Η Δάφνη Νικητάκη & ο Μονόκερως

Γιατί Μονόκερως;

Ένας παππούς, ανήσυχος για τον εγγονό του, του εξιστορεί ένα παραμύθι ενηλικίωσης, για να μεγαλώσει, να σκληρύνει και να γίνει άντρας. Αυτό το παραμύθι διαδραματίζεται στη Μονοκερούπολη, όπου ένας ροζ μονόκερως θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας, πρεσβεύοντας την αγνότητα και την αγάπη.

Με ποιό σκεπτικό γράψατε αυτό το κείμενο;

Μια μέρα ο Χρήστος (Καραβέβας) μας διάβασε μια ιστορία που είχε γράψει και αυθόρμητα μας ήρθε η όρεξη να την αναπτύξουμε. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο Μονόκερoς. Μας συγκίνησαν και τους τρεις τα θέματα της πατριαρχίας και της τοξικής αρρενωπότητας, όπως τη βιώνει ένα νεαρό αγόρι. Ουσιαστικά, μας απασχόλησε το κατά πόσο ζούμε τη ζωή μας όπως πραγματικά θέλουμε και κατά πόσο τη ζούμε όπως θέλουν οι άλλοι για εμάς. Ήταν απολαυστικό να ξορκίσουμε αυτά τα θέματα μέσω του χιούμορ.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε τον ρόλο που υποδύεστε;

Στην παράσταση είμαστε και οι τρεις αφηγητές και διάφοροι χαρακτήρες της ιστορίας. Οι αγαπημένοι μου χαρακτήρες είναι οι φρουροί του παλατιού, που τους σκοτώνει όλους ο βασιλιάς. Είναι απελευθερωτικό και εκτονωτικό να παίζεις ότι σκοτώνεσαι πολλές φορές.

Θέλετε να στείλετε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα;

Γράφοντας το έργο, μας ενδιέφερε να εκφράσουμε τους προβληματισμούς μας μέσω του χιούμορ. Δεν έχουμε πρόθεση να περάσουμε κάποιο μήνυμα, γιατί δεν το γνωρίζουμε. Εμείς παραθέτουμε κάποια γεγονότα και ο καθένας μπορεί να τα δει όπως θέλει. Αυτό είναι και το ωραίο.

Ποια είναι για τον καθένα σας η καλύτερη στιγμή της παράστασης;

Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω, αφού είναι πολλά τα σημεία της παράστασης που κρατιέμαι να μη γελάσω. Αγαπημένη μου στιγμή είναι οι ομαδικές μας αφηγήσεις. Σχεδόν πάντα μπερδεύουμε τα λόγια μας και αυτοσχεδιάζουμε. Δεν ξέρεις τι θα γίνει κάθε φορά.

Πληροφορίες για την παράσταση: