O Γιώργος Ευθυμίου μας μιλά για το MALADY ’82

Λίγα λόγια σχετικά με το πώς προέκυψε το MALADY ‘82.

Κάποια στιγμή πριν αρκετά χρόνια, όταν ήμασταν ερωτευμένοι ακόμα, η Δήμητρα μου διάβασε ένα κείμενο για έναν τύπο που δε μπορούσε να δοθεί-ερωτευτεί. Λίγο πολύ αισθανθήκαμε και οι δύο ότι μου το διάβασε γιατί ήθελε κάτι να μου πει. Αυτό το κείμενο ήταν η Αρρώστα του θανάτου(Malady of Death) της Ντιράς. Από τότε το ‘χω διαβάσει πολλές φορές και σε εντελώς διαφορετικές καταστάσεις. Και πάντα ένιωθα ότι ήθελα να κάνω μια παράσταση με φόντο αυτό το βιβλίο. Στην πορεία μπήκαν κι άλλοι άνθρωποι σ’ αυτό, κι άλλα πράγματα, κι όλα μαζί συνθέτουν κάπως το Malady ’82.

2. Ποια είναι τα βασικά του υλικά;

Ακόμα το ψάχνουμε.

3. Πού συναντιούνται η Ντιράς και ο Ζενέ;

Για τα πράγματα που μας αρέσουν αποτελούμε τόπο συνάντησης. Δε χρειάζεται μια περεταίρω συγγένεια-ομοιότητα, ή κάτι έξω απ’ αυτό.

4. Πώς χρησιμοποιείται η λογοτεχνία ως πρώτη ύλη για ένα μεταμοντέρνο δημιούργημα στον τομέα των παραστατικών τεχνών;

Δεν μπορώ να το δω ξεχωριστά. Ούτε τη λογοτεχνία ούτε τίποτα. Ούτε ξέρω και πολλά για τα μεταμοντέρνα δημιουργήματα στον τομέα των παραστατικών τεχνών. Αυτό που μπορώ να πώ είναι πώς καθετί που μ’ αρέσει σε βαθμό ας πούμε να γίνει σημείο αναφοράς μου για κάποιο χρονικό διάστημα, αναλαμβάνει με μια αόρατη διαδικασία να φτιάξει κάποιες εικόνες και κάποια
τοπία μέσα μου, που αισθάνομαι την δύναμη τους από το γεγονός ότι δεν έχω την ανάγκη να τα επαληθεύσω. Να τα πολύ πειράξω. Όταν επιλέγω λοιπόν αυτό το ερέθισμα να το «χρησιμοποιήσω» σε μια παράσταση, είτε είναι βιβλίο είτε οτιδήποτε, οφείλω να ξεριζώσω κάπως αυτές τις εικόνες και να τις ερμηνεύσω πιο μουσικά.Αντιλαμβάνομαι τις παραστατικές τέχνες περισσότερο εικαστικά και μουσικά παρά ως «διακύβευμα». Μπορεί με τη φράση «πιο μουσικά, πιο εικαστικά», κάποιος να αντιλαμβάνεται ότι η προσέγγιση μου είναι αφηρημένη. Αλλά θα ήταν αφέλεια αν δεν παραδεχόμασταν σημειολογία τόσο στη μουσική όσο και στις εικαστικές τέχνες.

5. Ποιοι είναι οι συντελεστές του MALADY ‘82 και πώς συμβάλλει ο καθένας επί σκηνής;

Το Malady ’82 είναι μια δουλειά της ομάδας ΜετΆΤηΛΉθη. Η οποία ξεκίνησε από εμένα, τον Δημήτρη Αμελαδιώτη, και την Δήμητρα Αγγέλου. Σ’ αυτή την παράσταση μετέχει ο Δημήτρης Αμελαδιώτης καθώς και η Ελένη Κασκούρα, η Τζένα Σαλίου,η Ειρήνη Μαργαρίτη, η Δέσποινα Σανιδά, η Κατερίνα
Σπυροπούλου κι ο Julien Cadieux. Πρόκειται για χορεύτριες, ηθοποιούς, εικαστικούς και μακιγιέρ. Θα τα δείτε όλα αυτά. Απλά για έναν χορευτή ο χορός είναι η ασφάλεια του. Για έναν εικαστικό τo installation είναι η ασφάλεια του. Κι ούτω καθ’ εξής. Μας ενδιαφέρει να κινούμαστε πέρα απ’ αυτή την ασφάλεια. Οπότε στην παράσταση υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορούν εύκολα να κατηγοριοποιηθούν.

6. Πώς θα θέλατε να φεύγει το κοινό από το Booze Cooperativa;

Μη νομίζετε ότι είμαστε τίποτα σοβαροί άνθρωποι που θέλουν να προβληματίσουν κανέναν. Μας αρέσει να δουλεύουμε και να εργαζόμαστε με χαρά. Οπότε και το κοινό θέλουμε να φεύγει χαρούμενο.

Πληροφορίες  για τo MALADY 82

https://www.youtube.com/watch?v=W4cyLkG95PA