Ευθύμης Χρήστου

Ζήσε τη δική σου ροή, ονειρέψου, πάλεψε για αυτή μέχρι να φτάσεις στο κέντρο σου.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που πιστεύεις ότι κάνουν το κείμενο “Υπόθεση Μακρόπουλος” να μας αφορά σήμερα;

Το έργο γράφτηκε 100 χρόνια πριν και παρόλα αυτά δείχνει πόσο διαχρονικές είναι οι αναζητήσεις των ανθρώπων σχετικά με τη ζωή και το θάνατο. Τα αιώνια ερωτήματα της ανθρώπινης προέλευσης και της ανθρώπινης αποστολής, της μεταφυσικής ύπαρξης, της μετενσάρκωσης, του ψυχικού ταξιδιού, της μεταθανάτιας ζωής, του επέκεινα. Οι άνθρωποι ζούμε σε μια τρομακτική καθημερινότητα πολέμου και διεκδίκησης λες και θα ζούμε για πάντα. Η θύμηση του θανάτου είναι το μόνο που μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να σταματήσει για λίγο «το κυνήγι του θησαυρού». Ζει κανείς μόνο όταν ξέρει ότι θα πεθάνει. Αν ζούσε για πάντα τίποτα δε θα είχε το ίδιο νόημα. Όπως λέει και η Εμίλια Μάρτυ στο έργο: «εσείς ονειρεύεστε, ποθείτε, θρηνείτε, ζείτε ενώ οι απέθαντοι έχουν παγώσει μέσα τους από καιρό.» Σε όποια τάξη και ιδεολογία και αν ανήκει κανείς, το ερώτημα του έργου είναι το ίδιο προς όλους: Εσύ θα άντεχες να ζεις για πάντα;

Ποια είναι η εκδοχή της ηθοποιού και σκηνοθέτη Κερασίας Σαμαρά πάνω στο έργο;

Η Κερασία Σαμαρά στήνει μια παράσταση, noir αισθητικής. Πιστή στο κλασικό έργο του Karel Capek. Είναι ένα όνειρο πολλών χρόνων για εκείνη που τώρα βρήκε το δρόμο της υλοποίησης. Η ίδια έχει επιμεληθεί την μετάφραση μαζί με την Sonia Dorniakova Στάμου και δούλεψε για αυτό το έργο δίνοντας βάση στις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Μας καθοδήγησε με πείσμα και επιμονή σε μια γοητευτική και μυστηριώδη αλλά και με χιούμορ, κοινή παρτιτούρα, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό μιας και πολύ συχνά ένας τόσο μεγάλος (δεκαμελής) θίασος είναι εύκολο να φέρει διαφορετικούς κόσμους άλλων ταχυτήτων. Κατάφερε να δώσει σε κάθε ρόλο εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν μια μαύρη κωμωδία μαγικού ρεαλισμού.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Ο Άλμπερτ Γκρέγκορ είναι ένας φιλόδοξος νέος. Διεκδικεί την περιουσία που ξέρει πως του ανήκει, αλλά κάτι μυστηριώδες λείπει από τα στοιχεία που θα τον φέρουν μπροστά στην νίκη της υπόθεσης. Δανδής, απρόβλεπτος, λάτρης της καλοπέρασης και του εντυπωσιασμού. Απαιτεί. Επιθυμεί. Ζητάει. Ορμάει. Επιβάλει. Ερωτεύεται. Εκδικείται. Εμφανίζεται μια μυστηριώδης γυναίκα που δίνει τη λύση στην υπόθεση του. Ποια είναι στ’αλήθεια αυτή η γυναίκα; Πώς ξέρει τόσα πολλά για την υπόθεση του; Γιατί τον κάνει να αγριεύει σαν τρομαγμένο ζώο; Τι σχέση έχει ο Γκρεγκορ με την υπόθεση Μακρόπουλος; Τα υπόλοιπα στην παράσταση…!

Φέτος ανέβασες τρεις παραστάσεις – Λάσπη, Γονεοτροφείο, Λαχτάρα για Κεράσια. Πως και είχες τόσο δυναμική παρουσία σκηνοθετικά;

Τα τελευταία χρόνια η σκηνοθεσία και η σκηνοθετική έρευνα με έχουν απορροφήσει ιδιαίτερα. Είναι κάτι που με κάνει να ξυπνώ με μεγάλη επιθυμία. Νιώθω πως είμαι «στα νερά μου». Δεν ξέρω αν την αγαπώ περισσότερο από την υποκριτική, το χορό ή το τραγούδι αλλά στη σκηνοθεσία νιώθω πως είμαι στο κέντρο μου. Το γεγονός πως φέτος έκανα περισσότερες σκηνοθεσίες από τις άλλες χρονιές θα το χαρακτήριζα τυχαίο. Η μια από αυτές («Το Γονεοτροφείο» του Χρήστου Δασκαλάκη ) προετοιμαζόταν ήδη πριν τις καραντίνες οπότε όταν άνοιξαν τα θέατρα ήταν έτοιμη τελικώς να ανεβεί. Η «Λαχτάρα για κεράσια» της Αγκνιέσκα Οσιέτσκα ήταν η επετειακή παράσταση του Τρένου στο Ρουφ, αφιερωμένη στα 25 χρόνια συνεχόμενης επιτυχημένης πορείας του και η Τατιάνα Λύγαρη μου εμπιστεύτηκε μια ιστορική παράσταση , την πρώτη που είχε ανεβάσει τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του Θεατρικού βαγονιού, δίνοντας έτσι συμβολικά την σκυτάλη στη νέα γενιά. Η «ΛάΣΠΗ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, προέκυψε από την προσπάθειά μας με την Μαρία ζορμπά, ( μετά την πρώτη μας συνεργασία το 2018 με το έργο “Vincent River – Αίμα στο χιόνι”) , να ξανά συνεργαστούμε σε κάποιο ελληνικό έργο αυτή τη φορά. Καταφέραμε να έχουμε την οικονομική υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ και έτσι ανεβάσαμε την παράσταση στο θέατρο φούρνος με την ίδια στον βασικό ρόλο και μαζί της τους Χρήστο Καπενή, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Αλεξάνδρα Καρόνη, Κώστα Κλάδη. Ήταν μια υπέροχη χρονιά- εμπειρία, κάνω όμως ένα διάλειμμα από την σκηνοθεσία για φέτος, ώστε να δώσω βάση στη νέα μου ερευνητική δουλειά με καθαρό μυαλό.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Ζήσε τη δική σου ροή, ονειρέψου, πάλεψε για αυτή μέχρι να φτάσεις στο κέντρο σου.

Πληροφορίες για την παράσταση: