Please enable JS

Ελεάνα Στραβοδήμου

Οι οικονομικές προβλέψεις για το εγγύς μέλλον δεν είναι ευοίωνες, πρέπει όμως να παραμένουμε ξάγρυπνοι για να διαφυλάσσουμε τη δημιουργικότητα & την αξιοπρέπειά μας, ως πολίτες & καλλιτέχνες.

  1. Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση του Σκουρλέτη να παίξεις στην νέα του παράσταση «ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ»;

Με τον Γιάννη έχουμε συνεργαστεί ξανά το 2014 σε ένα αναλόγιο ελληνικών θεατρικών έργων στο Θέατρο Τέχνης. Μου είχε αφήσει την ανάμνηση ενός σκηνοθέτη τολμηρού στην σκέψη και στις αισθητικές επιλογές , ενός πολυδιάστατου καλλιτέχνη που δημιουργεί τον τόπο για να υπάρξουν δημιουργικά οι συνεργάτες του και τους οποίους προσεγγίζει με ευγένεια. Η ευγένεια λοιπόν ήταν η πρώτη αίσθηση που ανακλήθηκε και επιβεβαιώθηκε όταν μου έκανε την πρόταση συνεργασίας. Επίσης μου δημιούργησε πολύ θετική αίσθηση ότι μοιράστηκε με καθαρότητα από την πρώτη επαφή το σκεπτικό και τον λόγο που επέλεξε τη συγκεκριμένη ομάδα για το εν λόγω κείμενο . Αυτή η διαύγεια στην πρώτη επαφή δεν είναι πάντα δεδομένη και την εκτιμώ πολύ καθώς δείχνει μια έγνοια για τους συνεργάτες και προμηνύει μια ανοιχτωσιά στην μοιρασιά που μπορεί να συμβεί σε μια συνάντηση . Η μέχρι τώρα επαφή στις πρόβες επικυρώνει την πίστη που δείχνει ο Γιάννης στις επιλογές του. Πριν ξεκινήσουμε διαβάσαμε οι δυό μας τη διασκευή του πάνω στο κείμενο του Κ. Χατζόπουλου, συζητήσαμε πολύ πάνω σε αυτό, επέτρεψε έτσι να «μυριστούμε» και αλληλοεπιλεγήκαμε τρόπον τινά. Αυτό το συναίσθημα είναι πολύ ευεργετικό.

  1. Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.

   Το Φθινόπωρο είναι η ανατομία της ερωτικής σχέσης του Στέφανου και της Μαρίκας, δύο νέων που βιώνουν διαφορετικά το τέλος του έρωτά τους. Εγώ υποδύομαι την Μαρίκα. Η δράση ξεκινάει με τη σχέση ήδη σε φθορά και τη Μαρίκα να προσπαθεί να αντισταθεί σε αυτήν επαναφέροντας την ανάμνηση μιας περασμένης, ευτυχισμένης περιόδου. Όσο αναζητά τη συναισθηματική επιβεβαίωση από τον Στέφανο, τόσο προσκρούει στην αντίσταση του, οπότε σταδιακά βυθίζεται στην ανασφάλεια και στη θλίψη. Η ασθενική της κράση καταρρέει, αποδέχεται τη ματαιότητα της προσπάθειας και αφήνεται στον θάνατο. Τρυφερή, εύθραυστη, με έντονες συναισθηματικές εξάρσεις, αλλά επίσης απόμακρη και κρυπτική στις αντιδράσεις της, είναι μια κατεξοχήν ρομαντική ηρωίδα. Σε ένα έργο όπου η επιθυμία για έρωτα και ζωή διατυπώνεται μεν λεκτικά αλλά δεν βρίσκει την αντιστοιχία της σε ανάληψη δράσης, σε μια ατμόσφαιρα όπου αιωρείται συνεχώς η ματαίωση, η Μαρίκα είναι αυτή που επιθυμεί περισσότερο και πιο βαθιά τον έρωτα, είναι αυτή που συνεχώς προσπαθεί, γι’ αυτό και ματαιώνεται πιο τραγικά. Αυτή η τόσο έντονη ανάγκη της για ζωή κόντρα στην ασθενική της φύση με συγκινεί βαθιά. Την ίδια στιγμή τα λόγια και οι επιλογές της ορίζονται από τη σωματική της αδυναμία -υπονοείται κάποια χρόνια αρρώστια- και μια έμφυτα διάχυτη ευαισθησία. Αυτός ο συνδυασμός δυναμισμού και ευθραυστότητας είναι που με γοητεύουν περισσότερο και με κάνουν να την ξεχωρίζω μέσα μου από άλλους, πιο δυναμικούς ρόλους που έχω παίξει. Είναι τόσο Φθινόπωρο η Μαρίκα. Ένα τελευταίο, ποικιλόχρωμο σκίρτισμα της φύσης προτού παραδοθεί σ’ έναν οριστικό Χειμώνα.

  1. Τι ιδιαίτερο θα έχει αυτή η παράσταση, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Κατ’ αρχάς την αριστοτεχνική γραφή του Κ. Χατζόπουλου που από μόνη της επιτάσσει μια ιδιαίτερη φροντίδα για τις λέξεις, τον λόγο και τις σιωπές που γεννιούνται μέσα στην καθηλωτική του ατμόσφαιρα. Οι υπέροχες περιγραφές της φύσης, των λεπτών μεταβολών του φωτός και του καιρού δίνουν μορφή στις εσωτερικές διακυμάνσεις και στις συγκρούσεις των ηρώων, ενώ ταυτόχρονα οι ελλειπτικοί διάλογοι εκπέμπουν μια εκκωφαντική δύναμη. Η δυσκολία και η σπάνια ομορφιά που έχουν αυτά τα κείμενα τόσο για τους ηθοποιούς που τα ερμηνεύουν, όσο και για τους θεατές είναι, για μένα, μια επανεκπαίδευση αμφότερων στην εμπειρία του θεάτρου, μια πρόκληση από την οποία μόνο κερδισμένοι βγαίνουμε. Στην εποχή της ταχύτητας και του γρήγορου αποτελέσματος, της απορρόφησης και της αναπαραγωγής εικόνας, η επαφή με τέτοια εικονοπλαστικά κείμενα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Οι ήρωες και οι λέξεις τους ζητούν από μας μια λεπτότητα, μια τρυφερότητα, κατά έναν τρόπο μας ζητούν να γίνουμε οι φορείς του αντίδοτου στη βιαιότητα που έχει ξεσπάσει τόσο ανεξέλεγκτα γύρω μας. Όλα αυτά τα στοιχεία συλλειτουργούν μέσα στο πολύ προσεγμένο εικαστικό σύμπαν που πάντα δημιουργεί η Μπιζού ντε Καντ στις παραγωγές της. Τέλος ένας άσσος στο μανίκι αυτής της παραγωγής, μια υπόσχεση ιδιαίτερης μαγείας, είναι η λειτουργία του βαρύτονου Γιώργου Ιατρού ο οποίος συμμετέχει ως η drag persona του Νίνα Νάη, η οποία τραγουδώντας οπερατικά κομμάτια και μη, μορφοποιεί με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο το ανοίκειο και ανείπωτο που αιωρείται σαν αίσθηση συνεχώς μέσα στο έργο. 

  1. Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Το ακούω ως ένα κάλεσμα στην αναζήτηση της ατομικής ταυτότητας, είτε πρόκειται για την καλλιτεχνική, την πολιτική, την υπαρξιακή, την εργασιακή, ή οποιαδήποτε άλλη καλούμαστε να συγκροτήσουμε. Για μένα ο τόπος αυτής της αναζήτησης βρέθηκε στο θέατρο και είμαι ευγνώμων που το επάγγελμά μου μού προσφέρει τόσα ερεθίσματα και απρόσμενες συναντήσεις με ανθρώπους που ανατροφοδοτούν τη δυναμική αυτής της αναζήτησης. Επίσης, στη μιντιακή εποχή που ζούμε, η έννοια της εξομοίωσης δεν μπορεί να μην παραπέμπει και στη λειτουργία των social media. Καλούμαστε να δημιουργήσουμε ένα εξιδανικευμένο προσωπικό προφίλ με εγγενείς όρους marketing, οπότε εκεί, τα ίδια λόγια ακούγονται ως επιτακτική προτροπή να έρθουμε σε επαφή με τις προσωπικές μας ανάγκες. Να μπορούμε να διακρίνουμε ποιες από τις επιλογές μας υπαγορεύονται από την ανάγκη για μια έντονη διαδικτιακή διαδικτυακή παρουσία και ποιες από τις πραγματικές μας επιθυμίες.

  1. Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά από όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν”;

Σίγουρα η οικονομική κρίση επέτεινε τις ήδη έντονα εξαρτητικές εργασιακές σχέσεις που χαρακτηρίζουν τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, καθένα με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Οι ηθοποιοί αναγκαστήκαμε σε παραχωρήσεις εργασιακών και οικονομικών δικαιωμάτων, ωστόσο η ανάγκη για δημιουργία δεν σταματά. Είδαμε την αύξηση της αυτενέργειας σε επίπεδο νέων θεατρικών ομάδων, κινηματογραφικές παραγωγές να βασίζονται πολύ στην αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, επλήγησαν και οι τηλεοπτικές παραγωγές οι οποίες όμως τώρα επανέρχονται ποιοτικότερες και σε πληθώρα. Μετά τη σοκαριστική, καθολική παύση που επέβαλαν οι πολιτικές της καραντίνας και τις κινηματικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, αισθάνομαι πως όλοι βγαίνουμε μουδιασμένοι, με μια τάση όμως αναστοχασμού. Αυτή η ανάδυση νέων δυναμικών θέλω να πιστεύω ότι θα ανανεώσει τους τρόπους που αλληλεπιδρούν οι επιμέρους κλάδοι ενώ και τα καλλιτεχνικά Σωματεία φαίνεται να έχουν ενδυναμωθεί. Οι οικονομικές προβλέψεις για το εγγύς μέλλον δεν είναι ευοίωνες, πρέπει όμως να παραμένουμε ξάγρυπνοι για να διαφυλάσσουμε όσο μπορούμε τη δημιουργικότητα, τη συνέπεια και την αξιοπρέπειά μας, ως πολίτες και καλλιτέχνες.  

Πληροφορίες  για την παράσταση «Φθινόπωρο» ΕΔΩ

Array