Για ποιούς λόγους αποφάσισες να δουλέψεις πάνω στο κείμενο Μακμπέθ του William Shakespeare και να ανεβάσεις τη δική σου παράσταση, με τίτλο “Η Τραγική Ιστορία Των Μακμπέθ»;
Το έργο του Σαίξπηρ τιτλοφορείται “Μακμπέθ, Η τραγική ιστορία του Μακμπέθ ή Η Τραγωδία της εξουσίας” αποφάσισα ότι ήθελα να ονομάσω την παράσταση ‘Η Τραγική Ιστορία Των Μακμπέθ” γιατί η διασκευή που έκανα, αφορά το πώς έζησαν οι δύο βασικοί ήρωες του έργου την ιστορία τους. Παρακολουθούμε δηλαδή ολόκληρη την ιστορία μέσα από τα μάτια τους. Πρόκειται για ένα κείμενο που πάντα με γοήτευε, καταπιάνεται με ζητήματα που αφορούν “’σκοτεινές” πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας και δίνονται μέσα από ένα πλαίσιο βγαλμένο από παραμύθι που προσωπικά με γοητεύει πάρα πολύ. Επίσης, θεωρώ πως πρόκειται για ένα απόλυτα επίκαιρο έργο, καθώς είναι βαθιά πολιτικό και θέτει τους/τις θεατές/τριες ενώπιον των ευθυνών τους.
Ποια είναι η δική σου σκηνοθετική εκδοχή;
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, βλέπουμε όλη την ιστορία του έργου μέσα από τους δύο βασικούς ήρωες του έργου, τον Μακμπέθ και τη Λαίδη Μακμπέθ. Τους συναντάμε λίγο πριν πεθάνουν και ξανάζουν τα γεγονότα που τους οδήγησαν στο τέλος τους σαν μια ταινία. Πρόκειται για μνήμες και σκέψεις που έρχονται σαν θραύσματα στον εγκέφαλό τους (εξού και το σκηνικό).
Τι πιστεύετε ότι έχει να μας πει σήμερα το συγκεκριμένο κείμενο;
Το έργο αυτό αφορά την πλεονεξία, την αχαριστία, την ματαιοδοξία, την απληστία και ότι πολλές φορές για να πετύχουμε έναν σκοπό θυσιάζουμε ότι αξίες μπορεί να έχουμε, κάτι που μας κάνει να χάνουμε την ανθρώπινη υπόσταση μας και μας αποκτηνώνει. Επίσης, για μένα είναι σημαντικό ότι θέτει κι έναν επιπλέον προβληματισμό που έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβανόμαστε οι θεατές/τριες τον ρόλο μας ως εξουσιαζόμενοι. Πώς αφήνουμε ανεξέλεγκτους αυτούς που μας εξουσιάζουν και τελικά τι μπορούμε να κάνουμε ως συλλογικότητες. Ο Μακμπέθ και ο Μάλκολμ, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου, αγωνίζονται μόνο για το συμφέρον τους και ο απλός κόσμος υποφέρει, όποιος και αν είναι στην εξουσία.
Mιλησέ μας για την συμμετοχή σου στο τηλεοπτικό σήριαλ “Το Προξενιό της Ιουλίας”.
Πρόκειται για ένα σήριαλ εποχής που προβάλλεται μέσα από τη συχνότητα του Alpha, με πολύ υψηλά επίπεδα παραγωγής (production values) για τα δεδομένα της ελληνικής τηλεόρασης. Εγώ παίζω τον “Σωτηράκη” έναν ρόλο, που είναι τελείως κόντρα από ότι έχω κάνει μέχρι στιγμής και αυτό με γοητεύει πάρα πολύ. Οι συνεργάτες μου είναι εξαιρετικοί και το αποτέλεσμα θεωρώ ότι μας δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό.
Ποιά είναι η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό για την Ελλάδα του 2024;
Η Ελλάδα μας είναι μια χώρα αντιφάσεων για κάθε καλό που γίνεται, την ίδια στιγμή γίνεται και κάτι κακό. Για παράδειγμα έγινε ένα βήμα μπροστά για τα ανθρώπινα δικαιώματα (βλ. γάμο ομόφυλων ζευγαριών) και την ίδια στιγμή έχουμε γυναικοκτονίες, κοινωνικές ανισότητες κ.α. Νομίζω ότι είναι μια χώρα που έχει χάσει “το κέντρο” της. Δεν ξέρει ποια είναι, πού βρίσκεται και πού πάει. Λείπει ο στόχος, ένας ουσιαστικός στόχος που θα έπρεπε να θέσει η κοινωνία ως κίνητρο.
Πληροφορίες για την παράσταση:
ΟΙ φωτογραφίες είναι του Σταύρου Χριστοδούλου.
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.