Κριτική για το “Μπεντ”

του Βασίλη Γρίβα

Η παράσταση Μπεντ, παρά τη συγκλονιστική πλοκή και τα φοβερά μηνύματα του έργου, δεν κατάφερε να με πείσει ως προς τη μεταφορά της έντασης και της τραγικότητας των καταστάσεων. Είναι ένα εγχείρημα με ορισμένες όμορφες σκηνοθετικής πινελιές,  οι οποίες όμως είναι διάσπαρτες και όχι αρμονικά δεμένες πάνω στον καμβά της παράστασης,  δημιουργώντας μια σύγχυση και σε κάποιες περιπτώσεις μπορώ να πω αμηχανία. Υπήρχε ένας υπερβάλλοντας ζήλος των πρωταγωνιστών να δείξουν την ερμηνευτική τους δεινότητα και μια ακραία υπερβολή σε κάποιες κομβικές σκηνές του έργου (στην ανέπαφη σεξουαλική επαφή στο στρατόπεδο, στην εξομολόγηση του πρωταγωνιστή για την απόκτηση του κίτρινου αστεριού, στην δολοφονία του συντρόφου του στο τρένο, κ.τ.λ.) που φαιδροποιούσαν ελαφρώς τους χαρακτήρες. Σε τέτοια έργα χρειάζεται να είναι στο φως του προβολέα η εσωτερικότητα, όπως αυτή του ερμηνευτή της Γκρέτα που ήταν δυνατό χαρτί της παράστασης, και όχι κρεσέντο κινήσεων, εκφράσεων και χειρονομιών.

Ένας εξευμενισμός της έντασης των χαρακτήρων και μια αναπροσαρμογή των δυνατών στιγμών του έργου νομίζω θα απογείωνε το “Μπεντ” στη θέση που του αξίζει, γιατί είναι έτσι και αλλιώς από τη φύση του κορυφαίο σε περιεχόμενο.

Πληροφορίες για την παράσταση: