Δέσποινα Χρυσοστόμου

Ο χορός δεν είναι απλώς µια επιλογή, αλλά ο δρόµος µου.

Τι αισθάνεσαι, όταν χορεύεις;

Όταν χορεύω, νιώθω ελευθερία, χαρά και ζωντάνια. Είναι σαν να εκφράζω συναισθήµατα που δεν µπορώ να περιγράψω µε λόγια, και ταυτόχρονα µε γεµίζει ενέργεια αλλά και ηρεµία. Είναι ένας τρόπος να αφήνοµαι στη στιγµή και να απολαµβάνω την κάθε κίνηση. Ποια στιγµή στη ζωή σου αποφάσισες, ότι θα χορέψεις επαγγελµατικά; Δεν υπήρξε µία συγκεκριµένη στιγµή που το αποφάσισα, αλλά µάλλον µια σταδιακή συνειδητοποίηση. Ο χορός ήταν πάντα µέρος της ζωής µου, αλλά η στιγµή που κατάλαβα ότι ήθελα να το κάνω επαγγελµατικά ήταν όταν ένιωσα εκείνο το ανεξήγητο συναίσθηµα λίγο πριν βγω στη σκηνή. Είναι ένας συνδυασµός αγωνίας, ενθουσιασµού και απόλυτης αφοσίωσης στη στιγµή. Εκεί κατάλαβα ότι αυτό είναι το πάθος µου, ότι δεν µπορούσα να φανταστώ τη ζωή µου χωρίς τον χορό. Επίσης, σηµαντικό ρόλο έπαιξαν οι άνθρωποι που µε ενέπνευσαν—δάσκαλοι, χορευτές και οι δικοί µου άνθρωποι που πάντα πίστευαν σε µένα. Κάθε εµπειρία προσέθετε ένα λιθαράκι σε αυτή την απόφαση, µέχρι που έγινε ξεκάθαρο ότι ο χορός δεν ήταν απλώς µια επιλογή, αλλά ο δρόµος µου.

Ποιοι χορευτές θεωρείς ότι επέδρασαν ανεξίτηλα στον Πολιτισµό;

Υπάρχουν χορευτές που άφησαν ανεξίτηλο το στίγµα τους στον Πολιτισµό, είτε επαναπροσδιορίζοντας την τέχνη του χορού είτε εµπνέοντας γενιές. Για παράδειγµα, η Isadora Duncan και η Martha Graham άνοιξαν νέους δρόµους στη σκηνική έκφραση, ενώ στο µπαλέτο, η Anna Pavlova, ο Rudolf Nureyev, ο Mikhail Baryshnikov κ.α., έθεσαν νέα όρια στην τεχνική και την καλλιτεχνική προσέγγιση. Ανάλογα µε το είδος του χορού, σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Merce Cunningham, η Pina Bausch, ο Ohad Naharin κ.α., άλλαξαν την αντίληψή µας για την κίνηση και τη σύνδεσή της µε το σώµα και το συναίσθηµα. Φυσικά, υπάρχουν αµέτρητοι ακόµα χορευτές και χορογράφοι που έχουν συµβάλει στην εξέλιξη της τέχνης. Προσωπικά, πιστεύω πως εκείνοι που άφησαν το µεγαλύτερο αποτύπωµα είναι αυτοί που, πέρα από την τεχνική, µπόρεσαν να µεταδώσουν συναισθήµατα και να αλλάξουν τον τρόπο που αντιλαµβανόµαστε τον χορό.

Έχεις κάποιους αγαπηµένους χορευτές που σε επηρέασαν εσένα µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο;

Από πολύ µικρή µπήκα στον κόσµο του µπαλέτου αφού είχα την τιµή και την τύχη να έχω τη µητέρα µου ως δασκάλα. Μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας καλύτερα αυτή την τέχνη, το πρώτο µου πρότυπο ήταν η καταπληκτική Marianela Nuñez, που µε ενέπνευσε µε την τεχνική και την εκφραστικότητά της. Όµως, καθώς άρχισα να εξερευνώ και άλλες µορφές χορού, όπως ο σύγχρονος χορός, συνειδητοποίησα πως υπάρχουν αµέτρητοι τρόποι έκφρασης µέσα από το σώµα. Αυτή η ανακάλυψη µε γοήτευσε και µε έκανε να στραφώ σε χορογράφους µε έντονη καλλιτεχνική ταυτότητα. Για παράδειγµα, επηρεάστηκα ιδιαίτερα από τον Ohad Naharin και τον Hofesh Shechter, αλλά όχι µόνο. Υπάρχουν πολλοί χορογράφοι και χορευτές που µε έχουν εµπνεύσει, είτε µε τη µοναδική τους κινησιολογία είτε µε τον τρόπο που αφηγούνται ιστορίες µέσα από την κίνηση. Κάθε νέος χορογράφος που ανακαλύπτω µου ανοίγει νέους δρόµους σστη σκέψη και την αντίληψή µου για τον χορό. Παράλληλα, νιώθω πολύ τυχερή που, µέσα από τη Λυρική Σκηνή, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά εξαιρετικούς και ταλαντούχους χορογράφους, αλλά και να συνεργαστώ µαζί τους. Κάθε εµπειρία και κάθε συνεργασία µε βοήθησαν να εξελιχθώ, να διευρύνω την αντίληψή µου για τον χορό και να αγαπήσω ακόµα περισσότερο αυτή την τέχνη.

Τώρα που ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του Τσαϊκόφσκι τι πιστεύεις ότι αποκόµισαν ή τι θα ήθελες να αποκοµίσουν οι θεατές, που παρακολούθησαν την παράσταση;

Με την ολοκλήρωση των πέντε φανταστικών παραστάσεων του Τσαϊκόφσκι µπορώ να πω πως ήταν µια εξαιρετική συνάντηση κλασικής µουσικής και σύγχρονης χορευτικής προσέγγισης. Οι θεατές, εκτός από την απόλαυση της µουσικής και του χορού, πιστεύω ότι αποκόµισαν µια πιο βαθιά κατανόηση για την προσωπικότητα του Τσαϊκόφσκι και τις συναισθηµατικές του αντιφάσεις. Μέσα από την παράσταση και τις επιστολές του, αποκαλύφθηκε πόσο οι εσωτερικές του συγκρούσεις και οι προσωπικές του δυσκολίες επηρέασαν το έργο του. Για εµένα, το πιο σηµαντικό είναι ότι οι θεατές δεν έφυγαν µόνο µε την αίσθηση της οµορφιάς που πηγάζει από την τέχνη, αλλά και µε µια πιο ανθρώπινη σύνδεση µε τον ίδιο τον Τσαϊκόφσκι, κατανοώντας τις δυσκολίες και τις αντιφάσεις που διαµόρφωσαν τη ζωή του. Η παράσταση τους επέτρεψε να δουν τη µουσική του και τον χορό µε µια διαφορετική µατιά, να σκεφτούν τη ζωή πίσω από την τέχνη και να αναγνωρίσουν τα συναισθηµατικά βάρη που συχνά κρύβονται πίσω από τις µεγάλες καλλιτεχνικές δηµιουργίες.

Οι φωτογραφίες από την Εθνική Λυρική Σκηνή είναι του Γιάννη Αντώνογλου.