Οι παραστάσεις συνεχίζονται στην Αθήνα από 11/2
Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
(εκτός από 27/2).
*Στις 13 και 20/2 και 26/2, μετά την παράσταση θα ακολουθήσει
συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο
Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ,
Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου
Η παράσταση του έργου του Φραντς Κάφκα «Αναφορά για μια Ακαδημία»,
που παρουσιάζεται από την Ομάδα Σημείο Μηδέν σε σκηνοθεσία Σάββα
Στρούμπου, μετά από την επιτυχημένη παρουσίασή της σε Καβάλα και
Θεσσαλονίκη, επιστρέφει στην Αθήνα!
Από την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις
21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00 (εκτός από 27/2) συνεχίζει πορεία της στο
«Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος».
Λίγα λόγια για το έργο
Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος του Φραντς Κάφκα «Αναφορά σε μια Ακαδημία»
είναι ο πίθηκος Rotpeter. Μια ομάδα κυνηγών της εταιρείας Χάγκενμπεκ τον
πυροβόλησε σε μια ζούγκλα της Χρυσής Ακτής, καθώς πήγαινε με την αγέλη του να
πιούν νερό. Δέχτηκε δύο σφαίρες με αποτέλεσμα τον ευνουχισμό του. Κατόπιν, τον
αιχμαλώτισαν, τον μετέφεραν στο πλοίο τους και τον έκλεισαν σε ένα κλουβί. Αυτός,
σε κατάσταση σοκ, έχοντας χάσει τη μνήμη της ως τώρα ζωής του, πάσχισε να
διαφύγει. Τότε άρχισε να παρατηρεί αυτούς που ήταν γύρω του, τους εξαθλιωμένους
και από-ανθρωποιημένους σκλάβους/ναύτες της εταιρείας Χάγκενμπεκ και
προσπάθησε να τους μιμηθεί. Οι άνθρωποι με τη σειρά τους, παίζοντας με το άγριο
ζώο, άρχισαν να το βασανίζουν. Οι ναύτες έχοντας αποδεχθεί την καταπίεση που
υφίστανται αυτοί οι ίδιοι, με χαρακτηριστική άνεση την ασκούσαν με τη σειρά τους σε
ένα ήδη τραυματισμένο και ανήμπορο άγριο ζώο. Όταν το καράβι έφτασε στο
Αμβούργο ο Rotpeter μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στο ζωολογικό κήπο και το
βαριετέ (μουσικό θέατρο). Διάλεξε το βαριετέ. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην
ανθρώπινη συμπεριφορά και πλέον παρουσιάζει ως περφόρμανς την ίδια τη
διαδικασία του βίαιου εξανθρωπισμού του.
Δείτε το trailer της παράστασης:
Σκηνοθετικό Σημείωμα:
Η Αχερουσία Λίμνη του Σώματος και η Διονυσιακή Κρύπτη*
“ὡυτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν”
Ηράκλειτος
Στο σώμα μας υπάρχει μία κρύπτη. Βρίσκεται στον “κάτω κόσμο” του
σώματος. Εκεί είναι ο Διόνυσος. Περιμένει τη λύτρωσή του. Μπροστά στην
Αχερουσία Λίμνη, στην γκρίζα ζώνη της εσωτερικής εξορίας του. Αυτή είναι η
περιοχή όπου γράφει ο Φραντς Κάφκα. Η Αχερουσία Λίμνη του σώματος, σε
μία Νέκυϊα χωρίς τέλος. Ο πίθηκος – άνθρωπος – ηθοποιός στην “Αναφορά”
αφηγείται τη διαδικασία αυτής της εσωτερικής εξορίας. Το μουσικό του θέατρο
επίσης. Ο άνθρωπος που ήταν πίθηκος γίνεται ηθοποιός για να μπορεί να
εκφράζει το τραύμα του, για να μην πάψει ποτέ να μιλάει γι’ αυτό. Η θεατρική
και μουσικότροπη έκφραση του τραύματος αποτελεί μια πρόσκαιρη λύτρωση.
Το χιούμορ του είναι πάντα πένθιμο και αυτοσαρκαστικό γιατί γεννιέται από το
τραύμα. Ένα υφέρπον ρεύμα τραγικότητας διαπερνά την Αναφορά του, χωρίς
ποτέ να χάνεται η λάμψη της μουσικότητας και της θεατρικότητας.
Να κατέβουμε μαζί με τον Κάφκα ως την Αχερουσία Λίμνη του σώματος. Να
αφηγηθούμε μαζί του την ιστορία του βίαιου εξανθρωπισμού της ζωικής
ενέργειας του κάθε ανθρώπου, κατά βάση του ίδιου μας του εαυτού. Να
κοιτάξουμε κατάματα την κρύπτη όπου βρίσκεται αποδιωγμένος ο Διόνυσος
μέσα μας. Να τολμήσουμε να ανοίξουμε αυτή την πόρτα. Ας αναρωτηθούμε
γιατί γίναμε ηθοποιοί κι εμείς οι ίδιοι. Ποιό τραύμα αφηγούμαστε; Ποια αγωνία
είναι αυτή που εκφράζουμε; Η ψυχοσωματική αυτή διαδικασία μπορεί να μας
οδηγήσει ως την εξέγερση του σώματος, κατάσταση κατά την οποία το σώμα
παράγει την ίδια του την ελευθερία.
Σάββας Στρούμπος
*Η έννοια της κρύπτης αναπτύσσεται διεξοδικά από την Κατερίνα Μάτσα στο
βιβλίο της “Το Αδύνατο Πένθος και η Κρύπτη”, Άγρα 2012
Συντελεστές παράστασης:
Μετάφραση: Ιωάννα Μεϊτάνη
Σκηνοθεσία: Σάββας Στρούμπος
Σκηνική εγκατάσταση: Σπύρος Μπέτσης
Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης
Κοστούμια: Σάββας Στρούμπος, Ρόζυ Μονάκη
Ηχητικό τοπίο: Λεωνίδας Μαριδάκης
Φωτογραφίες: Αντωνία Κάντα
Επικοινωνία παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
ΗΘΟΠΟΙΟΙ:
Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά – Μπονισέλ,
Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου
Έγραψαν, έως τώρα, για την παράσταση:
«Μια συλλογική δουλειά από την Ομάδα “Σημείο Μηδέν”, εξαιρετικά δουλεμένη, χωρίς
μίμηση εξωτερικών σημείων, με επτά ισάξιους εξαίρετους ηθοποιούς – περφόμερς να
υλοποιούν άριστα, με αυτοθυσία και μόχθο, το όραμα της σκηνοθεσίας: να γειώσει τον
Διόνυσο – Κάφκα σε ένα σημείο μηδέν και σε ένα σήμερα – αιέν. Στο θαυμαστό
ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαριδάκη, τη λιτή σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου
Μπέτση, τα ανάλογα κοστούμια του σκηνοθέτη και της Ρόζυς Μονάκη, τους
σκιοφωτισμούς του Κώστα Μπεθάνη και τη θαυμαστή μετάφραση της Ιωάννας
Μεϊντάνη. Οι ηθοποιοί – περφόρμερς της ομάδας εκτελούν άθλο υγιούς
σωματικότητας: Μπάμπης Αλεφάντης, Έβελυν Ασουάντ, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Έλλη
Ιγγλίζ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Ντίνος Παπαγεωργίου» [Λέανδρος
Πολενάκης | Η Αυγή]
«Είναι η ανάσα και το γέλιο οι νοηµατικοί και εκφραστικοί άξονες που έρχονται να
προστεθούν στη σωµατικότητα και την αυτοκυριαρχία της λυρικής και πολύ
παιδευµένης (µε όλες τις σηµασίες) σκηνικής φόρµας της Οµάδας Σηµείο Μηδέν. […]
Ο Σάββας Στρούµπος ρίχνει έναν επιπλέον προβολέα στο βασικό διαπίστευµα του
διηγήµατος, τη σχέση εξέλιξης και ελευθερίας, και στον δυσεπίλυτο στοχασµό αν η
πρώτη προωθεί ή υποσκάπτει τη δεύτερη, µέσα από µια θεατρικοπολιτική πράξη –
όπως άλλωστε είναι όλο το σκηνοθετικό του έργο». [΄Κώστας Ζήσης | Documento]
«[…] Όλοι οι ηθοποιοί Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά –
Μπονισέλ, Μπάμπης Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ντίνος Παπαγεωργίου
περνούν από τη θέση του Rotpeter, με εκπληκτικές ερμηνείες, με τους κατάλληλους
ήχους, το βλέμμα και την κίνηση εκφέροντας την υπέροχη μετάφραση της Ιωάννας
Μεϊτάνη. Όλα συντονισμένα με τον γνωστό πια τρόπο από τον Σάββα Στρούμπο.
Οδηγεί τους ηθοποιούς του σε έναν μαγευτικό διονυσιασμό που συνεπαίρνει τους
θεατές και τους προβληματίζει εκ των έσω». [Μαρία Μαρή | Theatromania.gr]
«Ο Σάββας Στρούμπος κατορθώνει έναν σκηνοθετικό άθλο ανεβάζοντας στο θέατρο
«Άττις» ως «μουσικό θέατρο του τραύματος» τη μετα-αποικιακή «Αναφορά για μιαν
Ακαδημία» του Φραντς Κάφκα, στη μετάφραση της Ιωάννας Μεϊτάνη. […] Μέσα σε
σκηνικό με μικρά μαύρα κεφάλια του Σπύρου Μπέτση (που παραπέμπουν σε
ρωμαϊκά ομοιώματα λατρείας των προγόνων ως εφέστιων θεών), επτά ταλαντούχοι
νέοι ηθοποιοί του «Σημείου Μηδέν» εκπαιδευμένοι στη μέθοδο Τερζόπουλου (οι Έλλη
Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Ρόζυ Μονάκη, Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Μπάμπης
Αλεφάντης, Γιάννης Γιαραμαζίδης και Ντίνος Παπαγεωργίου) μεταμορφώνονται
δεξιοτεχνικά σε κολεκτίβα, σε επτάψυχο καφκικό ανθρωποειδές που θρηνεί και
σατιρίζει τη συμμόρφωση του ανθρώπου προς τον ορθολογισμό της δυτικής
κουλτούρας». [Νίκος Ξένιος | Bookpress.gr]
«Κάθε ένας από τους ερμηνευτές προσθέτει μια ψηφίδα στο αμάλγαμα του Rotpeter,
συνδημιουργοί αυτού του «θαύματος» του βαριετέ, που συρρέουν οι άνθρωποι για να
θαυμάσουν. Τρομακτικοί και συνάμα γοητευτικοί, κινούνται μέσα στην λιτή και
υπαινικτική μιας εποχής ενστίκτου και τελετουργίας σκηνική εγκατάσταση του Σπύρου
Μπέτση, ένα πλήθος από μικροσκοπικά αγαλματίδια,που σταδιακά παρασύρουν σε
μια κινητική – συναισθηματική έξαρση. Οι φωτισμοί του Κώστα Μπεθάνη ακολουθούν
την λογική του βαριετέ, αυτό το φως που λούζει τον πρωταγωνιστή, αλλά παράλληλα
δημιουργεί το πλαίσιο του «κλουβιού» περιχαρακώνοντας το «κιγκλίδωμα» ενός σόου
αγριότητας. Το ηχητικό τοπίο του Λεωνίδα Μαρινάκη, συλλειτουργεί στην υποβολή
του θεατή δίνοντας τον χώρο στην ερμηνεία, αλλά γεμίζοντας με μια αίσθηση
δυσοίωνη την ατμόσφαιρα». [Νάγια Παπαπάνου | Boemradio.gr]
«Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον τραγικό ήρωα του Κάφκα και διηγούνται τον βίαιο
εξανθρωπισμό τους, μέσω μίας περφόρμανς βαριετέ, έχοντας πάντοτε ως γνώμονα
τη Διονυσιακή βακχεία. Η κινησιολογία τους περιλαμβάνει πόζες του βαριετέ θεάτρου,
συνοδευόμενη από ένα έντονο παγωμένο χαμόγελο, ώστε να αποτυπωθεί με ακρίβεια
η βιτρίνα που πασχίζει να διατηρήσει ο Rotpeter. Ωστόσο αυτή η βιτρίνα
θρυμματίζεται ανά στιγμές μπροστά στα μάτια των θεατών, όπου το σώμα
αυτονομείται από τον νου και αναζητά τη γείωση, το βαθύ κάθισμα, την πιθηκίσια
συμπεριφορά. Παρόμοια λειτουργία έχει και η φωνή των ηθοποιών, που
αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην τέλεια άρθρωση και το ζωώδες μούγκρισμα». [Νίκη
Φραγκέλλη | Youthvoice.gr]
Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα Σημείο Μηδέν, τους συντελεστές και τις
παραστάσεις που έχει παρουσιάσει, μπορείτε να βρείτε στο www.simeiomiden.gr
Info:
Τοποθεσία: Θέατρο Άττις-Νέος Χώρος (Λεωνίδου 12, Μεταξουργείο)
Ημερομηνία: Κάθε Παρασκευή – Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 20.00
(εκτός από 27/2). *Στις 13 και 20/2 και 26/2, μετά την παράσταση θα ακολουθήσει
συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο
Διάρκεια παράστασης: 70’
Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3225207
Τιμές εισιτηρίων: 15ευρώ (κανονικό), 10ευρώ (μειωμένο: φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ,
ΑμΕΑ, συνοδός ΑμΕΑ, άνω των 65, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, ομαδικές κρατήσεις άνω των 7
ατόμων)
Προπώληση:
TICKET SERVICES
Επικοινωνία με τον Τύπο για την παράσταση
Marianna Papaki, Nondas Douzinas
Press Office – Content Creation – Copywriting
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.