Δήμητρα Μπαντή

Το “Κρυφτό” μας μιλάει για την καταπίεση που ασκούμε ο ένας στον άλλο, & στον εαυτό μας, προκειμένου να βγούμε κερδισμένοι.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην παράσταση “Κρυφτό” σε σκηνοθεσία του Ρωμανού Μαρούδη;

Όλα ξεκίνησαν όταν μαζευτήκαμε κάποιοι και είπαμε πως θέλουμε να κάνουμε μια παράσταση μαζί. Ψάχναμε έργο, διαβάσαμε πολύ και με κάποιο μαγικό τρόπο το συγκεκριμένο έπεσε στα χέρια μας. Είναι ένα έργο με πολύ γοητευτική δομή από τον συγγραφέα, και χαρακτήρες ταυτόχρονα τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από εμάς που δεν μπορεί να μη σε κερδίσει. Φυσικά στο άκουσμα όλων των ονομάτων των συντελεστών ενθουσιάστηκα, αμέσως ένιωσα πως θα κάναμε κάτι όμορφο, και εν τέλει πέρα από σκληρή δουλειά έχει και πολλή αγάπη. Επίσης τον Ρωμανό Μαρούδη ως σκηνοθέτη τον πιστεύω πολύ και νομίζω δε θα σταματήσω ποτέ να τον θαυμάζω για το μυαλό του, τις ιδέες του, την οπτική του στα πράγματα και την αισθητική του. Η αλήθεια είναι πως όποτε μου ζητήσει να συνεργαστούμε, θα τρέξω χωρίς δεύτερη σκέψη. Με τόσους πολλούς λόγους, πως θα μπορούσα να πω όχι;

Τι σκέφτηκες όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Αρχικά να πω πως όταν πρωτοδιαβάζω οποιοδήποτε έργο, το κάνω ως απλή αναγνώστρια και όχι ως τεχνίτης, το βρίσκω πιο γόνιμο και πιο δημιουργικό και θεωρώ πως είναι πιο αντικειμενική η αίσθηση που μου αφήνει. Ως αναγνώστρια λοιπόν, εκτίμησα πολύ το χιούμορ του συγγραφέα. Λάτρεψα και τους 4 αυτούς μετέωρους χαρακτήρες, που ζούνε στο εδώ και τώρα, σαν να μην έχουν παρελθόν ή μέλλον, και ένιωσα μια τρομερή μελαγχολία για το πως ξεκίνησαν και πως κατέληξαν. Ως τεχνίτρια, με ιντρίγκαρε ο ρυθμός που από γραφής βγαίνει από το έργο, αλλά και οι δυσκολίες που μπορούσα να δω πως εγώ η ίδια θα είχα να αντιμετωπίσω.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά τη φοβήθηκα και την παρεξήγησα. Στη συνέχεια όμως την αγάπησα βαθιά και έγινε φίλη μου. Η Έλλεν, είναι κατά βάθος ένα παιδί που φοβάται να μεγαλώσει. Όπως αναφέρει και στο έργο “Είμαι απροετοίμαστη για τη ζωή όπως την ξέρουμε…” Είναι ανασφαλής και θα γατζωνόταν σε οποιονδήποτε θα μπορούσε να της προσφέρει ασφάλεια. Θα ήθελε να πατάει πιο γερά στα πόδια της, αλλά δεν μπορεί. Παρόλα αυτά, στα δύσκολα, όταν δεν έχει κάποιον να τη στηρίξει, θα ξυπνήσει το ένστικτο της επιβίωσης, χωρίς απαραίτητα να την οδηγήσει εκεί που θα ήθελε η ίδια. Είναι λοιπόν ένα πολύ εύκολα παρεξηγήσιμο παιδί, που αν της δώσει κάποιος μια ευκαιρία θα δει το πόσο αθώα και καλόκαρδη είναι κατά βάθος.

Τι πιστεύεις ότι έχει να μας πει το συγκεκριμένο κείμενο;

Το “Κρυφτό” μας, για μένα, μιλάει για την καταπίεση που ασκούμε ο ένας στον άλλο αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό, προκειμένου να βγούμε κερδισμένοι. Αλλά και για το τι είναι ο καθένας πρόθυμος να θυσιάσει για τα θέλω του, είτε αυτά είναι σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο, και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο κάπως μακριά μας (Νέα Υόρκη και Χόλιγουντ) ώστε να μη μας πέσει και βαρύ.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

“Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις…” Καλώς ή κακώς, το να βρεις τη ρότα σου και να τη στηρίξεις κόντρα στην κοινωνία, δεν είναι ούτε πάντα, ούτε για όλους εύκολο. Κακώς γιατί ο κόσμος μας θα ήταν πιο φωτεινός αν όλοι μπορούσαμε ελεύθερα, απέναντι στα κοινωνικά πρέπει και τις ταμπέλες, να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Καλώς γιατί αλήθεια πιστεύω πως πολλές από τις δυσκολίες που έρχονται στη ζωή μας είναι για να δούμε το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή, και γιατί κάποιες φορές για να βρεις το σωστό δρόμο πρέπει πρώτα να χαθείς και να ακολουθήσεις το μακρύ και δύσβατο μονοπάτι. Άπαξ και βρεθείς στο σωστό δρόμο, να κάνεις τα αδύνατα δυνατά να παραμείνεις εκεί.

Πληροφορίες για την παράσταση: