Please enable JS

Δημήτρης Παπαβασιλείου: “Οι πληγές που πονάνε τον άνθρωπο σήμερα είναι πολύ κοινές & δε χωράνε φυλετικοί διαχωρισμοί!”

Τι σκέφθηκες όταν σου πρότεινε ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Cesar Brie να παίξεις στο συγκεκριμένο έργο;

Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Το να γίνει αυτή η συνεργασία ήταν απόφαση και των δυο μας, και εκείνος και εγώ λαχταρούσαμε από καιρό αυτή τη συνάντηση. Και προσπαθήσαμε με διάφορους τρόπους την πραγματοποίησή της ώσπου τελικά τα καταφέραμε. Θέλω να πω δεν είναι οτι δέχτηκα ένα τηλέφωνο μια μέρα με τον Cesar στην άλλη μεριά της γραμμής να μου μιλάει στον πληθυντικό και να μου προτείνει να συνεργαστούμε. Παρόλα αυτά, όταν καταλήξαμε σε αυτή τη σύμπραξη ένιωσα να πλημμυρίζομαι από ευτυχία, ευγνωμοσύνη, άγχος και φόβο για την ευθύνη που θα αναλάμβανα.

Πόσο κοντά στην Ελλάδα του σήμερα είναι ένα έργο που γράφτηκε από Αργεντινό συγγραφέα;
Οι πληγές που πονάνε τον άνθρωπο σήμερα είναι πολύ κοινές και όπως πουθενά έτσι και εδώ δε χωράνε φυλετικοί διαχωρισμοί. Πια ο ξεριζωμός, η βία και όλα αυτά με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι σήμερα αποτελούν ζήτημα οικουμενικό. Θα μπορούσε κάλλιστα να γράψει και κάποιος που ζει στη Ντάκα.

Μίλησε μας για τον ρόλο σου;
Στη διάρκεια της παράστασης καλούμαι να υποδυθώ διαφορετικούς χαρακτήρες που συνάντησε η Σιμόν Βέιλ κατά τη διάρκεια της ζωής της (τον αδερφό της, τον μπαμπά της κ.ά). Όμως, ο βασικός ρόλος που υποδύομαι είναι αυτός του Κάρλο Μανφρέντι, ενός Ιταλού νοσοκόμου. Ο Κάρλο είναι αυτός που φροντίζει τη Σιμόν τις τελευταίες μέρες της ζωής της. Είναι λοιπόν ένας άνθρωπος με τεράστια αποθέματα αγάπης και δοτικότητας όπως κάθε άνθρωπος που ασκεί τη νοσηλευτική (ή επαγγέλματα αντίστοιχου ύφους). Κρατάει συντροφιά στη Σιμόν και συνομιλεί μαζί της. Μέσα από αυτό το διάλογο βλέπουμε σταδιακά την επιρροή της Σιμόν επάνω του και τελικώς τον βλέπουμε να εκδηλώνει αμφιβολία για σκέψεις και ιδέες που θεωρούσε ως τότε ακέραιες. Είναι πρακτικός, μαρξιστής, του αρέσει η βανίλια και το πράσινο χρώμα. Δεν αντέχει τις άκομψες νοσοκομειακές στολές.

Μια σκηνή ή μια ατάκα του έργου που είναι για σένα η πιο χαρακτηριστική;
Τίποτα δεν μπορεί να προστατευθεί από το γύρισμα της τύχης, ότι ποτέ δεν πρέπει να θαυμάζουμε τη δύναμη, ούτε να μισούμε τους εχθρούς, ούτε να περιφρονούμε τους δυστυχισμένους.

Τι περιμένεις από το θέατρο;
Έχουμε ζητήσει να μας φέρουν δυο σόμπες.

Πληροφορίες για την παράσταση Η Θέληση του Σέζαρ Μπρι στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον

Array