Γιώργος Μπένος

Ζούμε σε μια κοινωνία που πολλοί άνθρωποι βάλλονται για τη σεξουαλικότητά τους. Και αυτό προσπαθούμε να ξεριζώσουμε.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν να δεχτείς να παίξεις σε αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας την παράσταση “Η Φάλαινα” (The Whale) του Σάμιουελ Ντι Χάντερ σε σκηνοθεσία Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη;

Αυτή είναι μια εύκολη απάντηση. Αμέσως είπα το ναι, γιατί ο Πυγμαλίων είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ για την καλλιτεχνική του πορεία, οπότε και ήθελα να δουλέψω μαζί του. Στην αρχή, βέβαια, με άγχωσε λίγο το ότι δεν είχα δει την ταινία∙ γρήγορα όμως κατάλαβα ότι επρόκειτο για θεατρικό έργο που έγινε ταινία κι όχι το αντίστροφο. Διαβάζοντας, λοιπόν, το θεατρικό κείμενο και βλέποντας τη δομή του, μου φάνηκαν όλοι οι ήρωες τόσο καθαροί και πολυδιάστατοι. Σκέφτηκα ότι εδώ έχει πολύ ψάξιμο, πολλή δουλειά και την εγγύηση της συνεργασίας με τον Πυγμαλίωνα. Ήταν δηλαδή αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω.

Tί πιστεύεις ότι έχει να μας δώσει το συγκεκριμένο κείμενο στην Ελλάδα;

Το πιστεύεις ότι κάθε βράδυ -μα κάθε βράδυ- θα βρούμε κάτι που δεν το είχαμε παρατηρήσει πριν; Α, αυτή η ατάκα που είπα τώρα, κάτι μου γέννησε. Κάτι διαφορετικό, από αυτό που σκεφτόμουνα μέχρι χθες. Είναι ένα πολύ ζωντανό κείμενο με επίκαιρα θέματα που μας απασχολούσαν στο παρελθόν, μας απασχολούν στο παρόν και θα μας απασχολούν και στο μέλλον. Ένα κείμενο που μιλάει για διαχρονικά θέματα όπως η συγχώρεση, η αγάπη και ο έρωτας.

Όταν το διάβασα είδα ότι ο συγγραφέας αναλύει σε βάθος τους ήρωες. Παίζει πολύ με τη μοναξιά. Βγαίνοντας οι θεατές από την παράσταση, συγκρατούν μία φράση του έργου: “οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να σταματήσουν να νοιάζονται”. Δείχνει ότι ενώ πολλοί άνθρωποι φορούν ένα σκληρό περίβλημα, αυτό κάποια στιγμή μπορεί να σπάσει∙ και σημασία έχει το κατά πόσο είσαι εκεί να δεις τη ρωγμή.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δουλεύεις σε δυο παραστάσεις, εφτά μέρες την εβδομάδα;

Ήξερα ότι θα είναι μία έντονη χρονιά, με πολύ σκληρή και καθημερινή δουλειά. Πέρυσι, όμως, δεν έκανα θέατρο και το είχα πραγματική ανάγκη. Σίγουρα υπάρχουν φορές που μπορεί να δυσκολευτώ γιατί το να παίζεις Δευτέρα – Τρίτη σε μία παράσταση και Τετάρτη – Κυριακή σε μία άλλη απαιτεί ιδιαίτερη συγκέντρωση. Μιλάμε για δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους και δύο σημαντικές αφορμές να ανεβαίνω κάθε βράδυ στη σκηνή. 

Γιατί είναι  μπλε το τρένο στην παράσταση Blue Train;

Ο τίτλος προέρχεται από την ονομασία ενός μπαρ, που πλέον δεν υπάρχει. Είπα «ναι» επειδή εκτιμώ πάρα πολύ τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και τον Γιώργο Σουλεϊμάν, με τους οποίους ήταν να συνεργαστώ και στο παρελθόν αλλά δυστυχώς δεν προέκυψε. Τελικά ήρθε η σωστή στιγμή και δουλέψαμε μαζί φέτος. Στην αρχή ανησύχησα τι θα γίνει με όλα και πώς θα βολευτούν. Αλλά τελικά με πολλή δουλειά και πείσμα το κατάφερα. Δεν είχα ξαναδουλέψει 7 στα 7. Το κομμάτι των προβών ήταν το πιο δύσκολο γιατί έπρεπε να πηγαίνω καθημερινά από τη μια πρόβα στην άλλη.

Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε να παίξεις σε αυτό το σύγχρονο κείμενο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου;

Ενώ και τα δυο είναι σύγχρονα έργα, είναι ταυτόχρονα και εντελώς διαφορετικά. Η Φάλαινα γράφτηκε το 2011 και το Blue Train, γράφτηκε μέσα στην καραντίνα. Συγκεκριμένα, το Blue Τrain αναφέρεται σε έναν σαρανταπεντάρη gay ήρωα, ο οποίος δέχεται στο σπίτι του τέσσερις επισκέψεις, από ανθρώπους που του φωτίζουν όλα τα θέματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος σήμερα, σε αυτήν την ηλικία.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει επιλέξει συνειδητά να ζει μια ζωή, στην οποία δεν θέλει τη δέσμευση. Θέλει να ζει στο σπίτι του, να βλέπει τους φίλους του, να βγαίνει, να παρτάρει, να κλαμπάρει, να φλερτάρει, να κάνει σεξ, χωρίς να μπει σε όποιο κουτάκι. Και το κείμενο μας δείχνει ότι σε αυτόν τον άνθρωπο, που έχει κάνει αυτές τις επιλογές στη ζωή του πολύ συνειδητά, έρχονται οι επισκέπτες να φωτίσουν κι άλλες πτυχές της ψυχής του. Δηλαδή τον κεντρικό αυτόν ήρωα -τον Μιχάλη- τον γνωρίζουμε ουσιαστικά μέσα από τις διαδοχικές επισκέψεις της μητέρας του, της κολλητής του, του πρώην του και μιας νέας ερωτικής επαφής.

Αυτά τα δύο τελευταία χρόνια, που έχεις γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό, λόγω του Maestro, παίζεις δυο gay ρόλους. Στη Φάλαινα μόνο είναι διαφορετικός ο ρόλος. Πόσο μπορεί να σε στιγματίσει αυτό απέναντι στο κοινό;

Προσωπικά δεν σκέφτομαι αν θα παίξω ένα gay ήρωα δεύτερη ή τρίτη φορά. Κι αυτό γιατί και οι δυο ήρωες που υποδύομαι φέτος δεν κατατρύχονται από ζητήματα σεξουαλικότητας άλλα έρχονται αντιμέτωποι με άλλες βαθιές ανάγκες και αναζητήσεις τους. Εμένα πάντοτε με ενδιαφέρει το κάθε κείμενο να έχει να πει κάτι στον κόσμο.

Πέραν του σεξουαλικού προσανατολισμού, ο ρόλος του Γιάννη στο Blue Train – τα θέλω, τα ερωτήματά, οι ανησυχίες του- είναι πολύ διαφορετικός απ’ αυτόν του Σπύρου στο Maestro. Γενικότερα πιστεύω ότι τα ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας άνθρωπος στη ζωή του, δεν ορίζονται αποκλειστικά από τη σεξουαλικότητα του αλλά από ένα ευρύτερο σύνολο πραγμάτων.

Ωστόσο, δεν παραβλέπω το γεγονός ότι ζω σε μια κοινωνία που πολλοί άνθρωποι βάλλονται εξαιτίας της σεξουαλικότητας τους. Και αυτό προσπαθούμε να ξεριζώσουμε. Δίνοντας φωνή και σώμα σε αυτούς τους ήρωες βοηθάμε να υπάρξει ορατότητα.

Κλασική ερώτηση φυσικά, αλλά δε γίνεται να μην ερωτηθεί. Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;

Κοίταξε, νομίζω ότι όσες φορές και να με ρωτήσουν θα λέω το ίδιο. Πόσο ευγνώμων, ευλογημένος και χαρούμενος είμαι για αυτή τη δουλειά και για τον ίδιο τον Χριστόφορο. Για το πόσο γενναιόδωρος ήταν, για αυτό που έγραψε και για το δώρο που μας έκανε σε όλα τα επίπεδα. Αλλά και το πώς φρόντισε να έχει μια ομάδα από ωραίους ανθρώπους. Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό; Δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή έντασης. Και δεν μιλάω μόνο για τους ανθρώπους που βλέπαμε μπροστά από την κάμερα, αλλά και αυτούς που ήταν πίσω από την κάμερα, οι οποίοι είναι πραγματικά πολύ σημαντικοί άνθρωποι και όχι μόνο ως καλλιτέχνες. Όλοι αυτοί, και οι μεν και οι δε, έχουν αποδείξει τη σπουδαιότητά τους. Ίσως και ο λόγος που η σειρά είναι τόσο αγαπητή πατάει σε όλα αυτά που ανέφερα. 

Ο Χριστόφορος έγραψε με πολύ εύστοχο τρόπο για ό,τι συμβαίνει δίπλα μας, στο σπίτι μας, στην κοινωνία μας, στη γειτονιά μας. Για την κακοποίηση, την ομοφοβία, την πατριαρχία… 

Πληροφορίες για τις παραστάσεις που παίζει ο Γιώργος Μπένος: