Κριτική για την παράσταση “Καπετάν Μιχάλη”

Ο “Καπετάν Μιχάλης” του Νίκου Καζαντζάκη στο θεατρο Αλκμήνη στάθηκε σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο θεατρικής μεταφοράς. Είναι γενικά δύσκολο να μεταφέρεις ένα έργο του Καζαντζάκη επί σκηνής από άποψη κειμένου, πόσο μάλλον το συγκεκριμένο που περιλαμβάνει πολλούς χαρακτήρες και διαφορετικά μέρη. Ωστόσο, η σκηνοθεσία ήταν αρκετά ευρηματική με εύρυθμη ροή χωρίς ξεχειλώματα. Ο θίασος με αρμονικές κινήσεις σε σχήμα χορού άφηνε έντονο ιστορικό αποτύπωμα και δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα κατάνυξης. Έλειψε μια στιβαρότητα παραπάνω στον ρόλο του πρωταγωνιστή ώστε να προκαλέσει ανατριχίλα, αλλά ο Τάσος Γιαννόπουλος παρέμεινε επιτυχώς συγκεντρωμένος στο να διατηρήσει το αγριωπό ύφος του Καπεταν Μιχάλη.

Η Ειρήνη Παπαδημάτου δυστυχώς ήταν η φάλτσα νότα στο σύνολο του θιάσου,  καθώς τόσο η ενδυματολογική υποστήριξη με την εμφανέστατα κακής ποιότητας περούκα του ρόλου της πλανεύτρας Εμινέ παρέπεμπε σε παιδικό θέατρο τύπου Αλαντίν όσο και κινησιολογικά και ερμηνευτικά αποσυντόνιζε τη θέαση και θύμιζε έντονα ερμηνείες Πέγκυ Καρρά από το γνωστό σήριαλ. Γενικά,  ο Καπετάν Μιχάλης δεν τσάκισε το καράβι του στα βράχια της απογοήτευσης και το αγκυροβολεί με ασφάλεια στο λιμάνι της θεατρικής περιόδου που διανύουμε.

Πληροφορίες για την παράσταση: