Θάνος Παπαθανάσης

Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μοναδικός, τόσο διαφορετικός από τους υπόλοιπους που έχει να προσφέρει πολλά στο κοινωνικό σύνολο, έστω και αν αρκετά από αυτά είναι αρνητικά.

Γιατί αποδέχτηκες την πρόταση του Σταμάτη Μπαντούνα να παίξεις στο έργο “Το Σαράι του Φεχίμ Πασά”;

Όταν έκανα την οντισιόν και διαβάζοντας μερικές σκηνές από το έργο, αμέσως ένιωσα πως κάτι κουμπώνει μέσα μου με 1-2 χαρακτήρες. Καλώντας με λοιπόν ο Σταμάτης να μου ανακοινώσει πως πέρασα και θα ήθελε να συνεργαστούμε δεν το σκέφτηκα λεπτό. Του είπα αμέσως το ναι και νομίζω πως έκανα πολύ καλά γιατί έχουμε μία εξαιρετική συνεργασία και με εκείνον αλλά και με την υπόλοιπη ομάδα.

Με κέρδισε στην ουσία από την πρώτη στιγμή που τον είδα γιατί διέκρινα μία γενναιόδωρη φύση που σου δίνει την ελευθερία που χρειάζεσαι στην σκηνή για να δημιουργήσεις τον κόσμο των ηρώων σου και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό.

Στην παράσταση εναλλάσσεσαι σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους. Κάτι πολύ γοητευτικό για το κοινό. Πόσο δύσκολο είναι για τους ηθοποιούς;

Είναι κάτι το διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει μέχρι στιγμής γιατί καλείσαι να μπεις στην ψυχοσύνθεση διαφορετικών ανθρώπων και να εναλλάσσεσαι όπως είπες σε διαφορετικές φόρμες, καθώς το έργο δεν ακολουθεί τον ρεαλισμό. Χρειάστηκε να δουλέψουμε αρκετά το σώμα μας πάνω στην σκηνή καθώς και την συγκέντρωσή μας γιατί οι εναλλαγές είναι πολλές και γρήγορες. Για μένα η δυσκολία στην αρχή ήταν να θυμάμαι την αλληλουχία των σκηνών και τι κάνω στην κάθε σκηνή αλλά πλέον βγαίνει οργανικά (έπειτα από αρκετά κιλά ιδρώτα,χαχα).

“Γεύση από μέλι” της Ανδρονίκης Αβδελιώτη, η δεύτερη παράσταση που παίρνεις μέρος. Για ποιούς λόγους πρέπει να έρθουμε να την δούμε;

Το «Γεύση από Μέλι» που σκηνοθετεί η Ανδρονίκη είναι ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε από την Shela Delaney όταν ήταν μόλις 20 ετών και ήθελε να δείξει την ματιά για την Βρετανία των τελών της δεκαετίας του 50. Η Ανδρονίκη κατάφερε να πάρει αυτό το έργο και με μία σκηνοθετική απλότητα να το φέρει στο σήμερα και να μας κάνει όλους μας κοινωνούς αυτής της κατάστασης. Είναι μία παράσταση που θα συγκινήσει το κοινό, θα το κάνει να γελάσει σε αρκετά σημεία αλλά και θα του υπενθυμίσει πως όσο ακόμα και μέσα από την δυστυχία, ο άνθρωπος μπορεί να βρει την ευτυχία του αν πραγματικά το θελήσει.

Μίλησέ μας για τον ρόλο σου.

Ο Πίτερ Σμιθ λοιπόν είναι ένας έφηβος 30άρης. Επιπόλαιος, αθεράπευτα γυναικάς, μονόφθαλμος και αρκετά πλούσιος για τα δεδομένα της εποχής. Διατηρεί σχέση με την Έλεν αλλά δεν υποκύπτει σε κοινωνικές νόρμες και στεγανά. Αρπάζει αυτό που θέλει γιατί δεν έχει μάθει να του λένε όχι. Δεν τον ενδιαφέρει καν η παρουσία της Τζο (κόρης της Έλεν).

Δεν μπορεί να διαχειριστεί τα θέματά του και το ρίχνει στο ποτό με καταστροφικές συνέπειες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους ανθρώπους γύρω του.

Θα έλεγε κανείς πως αυτός ο ρόλος είναι το alter ego μου και όταν μου ανατέθηκε να τον ενσαρκώσω, προς στιγμήν πάγωσα λίγο γιατί στην κανονική μου ζωή ούτε πίνω, ούτε καπνίζω, ούτε είμαι αυτός ο, απροκάλυπτα, γεμάτος αυτοπεποίθηση γυναικάς. Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγε κανείς.

Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της υποκριτικής. Ότι πολλές φορές καλείσαι να γίνεις κάποιος άλλος.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις το απόφθεγμα του Μάρκου Αυρήλιου “Ο καλύτερος τρόπος για να αντιστέκεσαι είναι να μην εξομοιώνεσαι”;
Χαίρομαι που αναφέρεις μία φράση από έναν τόσο σημαντικό Αυτοκράτορα όπως ο Μάρκος Αυρήλιος, ο οποίος θεωρείται και ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους. Η φράση, αν δεν κάνω λάθος, ανήκει στο έργο του «Εις εαυτόν».

Αυτό που σκέφτομαι είναι πως αν θέλεις να γίνεις μέρος της όποιας αλλαγής κρίνεις ότι είναι απαραίτητη τότε θα πρέπει να ξεχωρίζεις σε πολλά πράγματα. Να μην γίνεσαι ίδιος με τους άλλους. Και η αλλαγή – αντίσταση (στο σύστημα, στις αξίες που μας έχουν περαστεί, στον τρόπο σκέψης, στον ίδιο μας τον εαυτό) επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την προσωπική μας εξέλιξη και αναζήτηση. Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μοναδικός και τόσο διαφορετικός από τους υπόλοιπους που έχει να προσφέρει πολλά στο κοινωνικό σύνολο, έστω και αν αρκετά από αυτά είναι αρνητικά.

Να μην εξομοιωνόμαστε λοιπόν. Να είμαστε μοναδικοί, να είμαστε αληθινοί, να είμαστε εμείς.

Πως συνέβη από γεωπόνος να σπουδάσεις και ηθοποιός;

Πάντα είχα το μικρόβιο μέσα μου αλλά δεν το εξάσκησα ποτέ. Όποτε έβλεπα ταινίες μικρός έλεγα «Αυτός θα ήθελα να είμαι εγώ». Συνήθως ο αυτός ήταν ο πρωταγωνιστής (ψωνάρα από μικρός, χαχα).

Κάποια στιγμή, ενώ είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο, ήρθε στην ενορία που ήμουν η Ευριάνθη, η οποία ανέλαβε την ερασιτεχνική ομάδα και ζητούσε κάποια άτομα για μία σκηνή σαν βοηθητικούς. Εγώ λοιπόν πήγα, έκανα ό,τι μου ζητήθηκε και επειδή της άρεσα στην επόμενη μου έδωσε έναν μικρό ρόλο. Έτσι άρχισε αυτό το ταξίδι και ο κόσμος που ερχόταν όποτε παίζαμε που έλεγε πολύ όμορφα λόγια με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να σκεφτώ να πάω να κάνω μερικά μαθήματα.

Γράφτηκα λοιπόν στο Θέατρο των Αλλαγών περισσότερο για χαβαλέ στην αρχή καθώς δεν πίστευα πως μπορώ να γίνω ηθοποιός αλλά μετά από ένα τρίμηνο ο Δημήτρης Καταλειφός μου είπε την φράση «Γιατί άργησες να έρθεις? Είσαι πολύ καλός ηθοποιός». Νομίζω τότε ήταν που αισθάνθηκα πως μάλλον κάτι κάνω όντως σωστά.

Αλλά αν δεν ήταν αυτή η γυναίκα (η Ευριάνθη) να μου δώσει την ευκαιρία να ανέβω στο ερασιτεχνικό σανίδι, δεν θα ήμουν εδώ τώρα να συζητάμε. Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Πληροφορίες για τις παραστάσεις που παίρνει μέρος ο Θάνος Παπαθανάσης στο Θέατρο Βήμα Αγγέλων:

“Γεύση Από Μέλι” της Ανδρονίκης Αβδελιώτη

“ΤΟ ΣΑΡΑΪ ΤΟΥ ΦΕΧΙΜ ΠΑΣΑ” του  Μπαντούνα Σταμάτη