Γιώργος Νούσης

Στην εποχή μας ο κάθε άνθρωπος έχει δυο περσόνες.

Για ποιους λόγους δέχτηκες να παίξεις στην παράσταση “Αννα Χ” υπό την σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ;

H Λίλλυ Μελεμέ μου πρότεινε να συνεργαστούμε σε αυτό το έργο και ο λόγος που δέχτηκα, είναι και γιατί με τη Λίλλυ ψάχναμε ευκαιρία να συνεργαστούμε σε κάτι αλλά και γιατί πρόκειται για ένα πραγματικά ενδιαφέρον έργο. Ο J. Charlton χρησιμοποίησε την πραγματική ιστορία της Anna Delvey ως καμβά και δημιούργησε φανταστικές σκηνές και φανταστικά πρόσωπα για να αναδείξει κατά τη γνώμη μου, δύο πολύ σημαντικά θέματα στην εποχή μας. Το ένα αφορά στις προσωπικές σχέσεις και τον έρωτα στην εποχή των social, που ενώ τα πράγματα φαίνεται ότι μπορεί να συμβούν εύκολα, γιατί μπορείς να αρχίσεις να μηνυματίζεσαι με οποιονδήποτε σου κινήσει το ενδιαφέρον, το να έρθεις πραγματικά κοντά με κάποιον είναι τρομερά δύσκολο. Και αυτό γιατί στην εποχή μας ο κάθε άνθρωπος πλέον έχει δυο περσόνες. Η μία που λειτουργεί στον φυσικό κόσμο και η άλλη που λειτουργεί στον ψηφιακό κόσμο. Ανάμεσα σε αυτές τις περσόνες πάντα υπάρχει κάτι σκοτεινό. Είτε το θες, είτε όχι. Το άλλο θέμα αφορά στην θολή περιοχή ανάμεσα στο πότε κάποιος θεωρείται εγκληματίας και πότε καινοτόμος επιχειρηματίας. Αυτό είναι το ενδιαφέρον και στην πραγματική ιστορία. Αν αυτή η τύπισσα κατάφερνε να πάρει χρηματοδότηση, με το επιχειρηματικό πλάνο που είχε και που από ότι φαίνεται ήταν πλήρες, πιθανότατα να φιγούραρε ως επιχειρηματίας χρονιάς. Εν τέλει παρατρίχα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αυτό το δάνειο και χαρακτηρίστηκε απατεώνισσα. Στο έργο μία από τις ενδιαφέρουσες επιλογές του συγγραφέα, είναι ότι βάζει την Άννα να συναντάει τον Άριελ, τον χαρακτήρα που υποδύομαι εγώ, ο οποίος δημιουργεί μία startup- στην πραγματικότητα, μία εφαρμογή αμφιβόλου ποιότητας, χωρίς σοβαρό επιχειρηματικό πλάνο- η οποία καταφέρνει να εξασφαλίσει πολύ υψηλή χρηματοδότηση χωρίς λόγο και αιτία. Και παρότι τελικά αποτυγχάνει και τα χρήματα χάνονται, αυτός σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται εγκληματίας.

Τον Άριελ τον αγαπάς;

Ναι. Είναι ρομαντικός, κατά βάθος, νομίζω πέφτει θύμα της εποχής περισσότερο… Ένα άτομο με πολύ καλές σπουδές, ο οποίος κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι αν ασχοληθεί με την έρευνα ή δουλεύει σε μία εταιρεία που βρίσκεται στην αιχμή των εξελίξεων, δεν θα θεωρείται τόσο επιτυχημένος όσο αν σχεδιάσει μια ψηφιακή μπούρδα, μια ευπώλητη εφαρμογή που μπορεί να γίνει viral και καταφέρει να βγάλει πάρα πολλά λεφτά. Εκεί την πατάει. Γιατί ταυτόχρονα δεν είναι τυχοδιώκτης μέχρι τέλους αλλά κουβαλάει κι έναν ρομαντισμό και θέλει να ζήσει κάτι αληθινό κι έντονο.

Τηλεόραση ή θέατρο;

Γιατί να βάλουμε “ή” διαζευκτικό; Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στη δραματική σχολή, το θέατρο ονειρευόμουν, δεν σκεφτόμουν την τηλεόραση. Αυτό ήρθε αργότερα. Στην πραγματικότητα, μετά την καραντίνα. Μπορώ όμως να πω ότι έμαθα αρκετά πράγματα και ήταν πολύ σημαντική εμπειρία για μένα. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να υπάρχει το ή. Υπάρχει και το ένα, υπάρχει και το άλλο. Απλώς προσδιορίστηκα ως ηθοποιός πρώτα στο θέατρο.

Μίλησε μας για το νέο σήριαλ που συμμετέχεις φέτος, τη “Διάφανη αγάπη”.

Θεωρώ ότι αυτή η σειρά είναι μια από τις πιο καλές κι ενδιαφέρουσες παραγωγές που υπάρχουν φέτος στην ελληνική τηλεόραση. Οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία… όλοι, όλοι κάνουν καταπληκτική δουλειά. Βάζουν τον πήχη ψηλά, έτσι νομίζω. Η δική μου συμμετοχή είναι σε κάποια επεισόδια στην αρχή. Έχει ενδιαφέρον η ιστορία του Μάξιμου, φαίνεται αρκετά σκοτεινός, αλλά στην πραγματικότητα είναι εγκλωβισμένος.

Φωτογραφίες: Λίνα Οικονόμου

Πληροφορίες για την παράσταση: