Γιώργος Πετρούνιας

Ο καθένας μας αφήνει ένα αποτύπωμα σε αυτό το χώρο, όπου ζούμε, στη διάρκεια της ζωής του

Γιατί αποφασίσατε να ανεβάσετε τη μουσικοχοροθεατρική παράσταση “Η Κληρονομία”;

Γιατί ήθελα να μιλήσω μέσω του θεάτρου για κάποια πολύ σημαντικά θέματα, που με απασχολούσαν εδώ και αρκετό καιρό και για τα οποία φαντάζομαι ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία να τα αναπτύξω στη συνέχεια της συζήτησής μας.

Επίσης, γιατί είχα να κάνω παράσταση από το 2019 και μου έλειπε το θέατρο, μου έλειπε το να συνεργάζομαι με χορευτές, ηθοποιούς, μουσικούς, μου έλειπε το να είμαι πάνω στη σκηνή, μου έλειπε η επαφή με το κοινό, μου έλειπε το να κάνω τη δουλειά που ξέρω πολύ καλά, πού είναι το θέατρο, η δουλειά που έχω σπουδάσει, με την οποία έχω ασχοληθεί σαράντα χρόνια τουλάχιστον στη ζωή μου επαγγελματικά, και όταν λέω επαγγελματικά εννοώ και βιοποριστικά αλλά και μελετώντας πολύ επισταμένα, πολύ εντατικά, ασκούμενος στο θέατρο πάρα πολλά χρόνια, ασκούμενος στο τραγούδι, ασκούμενος στο χορό για το θέατρο, ασκούμενος στο τάι τσι για το θέατρο.

“Το ερώτημα της κληρονομιάς, που θα μεταβιβάσουμε – ο καθένας μας χωριστά αλλά και σαν κοινωνικό σύνολο – στους επόμενους, στα παιδιά και στα εγγόνια της ανθρωπότητας.” Τι σκέφτεστε μ’ αυτήν την φράση;

Σκέφτομαι ότι ο καθένας χωριστά αφήνει ένα αποτύπωμα σε αυτό το χώρο, όπου ζούμε, στη διάρκεια της ζωής του. Με κάποιο τρόπο, επηρεάζει, με τις επιλογές του, τους ανθρώπους, που συναντάει και με τους οποίους συνδιαλέγεται και σχετίζεται.

Το άλλο που σκέφτομαι, είναι ότι η κοινωνία μας, έχει πολλά όμορφα και θετικά στοιχεία αλλά και πολύ μεγάλη ανάγκη για αλλαγές και οπότε, όταν λέω τι κοινωνία θα αφήσουμε και τι κληρονομιά θα αφήσουμε και σαν άτομα και σαν κοινωνικό σύνολο για τις επόμενες γενιές, όπως λέω, στα παιδιά και στα εγγόνια της ανθρωπότητας, εννοώ ότι, νομίζω ότι είναι απαραίτητο όλοι ή ο καθένας μας χωριστά, να ασχοληθούμε με αυτό το ερώτημα: τι θα κάνουμε, θα αφήσουμε την κοινωνία και την ανθρωπότητα να εξελιχθεί προς μία ολική καταστροφή, που είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο από ότι βλέπουμε με τους πολέμους που γίνονται, αυτόν στην Ουκρανία αλλά και αυτόν στη Μέση Ανατολή ή θα προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε, με τις επιλογές μας, την εξέλιξη και την κληρονομιά, που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές, σε μία άλλη κατεύθυνση, ας πούμε στο να προασπίσουμε τα όμορφα πράγματα, που έχει φτιάξει η ανθρωπότητα ή που έχει η φύση που μας περιβάλλει.

Ο δικός σας ρόλος;

Θα αναφέρεστε σίγουρα στο ρόλο που παίζω στο έργο, το ρόλο του Πιερότου. Είναι ένας ρόλος που υπήρχε και στο προηγούμενο έργο και στο προπροηγούμενο και στο έργο δηλαδή, «Πρόλογος ολονύκτιας ευχαριστίας προς τον άνθρωπο και τη δημιουργία» που ανέβασα το 2018 και στο «Α, την αλήθεια που έμαθα ψιθυρίζω στο αυτί σου», που είναι το έργο που ανέβασα το 2019, μετά ήρθε η πανδημία και συνεχίζουμε φέτος με το «Η Κληρονομία».

Αυτός ο ρόλος είναι ο δικός μου Σαρλό. Τολμώ να κάνω αυτό τον παραλληλισμό γιατί αγαπάω πάρα πολύ το έργο του Τσάρλι Τσάπλιν και εμπνεύστηκα στην αρχή χωρίς να το καταλάβω, αργότερα πιο συνειδητά, από τη διαδικασία που είχε ακολουθήσει, βάζοντας τον ίδιο χαρακτήρα στα περισσότερα του έργα. Τώρα, από το 2018, που έχω ξαναξεκινήσει να φτιάχνω έργα, αυτός ο ρόλος του Πιερότου είναι μία σταθερή παράμετρος, ένας σταθερός ρόλος, που έχω χρησιμοποιήσει σε αυτά τα τρία τελευταία έργα.

Μιλώντας λοιπόν πιο ειδικά για το τι αντιπροσωπεύει και για την ποιότητα και την υφή αυτού του ρόλου, μπορώ να πω ότι είναι ένας βοηθός, ένας καταλύτης. Χάρη στον οποίο γίνονται πράγματα, χάρη στον οποίο προωθούνται διαδικασίες μέσα στο έργο. Είναι μία κινητήρια δύναμη, μια κινητήρια ενέργεια που βοηθάει στη δημιουργία και την εξέλιξη της αφήγησης του έργου.

Πως συνδέεται το τάι τσι με το θέατρο;

Γνώρισα το τάι τσι το 1992, κάνοντας μία οντισιόν στο Παρίσι, ψάχνοντας για ηθοποιούς για το έργο που είχα γράψει και σκηνοθετήσει εκείνη τη χρονιά («Entre Dis Entre Fais»). Στη διάρκεια της προθέρμανσης, πριν από την οντισιόν, μια ηθοποιός έκανε τάι τσι. Από τότε, συγκεκριμένα ένα χρόνο μετά, ξεκίνησα να κάνω και εγώ γιατί ήταν κάτι, το οποίο με είχε μαγέψει όταν το πρωτοείδα.

Καταρχάς, το τάι τσι προσφέρει πάρα πολλά εργαλεία σε έναν ηθοποιό. Αλλά και σε ένα σκηνοθέτη και σε ένα συγγραφέα. Του ανοίγει πάρα πολλούς δρόμους δημιουργικότητας, αποτελεσματικότητας, δυναμικότητας, ενεργητικότητας. Τον συνδέει με το τώρα και το εδώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με έναν πολύ ισχυρό και αποτελεσματικό τρόπο. Αυτή η σύνδεση, κατά τη γνώμη μου, είναι κάτι που έχει μεγάλη ανάγκη οποιοσδήποτε δημιουργεί. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, ο ηθοποιός που κάνει τάι τσι μπορεί να αναπτύξει εσωτερική δύναμη στην απόδοσή του, ελευθερία στη δημιουργική διαδικασία, τεχνικές στήριξης της ερμηνείας ενός χαρακτήρα και της σκηνικής παρουσίας του.

Τι πιστεύετε ότι έχει να δώσει το κείμενο στους θεατές;

Μια που έχουμε ξεκινήσει τις παραστάσεις από τις 2 Νοεμβρίου και έχουμε παίξει ήδη τέσσερις φορές, δεν θα σας πω τι πιστεύω, θα σας πω ό,τι μου λένε οι ίδιοι οι θεατές ότι τους δίνει το κείμενο. Και θα πρόσθετα, ότι δεν είναι μόνο του το κείμενο που τους τα δίνει αυτά, αλλά συνολικά η παράσταση, δηλαδή μαζί με το κείμενο και ο χορός και η μουσική και με έναν έμμεσο τρόπο και το τάι τσι, γιατί το τάι τσι διαποτίζει την παράσταση στο πώς έχει φτιαχτεί, και στη συγγραφή του κειμένου και στη σκηνοθεσία και στο πώς παίζω εγώ το ρόλο μου, το ρόλο του Πιερότου. Να προσθέσω κιόλας, ότι υπάρχει μία ευτυχής συνάντηση ανάμεσα σε αυτό που περίμενα εγώ ότι θα προσφέρει το κείμενο πριν την πρεμιέρα, μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία που ανέφερα της παράστασης, στον κόσμο, στους θεατές και στο τι μας μεταφέρουν πολλοί θεατές, κατενθουσιασμένοι, μετά την παράσταση. Αισθάνονται ότι ακούνε μία φωνή δική τους, αισθάνονται ότι αυτά που λέγονται από το κείμενο και συνολικότερα από την παράσταση, ότι είναι πράγματα που σκέφτονται οι ίδιοι και ότι το κείμενο τα εκφράζει με έναν ολοκληρωμένο ή με έναν ενδιαφέροντα τρόπο για αυτούς, ότι το κείμενο βάζει σε λόγια σκέψεις, συναισθήματα, βιώματα δικά τους και χαίρονται που τα βλέπουν στη σκηνή του θεάτρου.

Η κνετρική φωτογραφία είναι της Μαρίας Χειλοπούλου.

Πληροφορίες για την παράσταση: