Η Μαριτίνα Πάσσαρη μας μιλά για την Σφαγή.

Τι πιστεύεις ότι έχει να πει στο κοινό το έργο “ΣΦΑΓΗ” της Λιουίζα Κουνιγιέ.

Πρώτα από όλα έχει να πει μια ιστορία με έναν ασυνήθιστο τρόπο. Κι έχει να δείξει τρεις χαρακτήρες επίσης ασυνήθιστους που δεν συναντάμε συχνά στο θέατρο. Μέσα λοιπόν από την ιστορία, τους χαρακτήρες και κυρίως τον τρόπο της αφήγησης ο θεατής έρχεται σε επαφή με μικρά και μεγαλύτερα θέματα και διαλέγει αυτά που τον αφορούν περισσότερο. Τίποτα δεν λέγεται άμεσα. Τίποτα δεν είναι δυσνόητο ή σκοτεινό, ο θεατής όμως πρέπει να συμπληρώσει τα κενά και να αποφασίσει ο ίδιος το νόημα του έργου… Και κδεν έχουν όλοι την ίδια γνώμη…

Τι ιδιαίτερο έχει η δική σας παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε.

Όταν φτιάχνεις μια δουλειά, όταν σκηνοθετείς ή παίζεις σε μια παράσταση δεν σκέφτεσαι από την αρχή τι ιδιαίτερο έχει. Το γούστο και -κυρίως- η επιθυμία της ομάδας να εκφραστεί θεατρικά οδηγεί στην επιλογή του έργου, του θέματος, του τρόπου δουλειάς. Όταν η παράσταση ολοκληρωθεί, είναι και πάλι δύσκολο να μιλήσεις για αυτήν σε σχέση με τις άλλες… Πώς να τη συγκρινεις; Σε ποια κατηγορία να την τοποθετήσεις χωρίς να κινδυνεύεις να υπερβάλλεις τις αρετές ή να υποτιμήσεις πιθανά προβλήματα που σου διαφεύγουν;

Για αυτό μπορούμε να μιλήσουμε για τις προθέσεις μας και ίσως έτσι απαντήσουμε στο ερώτημά σας. Εδώ λοιπόν, δουλέψαμε ένα έργο που μας ενδιέφερε μιας συγγραφέως που γνωρίζαμε και θέλαμε πολύ καιρό να ανεβάσουμε κάτι δικό της. Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να εργαζόμαστε και να παρουσιάζουμε κείμενα για πρώτη φορά ώστε ο θεατής να έρχεται στο θέατρο όχι για να ξαναδεί μια άλλη “βερσιόν” ενός κλασικού έργου, αλλά για να δει κάτι για πρώτη φορά για το οποίο δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα.

Η Λιουίζα Κουνιγιέ, η συγγραφέας του έργου ΣΦΑΓΗ που ανεβάζουμε γνωρίζει πολύ καλά το σύγχρονο θέατρο. Στα έργα της υπάρχουν απόηχοι από παλιότερους συγγραφείς όπως ο Μπέκετ ή ο Πίντερ και η θεματική της επικοινωνεί με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. με αυτή την έννοια λοιπον, μπορείτε να έρθετε να δείτε την παράστασή μας για να γνωρίσετε για πρώτη φορά τη φωνή μιας συγχρονης συγγραφέως που θεωρείται από τις καλύτερες -ίσως η καλύτερη – στην πατρίδα της και να παρακολουθήσετε ένα πρωτότυπο είδος θεάτρου: μοντέρνο θρίλερ το ονομάσαμε και δεν υπάρχουν πολλά αυτή τη στιγμή στις αθηναϊκές σκηνές.

Ο δικός σου ρόλος.

Στην παράσταση παίζω μια γυναίκα που έχει περάσει όλη της τη ζωή δουλεύοντας σε ένα ξενοδοχείο κάπου στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Ένα ξενοδοχείο που καταρρέει και ήρθε πια η ώρα να κλείσει. Δουλεύοντας το ρόλο είχα πολλές, κυρίως κινηματογραφικές, αναφορές σε παρόμοια πρόσωπα απομονωμένα, σχεδόν αυτιστικά που μοιάζουν συμπαθητικά ή λίγο “θύματα” ώσπου σιγά σιγά…

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;

Νομίζω ότι ο Μάρκος Αυρήλιος μιλάει για τον πόλεμο. Αλλά και το να προσπαθείς να κάνεις θέατρο είναι μια σειρά από μικρές μάχες που δίνεις καθημερινά, μόνο που οι αντίπαλοι δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Από το απόφθεγμα λοιπόν εγώ κρατάω το να μην εξομοιώνεσαι. Στην τέχνη πρέπει να έχεις βρει τη φωνή σου για να μπορείς να μιλάς. Και αν το βρεις, αν αυτο που κάνεις έχει την υπογραφή σου, είτε αρέσει είτε όχι, είτε έχει μεγάλη επιτυχία είτε μικρότερη, δεν έχει σημασία. Είναι αυτό που μπορείς να κάνεις. Και το κάνεις με ειλικρίνεια κι επιμονή.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Ναι. Οι καλλιτέχνες έχουν αλλάξει και εξακολουθούν να αλλάζουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης. Αρκεί αυτό; Δεν είμαι σίγουρη. Χρειάζονται παράλληλα και μεγαλύτερες αλλαγές στην κοινωνία. Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, ας πούμε ότι έγινε το πρώτο βήμα. Ότι ειπώθηκαν δυνατά μερικά πράγματα. Εργαζόμαστε για τη συνέχεια.

Πληροφορίες για την παράσταση ΣΦΑΓΗ της Λιουίζα Κουνιγιέ ΕΔΩ