ΑΝΤΡΙΟΥ ΚΙΤΛΕΙ
ΑΛΙΓΆΤΟΡΕΣ
ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΣΠΙΑ
Ο αλιγάτορας είναι σαν μια γιγαντιαία σαύρα, ένα υδρόβιο αρπακτικό ζώο, το οποίο ζει σε τροπικές
περιοχές και ελλοχεύει το θήραμά του μέσα στο νερό. Ο Βρετανός συγγραφέας Άντριου Κίτλει (Andrew
Keatley) σαγινεύεται από αυτές τις ιδιαιτερότητες αυτού του ζώου και με ευστροφία τιτλοφορεί το
έργο του ” Αλιγάτορες” για να χαρακτηρίσει πολύ εύστοχα τη σκοτεινή φύση του ανθρώπου, τα
φαντάσματα που τον καταδιώκουν, τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας που μεταλλάσσονται σε
εφιάλτες, τη χολή την οποία διαχέουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το πόσο γνωρίζουμε τον
σύντροφό μας ή τον γονιό μας, την ευαλωτότητα μιας κοινωνίας ( αστυνομικές αρχές, διεύθυνση
εκπαιδευτικών ιδρυμάτων…) απέναντι στην ανεξέλεγκτη δύναμη του #metoo.
Ο επιτυχημένος καθηγητής ιστορίας Ντάνιελ Τέρνερ, καλός οικογενειάρχης, πατέρας δύο παιδιών
δέχεται καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση από μια πρώην μαθήτρια του. Η εικοσάχρονη
σήμερα κοπέλα τον κατηγορεί ότι, πριν έξι χρόνια, υπό την επήρεια αλκοόλ, την παρενόχλησε
σεξουαλικά κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής. Ο καθηγητής βγαίνει σε διαθεσιμότητα και αρχίζει η
έρευνα της αστυνομίας. Αυτή η εξονυχιστική έρευνα φέρνει στο φως ότι ο Ντάνιελ είναι επιρρεπής στο
αλκοόλ, παρακολουθεί ταινίες πορνό με πρωταγωνίστριες άτακτες μαθήτριες και μετά από κατάθεση
μιας πρώην σχέσης του, όταν ήταν φοιτητής, παρουσιάζεται ως έξαλλο νιάτο με ταραχώδη σεξουαλική
ζωή. Ο διευθυντής του σχολείου, αν και οικογενειακός φίλος, του γυρίζει την πλάτη. Όλη η οικογένεια
αναστατώνεται, ενώ η σύζυγός του , Σάλι, του στέκεται προσπαθώντας να κρατήσει κάποιες
ισορροπίες. Ο Ντάνιελ, γίνεται βορά στα ‘βρώμικα νερα’ του διαδικτύου, το οποίο τον ‘κατασπαράσσει’
στιγματίζοντας τον ως παιδόφιλο. Έτσι ξεκινά ο ‘γολγοθάς’ του άμεμπτου, μέχρι πρότινος, Ντάνιελ και
όλης της οικογένειάς του. Όλα αυτά εγγράφονται στη μνήμη της εννιάχρονης τότε κόρης του, Άλις, σαν
ένα τρομακτικό και σκοτεινό παραμύθι. Δώδεκα χρόνια μετά, η Άλις αφηγείται τις αναμνήσεις της. Σαν
μια σύγχρονη “Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” καταδύεται στη σκοτεινή ζούγκλα της ανθρώπινης
φύσης, όταν αυτή εισχωρεί στην οικογένειά της, στο ίδιο της το σπίτι και διαβρώνει πρόσωπα,
υπολήψεις και σχέσεις.
Ο Γιάννης Λασπιάς μεταφράζει το έργο με λόγο άμεσο και καθημερινό και το σκηνοθετεί με
καθαρότητα αφουγκραζόμενος το πνεύμα της εποχής. Καταθέτει μια παράσταση η οποία αποτυπώνει,
με λεπτούς χειρισμούς την αμφισημία: το σπάσιμο της σιωπής σε κάθε μορφή κακοποίησης και
παρενόχλησης μπορεί να ανοίξει τους ασκούς μιας ανεξέλεγκτης βίας, όταν δεν εξακριβωθούν πλήρως
τα κίνητρα μιας καταγγελίας. Ο Γιάννης Λασπιάς εμβαθύνει στο κείμενο και διαχειρίζεται με ιδιαίτερη
σκηνοθετική επιδεξιότητα την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ αλήθειας και ψέματος. Επιπλέον ενισχύει
την κλιμάκωση της κρίσης και της αμφισβήτησης χρησιμοποιώντας την καίρια μουσική σύνθεση του
συγκροτήματος Incirrima, εκτελεσμένη επί σκηνής από την ταλαντούχα Ειρήνη Τηνιακού. Οι φωτισμοί
του Βαγγέλη Μούντριχα τονίζουν τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηρώων. Τα κοστούμια της
Βασιλικής Σύρμα απλά και καθημερινά συνάδουν με την προσωπικότητα του κάθε ρόλου, με
ιδιαίτερες απειλητικές πινελιές στα κοστούμια των παράξενων όντων που περιφέρονται στη σκηνή σαν
αλιγάτορες. Μέσα από το λιτό σκηνικό της Αρετής Μουστάκα αναδεικνύεται η πάλη της φωτεινής και
της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης φύσης, αποκαλύπτοντας στο τέλος ένα τροπικό δάσος στο
οποίο ‘βυθίζονται’ ο Ντάνιελ και η Σάλι, μέσα στη θολή μνήμη της Άλις. Αποτελεσματική η επιμέλεια
κίνησης από την Άλκηστη Πολυχρόνη.
Ο Γεράσιμος Γεννατάς ερμηνεύει τον καθηγητή Ντάνιελ με μέτρο και ενσυναίσθηση φωτίζοντας με
θαυμαστή μαεστρία τα κωμικά και ιδιαιτέρως τα δραματικά στοιχεία του ρολου. Η Φαίη Ξυλά
υποδύεται με συνέπεια τη σύζυγό Σάλι. Η Σάντυ Χατζηιωάννου, στο ρόλο της Άλις, ξεδιπλώνει τις
υποκριτικές της ικανότητες κάπως συνεσταλμένα.. Ενώ η Αθηνά Χατζηαθανασίου, μέσα στο αυστηρό
κοστούμι της, παρουσιάζει με επιτυχία μια δυναμική δικηγόρο και η Παναγιώτα Χαϊδεμένου, ως
κοινωνική λειτουργός, σωστή σε αυτό που της ζητήθηκε.
Μια προσεγμένη παράσταση, η οποία επικεντρώνεται σε κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία
αφορούν το ευρύ φάσμα καταγγελιών και της ‘εγλκηματικής’ παντοδυναμίας του διαδικτύου,
φανερώνοντας τις ανεξέλεγκτες συνέπειες, τις οποίες μπορεί να επιφέρουν σε προσωπικό και
οικογενειακό επίπεδο, καταφέρνοντας μια γερή γροθιά στο στομάχι του θεατή και αφήνοντας μια
στυφή επίγευση στο στόμα.
Αλιγάτορες
(Alligators)
Του Andrew Keatley
Στο Θέατρο Γκλόρια
Δείτε το trailer εδώ
Εσύ είσαι έτοιμος για τον ρόλο του δικαστή;
Πιο επίκαιρο από ποτέ το βραβευμένο έργο του Andrew Keatley Αλιγάτορες (Alligators),
παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Γκλόρια σε
μετάφραση και σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά από τις 9 Μαΐου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή,
Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Στο δυνατό ψυχολογικό δράμα του Keatley πρωταγωνιστούν ο Γεράσιμος Γεννατάς και η Φαίη
Ξυλά μαζί με τους Αθηνά Χατζηαθανασίου, Σάντυ Χατζηϊωάννου και Παναγιώτα Χαϊδεμένου.
Το συγκρότημα Incirrina συνθέτει τη μουσική και το ηχητικό περιβάλλον, ειδικά για την
παράσταση, με την παρουσία επί σκηνής της μουσικού και τραγουδίστριας Ειρήνης Τηνιακού.
Αρκεί μια καταγγελία για ν’ αλλάξει όλη σου η ζωή; Πόσο εύκολα «κατασκευάζεται» μια
πληροφορία; Πού ξεκινάει και πού σταματάει η αλήθεια; Πού οδηγεί η πόλωση και η καταδίκη
της κοινής γνώμης προτού υπολογιστεί το τεκμήριο της αθωότητας; Ποια είναι τα θύματα και
ποιοι οι θύτες; Ποιοι είναι οι «Αλιγάτορες» αυτής της κοινωνίας;
Η Square Theatre Company και η Καλλιτεχνική Εταιρεία CALD συμπράττουν και
παρουσιάζουν τους «Αλιγάτορες» που απηχούν το πνεύμα της εποχής.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο καθηγητής Ντάνιελ Τέρνερ (Γεράσιμος Γεννατάς) φαίνεται να τα έχει όλα∙ μια δουλειά που
υπηρετεί με αγάπη και αφοσίωση και μια υπέροχη σύζυγο (Φαίη Ξυλά) που τον αγαπά και τον
στηρίζει. Όλα ανατρέπονται όταν μια πρώην μαθήτριά του τον καταγγέλλει για σεξουαλική
κακοποίηση. Ο σπόρος της αμφιβολίας φυτεύεται σε αυτόν τον, φαινομενικά, οικογενειακό
παράδεισο.
Μέσα σε λίγες ώρες, η ζωή του αλλάζει, καθώς ο ίδιος, παρότι αρνείται την καταγγελία,
βρίσκεται ξαφνικά στη δίνη της προβολής των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Απομακρύνεται από τη δουλειά του, παλιοί του φίλοι και συνεργάτες τού γυρνούν την πλάτη,
μυστικά και ψέματα βγαίνουν στην επιφάνεια και οι υποψίες εναντίον του αρχίζουν να
γίνονται βεβαιότητες. Την υπόθεση αναλαμβάνει η δικηγόρος Ρέιτσελ (Αθηνά
Χατζηαθανασίου), η οποία καλείται ν’ ανακαλύψει την αλήθεια. Είναι οι φήμες πιο ισχυρές
από τα αποδεικτικά στοιχεία;
Όλα αυτά φαντάζουν σαν ένα σκοτεινό παραμύθι στα μάτια της 9χρονης κόρης του Άλις, όταν
η ζούγκλα της ανθρώπινης φύσης μεταφέρεται μέσα στο σπίτι τους. Οι «Αλιγάτορες»
βρίσκονται παντού και είναι έτοιμοι σαν αγέλη να κατασπαράξουν εκείνη και τους γονείς
της.
12 χρόνια μετά, η Άλις (Σάντυ Χατζηϊωάννου) προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει και να
ανασυνθέσει τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας. Ποιος πραγματικά είναι ο πατέρας της;
Οι θεατές καλούνται να καταδικάσουν ή να αθωώσουν τον Ντάνιελ, την ώρα που η κοινή
γνώμη παραληρεί εναντίον του και ο ίδιος υπερασπίζεται με μανία την αθωότητα του.
Σκηνοθετικό Σημείωμα Γιάννη Λασπιά
«Σε κάθε έναν από μας υπάρχει ένας κόσμος απόμακρος, αλλά και βασανιστικά κοντινός.
Αρκετά σκοτεινός, αλλά και τρομερά χρωματιστός. Ένας κόσμος φτιαγμένος από μνήμες
χαρούμενες ή θλιβερές, πραγματικές ή φανταστικές.
Είναι οι ιστορίες που ζήσαμε ή νομίζουμε πως ζήσαμε σύμφωνα με τις διηγήσεις άλλων. Είναι
οι ιστορίες που μας στοιχειώνουν και μας ακολουθούν. Είναι οι ιστορίες που μας πεθαίνουν
και μας ξαναγεννούν.
Είναι η παιδική μας ηλικία.
Τα πρώτα μας παιχνίδια, τα πρώτα μας τραγούδια, οι πρώτοι μας έρωτες, τα πρώτα μας
βιβλία, τα σπίτια και οι φίλοι μας, τα όνειρα και οι εφιάλτες μας, οι ελπίδες και οι φόβοι μας,
οι γονείς μας. Ή μάλλον οι πράξεις και οι αποφάσεις των γονιών μας.
Στο έργο του Andrew Keatley ο άγριος και δαιδαλώδης κόσμος των ενηλίκων επιτίθεται κατά
μέτωπο στον αθώο και φωτεινό κόσμο των παιδιών.
Αυτά που φοβόμαστε να πούμε δυνατά, γίνονται οι χειρότεροί μας φόβοι και τα παραμύθια
μπλέκονται με την πραγματικότητα. Η ζούγκλα μεταφέρεται στα πολιτισμένα σπίτια μας και το
πιο επικίνδυνο ζώο παραμένει η “σκοτεινή” φύση του ανθρώπου. Ικανός για το καλύτερο, αλλά
και για το χειρότερο».
Συντελεστές:
Κείμενο: Andrew Keatley
Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Γιάννης Λασπιάς
Μουσική σύνθεση : Incirrina
Επιμέλεια κίνησης : Άλκηστις Πολυχρόνη
Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παναγιώτα Χαϊδεμένου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα
Βοηθοί Σκηνογράφου: Μαρουσσώ Παγώνη, Δήμητρα Τριανταφύλλου
Αφίσα / Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Κασαπίδης
Trailer: Νικήτας Χάσκας
Επικοινωνία: Le Canard qui Parle/ lecanardpr@gmail.com
Παραγωγή: Square Theatre Company & Καλλιτεχνική Εταιρία CALD
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γεράσιμος Γεννατάς, Φαίη Ξυλά, Παναγιώτα Χαϊδεμένου,
Αθηνά Χατζηαθανασίου, Σάντυ Χατζηϊωάννου
Μουσικός επί σκηνής: Ειρήνη Τηνιακού
Πληροφορίες:
Χορηγοί Επικοινωνίας:
ΕΡΤ, ALPHA TV, COSMOTE TV, 2o Πρόγραμμα, CultureNow, Η ΠΟΛΗ ΖΕΙ, tvxs.gr, art&life,
boem radio, sin web radio, street radio, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 94 FM, keysmash.gr, theatromania.gr,
art and press, theatrika programmata, all4fun.gr
Το Art and Press δημιουργήθηκε με σκοπό την πολιτική, πολιτιστική και πολύπλευρη ενημέρωση των πολιτών. Πίσω από τη λειτουργία του Art and Press υπάρχει μία ομάδα «ανήσυχων» ανθρώπων, που προέρχονται από διάφορους κοινωνικούς χώρους, στους οποίους προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν εθελοντικά όπου και όσο μπορούν. Η κοινή αγάπη των μελών της ομάδας μας για την πολιτική, τον πολιτισμό και γενικά την ενημέρωση, είναι η κινητήρια δύναμη για την παρακολούθηση, καταγραφή και παρουσίαση σε όλους εσάς, όσων συμβαίνουν. Δεν μας καθοδηγεί κανείς, δεν μας χρηματοδοτεί κανείς και ως εκ τούτου παραθέτουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς λαμβάνουν χώρα. Η πορεία του Art and Press είναι συνεχόμενα και ραγδαία ανοδική όσον αφορά την προσέλκυση επισκεπτών / αναγνωστών τόσο στην κύρια ιστοσελίδα όσο και στο κανάλι του Youtube.