Κάτια Νεκταρίου

Η ζάχαρη λειτουργεί σαν ναρκωτικό, που όταν παίρνεις είσαι στα καλύτερα σου αλλά όταν το στερείσαι βγαίνει ο χειρότερος σου εαυτός.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην παράσταση «Ζάχαρη» σε σκηνοθεσία Νεκτάριου Λιονάκη;

Η απάντηση είναι μια. Ο Νεκτάριος είναι φιλος μου από την σχολή κι όταν με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε να συνεργαστούμε, δεν μπορούσα να του αρνηθώ.


Εσύ πού νομίζεις ότι υπάρχει ζάχαρη;

Η ζάχαρη στην παράσταση μας έχει δυο ερμηνείες. Η πρώτη είναι το «νόημα», εξού κι ο αρχικός τίτλος του έργου. Με την εκδοχή αυτή η ζάχαρη μέσα στο έργο μας είναι παντού και πουθενά. Η δεύτερη είναι ο «εθισμός». Η χορήγηση μεγάλης ποσότητας ζάχαρης κι απότομη δίκοπη της προκαλεί στέρηση. Με αυτήν την έννοια η ζάχαρη είναι κάπου μακριά μας ΔΥΣΤΥΧΩΣ.


Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Δεν υπάρχουν ρόλοι ακριβώς στο έργο. Στο αρχικό κείμενο συγκεκριμένα είναι ένας μεγάλος μονόλογος κι ο σκηνοθέτης μας το χώρισε σε τρεις. Τρεια άνθρωπα που μπαίνουν στο πείραμα οικειοθελώς και βιώνουν την στέρηση με όλες τις μορφές της. 


Τι σχέση έχει η Ζάχαρη με την ψυχική ισορροπία;

Καλά βάση μελετών τεράστια και με καθόλου καλά αποτελέσματα. Στο έργο μας συγκεκριμένα η ζάχαρη λειτουργεί σαν ναρκωτικό που όταν παίρνεις είσαι στα καλύτερα σου αλλά όταν το στερείσαι βγαίνει ο χειρότερος σου εαυτός.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη” ;

Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που ο καπιταλισμός και η διαφήμιση του εαυτού μας είναι το παν. Πολύ δύσκολα διαφοροποιείται κάποιος άνθρωπος μέσα στο σύνολο. Νομίζω δεν θέλουμε κιόλας πια να διαφοροποιούμαστε. Κάπως μας ξεαγχώνει η μάζα, το να είμαστε σύνολο, μέρος σε κάτι.

Πληροφορίες για την παράσταση: