Κατερίνα Πεφτίτση

Η κοινωνία είναι ένα μωσαϊκό από διαφορετικούς ανθρώπους που θα έπρεπε να ζουν αρμονικά που σέβονται τη διαφορετικότητα του καθενός.

Ποιοί ήταν οι λόγοι που σε έκαναν να δεχτείς να παίξεις στην παράσταση “Τι θα πει ο κόσμος” του Σταμάτη Πακάκη;

Αρχικά για μένα ο Σταμάτης είναι φίλος αλλά κι ένας πολύ μεγάλος και πολύπλευρος καλλιτέχνης. Κάθε χρόνο ανέβαζε παραστάσεις που εγώ συμμετείχα ως makeup artist (σχεδιασμός μακιγιάζ) και βλέποντάς τες ήθελα να συμμετέχω όλο και πιο πολύ. Επιτέλους με αυτή την παράσταση μου δόθηκε η ευκαιρία να επιστρέψω στο θέατρο με την ιδιότητα της ηθοποιού μετά από δέκα χρόνια και ήταν γραφτό να συμμετέχω σε αυτή την παράσταση γιατί με το “τι θα πει ο κόσμος” έχω έρθει αντιμέτωπη πάρα πολλές φορές και με αφορά όπως όλους μας. Ο Σταμάτης αντιμετωπίζει με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ τη θεματική του τι λέει ο κόσμος κλείνοντας στο μάτι στο δράμα γι αυτό και χαρακτηρίζει το έργο ως κοινωνική κωμωδία καταστάσεων.

Μεγάλωσες κ συ μ αυτή την ατάκα, με το ‘’τι θα πει ο κόσμος!’’;

Ναι, κι εγώ μεγάλωσα με αυτή την ατάκα. Από κοριτσάκι ήμουν αντιδραστικό και δεν βάδιζα με τα “σωστά” κοινωνικά πρότυπα με αποτέλεσμα να με ακολουθεί η ατάκα “Τι θα πει ο κόσμος;”. Τόσο η οικογένεια μου, όσο και ο στενόμυαλος κόσμος της Κατερίνης, όπου μεγάλωσα. Ο κόσμος πάντα έλεγε πράγματα αλλά ποτέ δεν τον άφησα να με σταματήσει.

Τι σκέφτηκες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;

Σκέφτηκα ότι όλοι οι χαρακτήρες του έργου είναι πραγματικά πρόσωπα που υπάρχουν στην πραγματική ζωή και ο καθένας μας μπορεί να βρει στοιχεία των ηρώων και να ταυτιστεί. Είναι ένα γρήγορο έργο γεμάτο κωμικές ατάκες αλλά και έντονες δραματικές εναλλαγές. Λέγονται μεγάλες αλήθειες κάτω από ένα κωμικό πέπλο.

Ο δικός σου ρόλος;

Όταν διάβασα τον δικό μου ρόλο βρήκα πάρα πολλά κοινά στοιχεία με την “Μάργκαρετ”. Είναι μια γυναίκα που μεγάλωσε με τα “πρέπει”. Γεννήθηκε τη δεκαετία του 50 στον Κορυδαλλό σε μία λαϊκή και μη μορφωμένη οικογένεια. Παντρεύτηκε με προξενιό στην ηλικία των δεκαπέντε, έκανε παιδιά και μετανάστευσε στην Αμερική για ένα καλύτερο μέλλον όμως κάποια στιγμή φτιάξει στα όρια της και γυρίζει τη ζωή της τούμπα. Όσο κι αν ξεπέρασε το τι λέει ο κόσμος γι αυτήν βλέπουμε ότι τη νοιάζει τι θα πουν οι φίλοι της γι αυτήν. Η Μάργκαρετ πέρασε από τον ευρύτερο κοινωνικό κύκλο στον κοντινό κύκλο του κόσμου δηλαδή τους φίλους της. Την νοιάζει το “Τι θα πουν οι φίλοι μου;”. Σε αυτό το σημείο βρίσκω πολλά δικά μου στοιχεία στην Μάργκαρετ. Όποιος δει την παράσταση θα πιστέψει ότι ο Σταμάτης ήξερε τα μυστικά του και τα έβαλε στο έργο.

Το πώς επιλέγει να ζήσει ο καθένας μας και πόση σημασία δίνει στον ‘’κόσμο’’ οδηγεί στο μωσαϊκό της κοινωνίας μας.

Η κοινωνία είναι ένα μωσαϊκό από διαφορετικούς ανθρώπους που θα έπρεπε να ζουν αρμονικά αγαπώντας ο ένας τον άλλον σεβόμενος τη διαφορετικότητα του καθενός. Δυστυχώς δε συμβαίνει αυτό… Η ποικιλία της αντιμετώπισης του “τι λέει ο κόσμος” είναι κι αυτό στοιχείο της ταυτότητας του κάθε ανθρώπου αλλά και της εθνικής ταυτότητας. Αυτό είναι και το ιδιαίτερο της παράστασής μας. Ενώ βρισκόμαστε στην Ελλάδα 1980’s βλέπουμε στοιχεία διαχρονικά που “καίνε” τόσο την Ελλάδα του 2024 όσο και όλες τις χώρες του πλανήτη σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό.

Φωτογραφίες: Άλεξ Αλεξανδρής

Πληροφορίες για την παράσταση: