τα οποία  επιφέρουν στην ψυχή του ανθρώπου αλλοτρίωση, απανθρωπιά και τον κάνουν ζώο χωρίς συναισθήματα. Οπότε αυτό το μπαλέτο έχει να κάνει με την σκουριά της ανθρώπινης ψυχής. Πως ένας άνθρωπος μένει γυμνός από συναισθήματα, ζώντας μόνο από το ένστικτο της επιβίωσης, καθώς επίσης πόσο άσχημα πράγματα μπορεί να κάνει ο ένας στον άλλο.

Όσο για την δική μου συμμετοχή, κάνω έναν από τους κρατούμενους ο οποίος   βρίσκει μια προσωρινή διέξοδο από την φρικαλεότητα της  πραγματικότητας που βιώνει στο πρόσωπο της αγάπης.

Τι σκέφτεσαι για την Eλλάδα 2019.

Γυρίζοντας  πίσω  μετά  από  δυόμιση  χρόνια,  βλέπω  την  χώρα  σε  πολύ  διαφορετική κατάσταση. Ο κόσμος βγαίνει έξω, βλέπω χαρούμενα πρόσωπα, ανθρώπους να μην παλεύουν για απλά πράγματα, όχι πως τα προβλήματα εξαλειφθήκανε τελείως, αλλά η κατάσταση είναι καλύτερη κατά τι από τότε που έφυγα.

Τι γνωμή έχεις για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, αλλά και στην χώρα μας;

Όσον αφορά τώρα την άνοδο του φασισμού, θα πάρω την θέση και θα πω ότι τα άκρα ποτέ  δεν  έκαναν  καλό,  είτε  αυτά  ήταν  της  αριστερής  είτε  της  δεξιάς  πλευράς,  διότι  εντέλει λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Πληροφορίες για την παράσταση Herrumbre στην Εθνική Λυρική Σκηνή ΕΔΩ

Βιογραφικό του Γιάννη Μητράκη ΕΔΩ