Θάλεια Ματίκα

​”Θέλω να σου κρατάω το χέρι”

Το κείμενο που έγραψε ο Τάσος Ιορδανίδης “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” είναι απόλυτα σύγχρονο και κάθε σημερινό ζευγάρι μπορεί να ταυτιστεί με ότι συμβαίνει στη ζωή του. Πως το είδες ως Θάλεια;

Ήταν η πρώτη φορά, αν και έχω διαβάσει και άλλα γραπτά του Τάσου, που δεν είχα διορθώσεις. Το κείμενο ρέει. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, ήταν οι λεπτομέρειες που θυμόταν από δική μας ζωή, οι ατάκες, ακόμα και γεγονότα φίλων μας, τα οποία χρησιμοποίησε. Πραγματικά με εκπλήσσει το γεγονός πόσο και τι θυμάται. Νομίζω ότι η συγγραφή αυτού του έργου ήταν μία συνθήκη ζωής για τον Τάσο που του βγήκε αβίαστα.

Τι το ιδιαίτερο έχει η παράσταση σας, ώστε να έρθουμε να την δούμε;

Νομίζω ότι αυτό που έχει κερδίσει η παράσταση – πέρα από το ίδιο το κείμενο, που φυσικά πρέπει να αφορά τον κόσμο ώστε να έρθει – είναι ότι, ενώ το ίδιο το Άλφα είναι ένα μεγάλο θέατρο με ιταλική σκηνή, που μας δίνει την δυνατότητα να έχουμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε μία παράσταση “κλειδαρότρυπα”, δηλαδή ο κόσμος να μπαίνει μέσα στην παράσταση και όχι εμείς να απευθυνόμαστε στο κοινό. Και αυτό είναι που κερδίζει πάρα πολύ, ο κώδικας υποκριτικής ουσίας. Προσπαθούμε να αγγίξουμε τον απόλυτο ρεαλισμό χωρίς να τονίζουμε τίποτα υπερβολικά ή να πλασάρουμε πράγματα προς την πλατεία, και αυτό είναι που κάνει το κοινό να μπαίνει από την αρχή μέσα στο έργο.

Πως νοιώθεις όταν ακούς τη λέξη ρατσισμός;

Δυστυχώς είμαι πάρα πολύ απογοητευμένη γιατί ζούμε σε μία χώρα άκρως ρατσιστική. Ντρέπομαι που το λέω αυτό, τόσο για τη χώρα μας όσο και τους ανθρώπους της. Δίνω αγώνα για να εμφυσήσω στα παιδιά μου, όλα τα στοιχεία που θα τους κάνουν να μην έχουν καμία επαφή με το ρατσισμό ακόμα και στα πιο απλά πράγματα, όπως τις πιο απλές ταμπέλες που μπορείς να βάλεις σ΄ έναν άνθρωπο « ο χαζός, ο χοντρός, ο μαύρος»….. Σιχαίνομαι κάθε είδους ρατσιστικό σχόλιο. Πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια. Όσον αφορά το σχολείο, θεωρώ ότι είναι πολύ πίσω για να τα αντιμετωπίσει τέτοιου είδους πράγματα. Πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι πολύ πίσω σ΄ όλο

αυτό το κομμάτι. Απλό παράδειγμα αυτή η διαφήμιση της Pantene που, ας μου επιτραπεί η έκφραση, «έγινε χαμός». Δεν μπορώ να δεχτώ ότι το 2022 σε ένα κράτος της Δύσης οι άνθρωποι που τη βλέπουν ένα ανθρώπινο βίντεο, να βγάζουν αυτόν το ρατσιστικό εμετό προς άλλους ανθρώπους. Δεν μπαίνουμε στα παπούτσια ενός παιδιού που γεννιέται σε λάθος σώμα. Δεν μπορείς να μην μπαίνεις στα παπούτσια ενός διαφορετικού, από σένα, ανθρώπου και να εκφράζεσαι ρατσιστικά λέγοντας έτσι απλά ότι δεν με νοιάζει για ότι αυτός το κάνει στο σπίτι του ή στο κρεβάτι του. Δεν γίνεται αυτό.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Η ηθοποιία και πριν τις κρίσεις, δεν ήταν μία δουλειά που εξασφάλιζε τα προς το ζην για όλους τους ανθρώπους της. Το 10% των καλλιτεχνών εξασφάλιζε ένα σημαντικό εισόδημα από την εργασία του, ενώ το 90% πάλευε. Όταν, όμως, ήρθε η οικονομική κρίση και ο κορονοϊός καταλύθηκαν όλα. Άρα ποιο είναι τελικά το πρόβλημα; Κατ΄ αρχάς ότι υπάρχουν λίγες θέσεις εργασίας καλά αμειβόμενες, αλλά από την άλλη πολύ μεγάλη προσφορά. Ύστερα την Ελλάδα δεν λειτουργούμε ούτε με ατζέντηδες, ούτε με σωματεία. Όταν ένας ηθοποιός πηγαίνει με προσωπική του βούληση σ΄ ένα σίριαλ και του λένε «400 ευρώ το μήνα» και εκείνος λέει « ναι »για να υπάρξει, εκεί αρχίζει το πρόβλημα.

Πιστεύω πάρα πολύ στη συλλογικότητα. Και αυτό είναι κάτι που λείπει από τον τόπο μας γενικότερα. Καθένας κοιτάζει τον εαυτόν του. Επίσης μια άλλη παθογένεια καθαρά ελληνική είναι να μην πάει ο άλλος καλύτερα και αρχίζουμε να ψάχνουμε τα μεμπτά του σαν κλασικοί Έλληνες. Αυτό είναι κάτι δεν σε πάει μπροστά.

Έκανες πίσω ως ηθοποιός αυτά τα χρόνια λόγω της μητρότητας;

Μεγαλώνοντας τα παιδιά, βλέπεις πόσο, σε αυτές τις μικρές ηλικίες, έχουν ανάγκη τους γονείς. Και ειδικά τώρα που φεύγει ο Τάσος, ως πατέρας, έχουν εντονότερα αυτή την ανασφάλεια. Όταν γινόταν το αντίθετο και έφευγα εγώ και έμενε πίσω εκείνος, σαν πατέρας ένοιωθαν ότι τους έδινε μία άλλη προστασία. Φυσικά μιλάμε για κάποιον σωστό πατέρα ή και μητέρα, που έχει αποφασίσει ότι αυτός είναι ο ρόλος της ζωής του.

Πληροφορίες για την παράσταση ​”ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ΧΕΡΙ” στο Θέατρο Άλφα – Ληναίος -Φωτίου ΕΔΩ