Γιώργος Χρανιώτης

Διανύουμε το απόγειο της ανθρώπινης απληστίας, βρισκόμαστε στην κορύφωση της.

Γιατί δέχτηκες να παίξεις στην παράσταση “Η εκδίκηση της Μελιτώς” σε σκηνοθεσία του Χριστόφορου Χριστοφή;

Για τον ίδιο τον Χριστοφόρο. Κυρίως σαν συγγραφέας, αλλά και σαν σκηνοθέτης ο Χριστόφορος είναι μια μοναδική περίπτωση. Εγώ τον συγκαταλέγω στους συγγραφικούς και αστικούς πρίγκιπες. Ο Χριστοφής είναι ένας σκηνοθέτης, ο οποίος μας ευχαριστεί καθημερινά, για τις προσπάθειες που κάνουμε πάνω στις πρόβες. Και πιστέψτε αυτό δεν είναι σύνηθες. Είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει γενναιόδωρα την ευγνωμοσύνη του στους ηθοποιούς. Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Χριστόφορο.

Ο άλλος λόγος είναι η Κωνσταντία Τάκαλου. Έχουμε να δουλέψουμε μαζί από το 2005. Και πραγματικά μου είχε λείψει να ξαναβρεθώ μαζί της στη σκηνή.

Τι σου αρέσει ιδιαίτερα στο κείμενο;

Το συγκεκριμένο κείμενο του Χριστοφή με συνδέει με καλλιτέχνες του κινήματος του μαγικού ρεαλισμού Χουάν Ρούλφο, Λουί Σεπούλβεδα, που τους εκτιμώ ιδιαιτέρως.

Επιπλέον υπάρχει ένας δικός μου μονόλογος στο έργο, όπου μιλώ για την αγριεμένη θάλασσα και τα κύμματα. Και επειδή κάνω σερφ, θεώρησα ότι αποτελεί ένα μεταφυσικό λόγο να πω ναι στην παράσταση.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου.

Μ’ αρέσουν πάρα πολύ οι ακραίοι χαρακτήρες, με συναρπάζουν. Ο Κανένας ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι ένας από αυτούς. Ο Κανένας είναι ένας απελεύθερος, φτωχός, ένας πρώην δούλος, που έχει κερδίσει την ελευθερία του από την κυρά του.

Παραμένει ένας φτωχός αλιευτής ψαριών και ιδεών. Η κυρά του, τού είχε χαρίσει επίσης πέρα από την ελευθερία του και ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα, με την προυπόθεση να μείνει καλός, αλλά μόνος. Πάντα μου άρεσε η ιδέα του να ζω κοντά στη θάλασσα, να βγαίνω έξω από το σπίτι μου και να την καλωσορίζω καθημερινά. Θα αισθανόμουν πλούσιος.

Κοντολογίς, ο Κανένας είναι ένας βαρύς, ουσιαστικός άνθρωπος του λόγου και της φύσης. Ένας μελαγχολικός δανδής.

Πως βλέπεις τη σημερινή εποχή που ζούμε.

Διανύουμε το απόγειο της ανθρώπινης απληστίας, βρισκόμαστε στην κορύφωση της. Θεωρώ ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός και περισσότερος βιώσιμος, αν σκεπτόμασταν ότι το σπιτικό μας, είναι η φύση. Γενικά ζούμε σε ένα κόσμο που δεν εμπεριέχει τον σεβασμό προς το άλλο, είτε αυτό είναι έμψυχο, είτε άψυχο. Οπότε η έλλειψη σεβασμού σε ανθρώπους, πράγματα, ζώα, δέντρα, λουλούδια, μας κάνει σίγουρα να έχουμε πολύ πιο περιορισμένο χρόνο σ’ αυτό τον πλανήτη τη γη και πολύ πιο υποβαθμισμένο ποιοτικά.

Το χειμώνα που θα βρίσκεσαι;

Έκανα ένα guest στο σήριαλ «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα».

Και μόλις ξεκίνησα μια σειρά στην ΕΡΤ, που τιτλοφορείται “Στα σύρματα”. Σκηνοθετεί και γράφει ο Χάρης Μαζαράκης, με τον οποίο είχαμε ξανασυνεργαστεί στους “Αόρατους”. Είναι μια κωμωδία εγκλεισμού και ο χαρακτήρας που υποδύομαι (Κίμωνας Βασιλείου) είναι ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, με πολύ ιδιαίτερη ερωτική ζωή. Η συνέχεια επί της οθόνης.

Το χειμώνα θα συνεχίσουμε την παράσταση “Τέλειοι Ξένοι” στο Θέατρο Αθηνά.

Καλές βουτιές.

Πληροφορίες για την παράσταση: