Λίνος Μάνεσης

Ο Κνέτλο Ζέλο είναι ένας πιο τολμηρός “εγώ” *

Ποιος είναι ο Κνέτλο Ζέλο;

Ο Κνέτλο Ζέλο είναι ένας πιο τολμηρός “εγώ”, πιο πειραγμένος, ηδονικός και κολασμένος.

Έχει αναλάβει να πρεσβεύσει τη σκέψη άλλων δαιμονισμένων, να τους ανεβάσει στη σκηνή δίνοντάς τους φωνή κι ελπίδα. Γνέφει στις ψυχές προς το δικό τους παραλήρημα, βάζοντας τους όρους του παιχνιδιού κι ελπίζοντας να το απολαύσουν.

Με ποιο σκεπτικό αποφάσισες να ανεβάσεις μια παράσταση με ήρωες των Λωτρεαμόν, Ρουσσώ, Λόρκα και άλλων περασμένων οραματιστών;

Είναι φωνές αντίστασης, που κρατούν το πνεύμα δυνατό και απροσπέλαστο από απειλές βαρβαρότητας. Προστατεύουν την ψυχική μας ακεραιότητα και με το λόγο τους φτιάχνουν μια άλλη κοινωνία, ανθρωπισμού και σεβασμού στην προσωπική πορεία κάθε ανθρώπου.

Για παράδειγμα, επειδή κάτι δεν σου αρέσει (σε κάποιον ή στα έργα του, στον τρόπο που εκφράζεται), δεν σημαίνει ότι μπορείς και να το καταπνίξεις – όπως σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη.

Όπως γράφει και ο Ρουσώ, “Εγώ τους ανθρώπους θα τους αγαπούσα, ό,τι και να κάνανε. Απ’ τη στοργή μου, απαλλάχθηκαν, μόνο και μόνο, επειδή έπαψαν να είναι άνθρωποι!”

Το ζήτημα είναι φυσικά να στοχαστούμε τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος.

Γιατί έφτιαξες τη παράσταση ως μουσικοθεατρικό βαριετέ;

Λοιπόν από το burlesque, παίρνω το στοιχείο της κοροϊδίας, από τα μαγικά show τον ταχυδακτυλουργών το στοιχείο της αποπλάνησης, από το καμπαρέ τη σχέση με το κοινό, οπότε φαντάζομαι αυτό που μένει είναι ένα βαριετέ – μία μείξη τεχνών. Μουσικοθεατρικό: πρόκειται για μία performance λόγου και εικόνων, που συνδέονται ανά σημεία με τραγούδια δικά μου. Κείμενα στοχαστικά, που παραδίδω με ένα κλείσιμο του ματιού – περισσότερο αφήγηση και θέατρο, παρά ένας μονόλογος.

Μαζί με τραγούδια για το χάος και τον ελεύθερο άνθρωπο, που αναζητά την αλήθεια και την έκσταση πέραν του καλού και του κακού…

Τραγούδια που έχω γράψει κατά καιρούς, ιδίως τα τελευταία χρόνια, και παραδόξως έχουν συνάφεια με τους στοχαστές που προανέφερα. Ο ζόφος δεν έχει εποχή ούτε ηλικία…

Μίλησέ μας για το ρόλο σου στην άλλη παράσταση “Οι φόνοι της οδού Μόργκ“ σε σκηνοθεσία του Εμμανουήλ Γ. Μαύρου.

Κάθε Σάββατο και Κυριακή, είμαι ο Επιθεωρητής Γκι, 1930 στο Παρίσι και ερευνώ ένα πολύ μυστηριώδες έγκλημα, του οποίου τα ίχνη αναζητώ με τη βοήθεια του πανέξυπνου αλλά μοναχικού Ιππότη Αύγουστου Ντυπαίν. Στη σκηνή του θεάτρου Δρόμος, στήνουμε ένα αυθεντικό noir με μουσική, χιούμορ και ερωτισμό.

*Σημείωση: κνέτλο ζέλο είναι ένα διάσημο και λαχταριστό έδεσμα που σερβίρεται κατ’
εξακολούθηση σε τσέχικες μπυραρίες.

Πληροφορίες για τις παράστασεις: