Ιωάννης Αθανασόπουλος

Κόντρα σε ό,τι είναι σκοτεινό.

Γιατί δέχτηκες να παίξεις στην παράσταση “Μπέντ” του Πέτρου Ζούλια.

Τον περασμένο Μάιο, ο Πέτρος Ζούλιας, αφού με είχε δει “Στον κήπο με τις αλήθειες” του Σταμάτη Φασουλή, επικοινώνησε μαζί μου και μου πρότεινε να κάνω τον ρόλο που υποδύομαι. Το έργο το γνώριζα, είχα διαβάσει το βιβλίο στη σχολή και αργότερα είδα και την ταινία.
Όταν μου είπε ότι ήθελε να το κάνει με μένα και τον Μέμο Μπεγνή, ενθουσιάστηκα και δέχτηκα αμέσως, χωρίς να ξέρω απολύτως τίποτε. Ήξερα ότι ουσιαστικά είναι ο έρωτας δύο αντρών, αλλά αποδίδεται τελείως διαφορετικά και βουτάς σε άλλα κομμάτια ερμηνευτικά.
Είδα την ταινία και αγχώθηκα και δεν ήξερα πως θα το κάνω όλο, καθώς είμαι αγχώδης τύπος, αλλά έχω και μία πειθαρχία λόγω αθλητισμού. Οπότε αποφάσισα να το κάνω, να το καταφέρω και νομίζω ότι το έχω παλέψει πολύ σοβαρά.

Για ποιούς λόγους πιστεύεις ότι πρέπει να δούμε την παράσταση;

Ο κόσμος πρέπει να έρθει να δει την παράσταση γιατί είναι ένα έργο αρκετά επίκαιρο, καθώς αγγίζει θέματα ομοφοβικά αντιρατσιστικά καθώς και τις επικίνδυνες προεκτάσεις που παίρνουν στην κοινωνία ιδεολογίες των φασιστικών κινημάτων. Είναι ουσιαστικά ένα έργο που δίνει ελπίδα στην
διαφορετικότητα και στην αποδοχή του εαυτού μας.

Να τονίσω σε αυτό το σημείο πως πρόκειται για ένα έργο που αφορά όλες τις ηλικίες,τις νεότερες γενιές, ώστε να μάθουν τι συνέβαινε τότε με τους ομοφυλόφιλους και πώς τους αντιμετώπιζαν οι ναζί, αλλά και τις μεγαλύτερες, που σίγουρα ξέρουν αντίστοιχα γεγονότα και ίσως αναπτυχθεί μια νέα οπτική στην κοσμοθεωρία τους. Δύσκολα μενεις ασυγκίνητος κατά τη γνώμη μου, καθώς η
παράσταση έχει όμορφα μηνύματα ζωής.

Πως ήταν η συνεργασία σας με το Μέμο Μπέγνη;

Ενθουσιάστηκα όταν μου είπε ο Πέτρος ότι θα είμαι μαζί με τον Μέμο, με τον οποίο είχα μόνο κοινωνικές σχέσεις ως τότε. Ως ηθοποιό τον παρακολουθούσα πάντα. Έχει μία υπέροχη φωνή στα musical και κατάλαβα ότι ήταν ένα ισχυρό κίνητρο για τον ίδιο να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι πολύ διαφορετικό.
Από την πρώτη μέρα δέσαμε αμέσως πάνω στη σκηνή και θεωρώ ότι είναι ένας ιδανικός συμπαίκτης, παρτενέρ και συνάδελφος. Κάθε βράδυ περιμένω το δεύτερο μέρος, γιατί εκεί ουσιαστικά είμαστε μαζί, για να παίξουμε. Κάθε βράδυ ανακαλύπτουμε διαφορετικά πράγματα οι δυο μας και λέμε “τι
ωραία”. Είναι δούναι και λαβείν. Είναι εξαιρετική η συνεργασία μας και κάνουμε παρέα πια. Συμβουλεύεται ο ένας τον άλλον, οπότε είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι μαζί του.

Μετά το Bent, τι θα ήθελες να κάνεις;

Θα ήθελα για δύο σεζόν να παίξω τον Βent. Δεν βαριέμαι και θέλω να έρθει ο κόσμος να μας δει. Να έρθουν να δουν και εμένα σε κάτι διαφορετικό γιατί όπως είπες κι εσύ “έκανα βήματα μπροστά με αυτή την παράσταση”. Δεν τη χορταίνω, είμαστε άλλωστε στην αρχική φάση. Έχουμε παίξει πολύ λίγο αλλά ταυτόχρονα είναι ένα έργο που θεωρώ ότι πρέπει να το δει ο κόσμος.
Βέβαια, μετά απο τον “Μπεντ”, θέλω να έρθει κάτι στη ζωή μου, το οποίο θα με πάει κι άλλο παρακάτω, θα με εξελίξει ακόμα πιο πολύ. Και έχω καταλάβει ότι μου έρχονται δύσκολα πράγματα. Δεν μου έρχονται εύκολοι ρόλοι. Οπότε αυτό με ιντριγκάρει. Τώρα, που αισθάνομαι πιο ώριμος θα ήθελα να μπω στην αρχαία τραγωδία. Ταυτόχρονα φοβάμαι να αγγίξω κάτι τόσο δύσκολο, όπως την  Επίδαυρο.
Δεν έχω ασχοληθεί με το αρχαίο δράμα, γιατί θέλει δυνατό σκηνοθέτη, θέλει φωνή, θέλει ωριμότητα.  Δεν είμαι της άποψης ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλοι όλα. Νομίζω όμως ότι είναι η στιγμή μου να μπω σε αυτόν τον κόσμο.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα
σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Όταν βλέπεις να ανθίζουν ακροδεξιά και φασιστικά κινήματα, με την τέχνη σου πας κόντρα σε όλο αυτό. Κι αυτό ακριβώς μ’ αρέσει, ότι με την τέχνη θα πάω κόντρα, κάνοντας το Βent που διαπραγματεύεται τον έρωτα δύο ομοφυλοφίλων στο Νταχάου.
Οπότε αξίζει να πηγαίνεις κόντρα, γιατί πάντα υπάρχει κάτι να ανθίσει. Όπως με τον κορωνοϊό κάποιοι καλλιτέχνες δεν είπαν απλά θα κάτσω στο σπίτι μου και θα με πιάσει κατάθλιψη, αλλά θα κάτσω να γράψω.
Σε κάθε σκοτεινή εποχή, όπως η σημερινή, καλό είναι να πηγαίνουμε κόντρα. Κόντρα σε πολιτικά φαινόμενα. Κόντρα σε ομοφοβικά φαινόμενα. Κόντρα σε ό,τι είναι σκοτεινό. Πιστεύω όταν πηγαίνεις κόντρα σε κάτι, πάντα έχεις να πεις και να μεταφέρεις πράγματα και ιδέες, το οποίο σίγουρα μόνο ωφέλιμο είναι.”

Η κεντρική φωτογραφία είναι του Πάνου Γιαννακόπουλου.

Πληροφορίες για την παράσταση: