Θεοδώρα Σιάρκου

Να μην αλλοιωθούμε γιατί τότε θα χάσουμε τον εαυτό μας.

Γιατί δέχτηκες να παίξεις στην κωμωδία του Νιλ Σάιμον, το «Αταίριαστο Ζευγάρι» σε σκηνοθεσία Λευτέρη Πλασκοβίτη;

Γιατί θα ήταν παράλογο να μην δεχτώ! Όλα σε αυτή την πρόταση ήταν δελεαστικά. Το έργο είναι σπουδαίο, ο ρόλος πρωταγωνιστικός, οι άνθρωποι που συμμετέχουν εξαιρετικοί! Παράλληλα αυτή η πρόταση μου παρουσίασε μια ευκαιρία να ξαναδουλέψω με το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης μετά από πολλά χρόνια και να κάνω μια περιοδεία στη Βόρεια Ελλάδα. Το δέχτηκα με όλη μου την καρδιά και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου καθώς έχω και την επιπλέον τύχη να δουλεύω με έναν εξαιρετικό συνολικά θίασο. Ο Λευτέρης Πλασκοβίτης έχει φτιάξει μια καλοδουλεμένη παράσταση και έχει βάλει τις βάσεις για ένα εξαιρετικό κλίμα. Τέλος, η Μαριάνθη Σοντάκη – με την οποία πρώτη φορά συνεργάζομαι – έχει γίνει η ιδανική μου παρτενέρ, εντός και εκτός σκηνής!

Πόσο κοντά θεωρείς ότι βρίσκεται το έργο στη σημερινή εποχή  της παγκοσμιοποίησης και της παντοκρατορίας του ίντερνετ;

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ανέκαθεν πολύπλοκες και δυστυχώς η μοναξιά είναι διαχρονική… Εφόσον μιλά για αυτά τα δύο, αυτό το έργο θα είναι πάντα επίκαιρο. Ωστόσο, ειδικότερα σήμερα, η διαρκής χρήση της τεχνολογίας και των δυνατοτήτων της έχει δημιουργήσει μια νέα, πιο ιδιότυπη και πιο υπόγεια μορφή μοναξιάς. Ενώ μας επιτρέπει – η τεχνολογία – να επικοινωνήσουμε τους πολύ μακρινούς, τελικά μας αποξενώνει από τους πολύ κοντινούς! Όλοι καταλήγουμε να ζούμε στα μικρά μας ατομικά κουβούκλια και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να «ξεβολευτούμε» και να βγούμε από αυτά. Υπάρχει κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις και στον κόπο που είμαστε πρόθυμοι να καταβάλουμε για αυτές και εδώ έρχεται ο Νιλ Σάιμον να μας καταπλήξει με το πόσο «σημερινό» αποδεικνύεται το έργο του.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου.

Ο ρόλος μου είναι η Ολυμπία, μια ανεξάρτητη και δυναμική αθλητικογράφος, που απολαμβάνει την παρέα των γυναικών – φίλων της και φροντίζει κάθε Παρασκευή να τις καλεί σπίτι της για επιτραπέζια και συζητήσεις. Είναι μια γυναίκα μποέμ, που ζει ανοργάνωτα και άτακτα αλλά που προσπαθεί πολύ για να διατηρήσει τις ανθρώπινες σχέσεις που επιλέγει. Όταν η Ολυμπία προτείνει στην απελπισμένη λόγω χωρισμού φίλη της Φλώρα να συγκατοικήσουν, έρχονται αντιμέτωπες με τις δομικές τους διαφορές. Η Ολυμπία είναι ανοργάνωτη και «χύμα», η Φλώρα όμως είναι ψυχαναγκαστική με την τάξη και την καθαριότητα. Η καθημερινή συμβίωση γίνεται σταδιακά αφόρητη και, ως φυσική συνέπεια, έρχεται και μια μεγάλη σύγκρουση. Εκεί επικεντρώνεται και η ουσία του έργου, στο αν υπάρχει όριο για την προσπάθεια που μπορεί ο καθένας μας να καταβάλει για να κρατήσει κοντά του αγαπημένους ανθρώπους.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη ”;

Καταρχάς σκέφτομαι πόσο κορυφαίος υπήρξε και πόσο μικρή αισθάνομαι για να τον κατανοήσω! Αυτό που μου μένει ωστόσο από αυτή τη φράση είναι το πόσο επιτακτική ανάγκη είναι να κοπιάζουμε διαρκώς για να μην πάμε εκεί που μας «πάει το κύμα». Να κρατήσουμε τις ιδέες μας, τα πιστεύω μας, τα όνειρά μας και με αυτά να συνεχίσουμε την πορεία μας μέσα στα σύνολα των ανθρώπων που συμμετέχουμε. Να μην αλλοιωθούμε γιατί τότε θα χάσουμε τον εαυτό μας. Η λέξη κλειδί και της φράσης του Ελύτη, και του έργου του Σάιμον, και της σύγχρονης εποχής για μένα είναι ο Κόπος. Η προσπάθεια. Χωρίς αυτήν δεν καταφέρνουμε τίποτα.

Πληροφορίες για την παράσταση και την περιοδεία: