Δημήτρης Βοζαΐτης

Ένα Βήμα και Φεύγω…

Τι είναι αυτό που σε ωθεί στο να εκφράζεσαι μέσα από το τραγούδι;

Είναι μια εσωτερική ανάγκη για επικοινωνία με το κοινό. Η ανάγκη εκείνη να μοιραστείς τα συναισθήματα σου και να αισθανθείς ότι έστω και για μια στιγμή μπορείς να προκαλέσεις στον ακροατή το συναίσθημα που ένιωσες κατά τη δημιουργία του έργου.

Πόσο εύκολο είναι για εσένα να καταφέρεις να εκφράσεις αυτό που νιώθεις μέσα από τα κομμάτια που ερμηνεύεις;

Για εμένα είναι εξαιρετικά αγχωτικό, γιατί πρέπει να ταυτιστείς και με τα συναισθήματα των δημιουργών. Τόσο ο συνθέτης όσο και ο στιχουργός ενός τραγουδιού έχουν δώσει στο έργο τους κάτι από τον εσωτερικό τους κόσμο.
Πολλές φορές ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι το κάθε έργο ίσως να διαφέρει από την ψυχοσύνθεση των δημιουργών του. Στο σημείο αυτό είναι και όλο το θέμα που κάνεις μια συνεργασία καλή.

Θεωρείς ότι ένας μουσικός πρέπει να μένει προσκολλημένος σε ένα μόνο είδος ή να τολμάει να πειραματίζεται;

Θεωρώ ότι οι μουσικοί πρέπει να εκφράζονται σε όποιο είδος μουσικής τους αρέσει χωρίς όμως να αποκλίνουν από τον αρχικό σκοπό τους, να δείξουν δηλαδή μέσα από το έργο τους ένα κομμάτι του εαυτού τους. Τα τραγούδια μας είναι καθρέπτες από προσωπικές μας στιγμές και έχουν κάτι μέσα τους
από εμάς. Όταν γίνονται απλά για να γίνουν τότε απλά είναι ψεύτικα και αυτό φαίνεται.

Πιστεύεις ότι ο τομέας της μουσικής στη χώρα μας πηγαίνει καλά ή όχι;

Αν εννοείς τη μουσική βιομηχανία είναι γνωστό ότι η Ελλάδα δεν είναι στο πιο δυνατό της σημείο. Απεναντίας όσων αφορά την έμπνευση και την δημιουργία ειδικά τραγουδιών από τους νεότερους μουσικούς θεωρώ ότι υπάρχει μια άνοδος. Υπάρχουν πολλά νέα τραγούδια με πολλή μεγάλες
δυνατότητες αλλά και πάλι η μουσική μας βιομηχανία δεν θέλει να τα αναδείξει.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Μείνε πιστός στα πιστεύω σου και στις αξίες σου στη τελική μόνο αυτό έχει νόημα για την πορεία σου. Να είσαι καθαρός με τον εαυτό σου και με τους άλλους και όπως λέει και στην αρχή του ποιήματος «Έλα τώρα δεν πα’ να μην αρέσεις».