ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Έχει επικρατήσει μια αστική ανία & μια συναισθηματική απονέκρωση, που οδηγεί δυστυχώς, τους ανθρώπους σε ακραίες καταστάσεις, μόνο και μόνο για να νιώσουν κάτι.

Συμμετέχετε σε μια πολύ ιδιαίτερη κωμωδία που συνδυάζει πολλά είδη θεάτρου. Πείτε μας λίγα λόγια…

Αυτό που ξεχωρίζει στο έργο ‘ ΚΟΛΠΕΡΤ’ είναι η μίξη του κλασσικού με το μεταμοντέρνο: Βασίζεται στο αφηγηματικό σασπένς, ενσωματώνοντας, συγχρόνως, πλήθος πολιτιστικών αναφορών. Το μπαούλο προέρχεται κατ’ ευθείαν από την ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Ο βρόγχος». Τα παιχνίδια μυαλού με τους επισκέπτες παραπέμπουν στο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» του Άλμπυ, ενώ η βιαιότητα των καταστάσεων θυμίζει το «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο συγγραφέας Νταβίντ Γκίζελμαν σατιρίζει την όρεξη του κοινού για βία, που τροφοδοτεί το σύγχρονο θέατρο και, συγχρόνως, όμως, την ικανοποιεί. Το έργο είναι γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και αποτελεί μια πικρή διαπίστωση για την ωμή βία ως αποτέλεσμα της μικροαστικής άνιας και πλήξης. Οι εξωφρενικές κωμικές στιγμές αναδεικνύουν την κενότητα της καθημερινότητας, το αδηφάγο κυνήγι της επιτυχίας και την ανικανότητα διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου μας. Ο ‘ΚΟΛΠΕΡΤ’ είναι μια παράσταση για τους λάτρεις της μαύρης κωμωδίας, με σωστές κορυφώσεις, που προσφέρει γέλιο, σασπένς και ένταση. Όλοι οι ηθοποιοί ισορροπούν ανάμεσα στο κωμικό και το μακάβριο. Μέσα από ένα ευρύ φάσμα πολιτιστικών αναφορών, με δόσεις εξπρεσιονιστικές, σουρεαλιστικές και ρεαλιστικές, ο συγγραφέας παίζοντας με τους κώδικες της κωμωδίας κριτικάρει την αστική ανία και την συναισθηματική απονέκρωση που οδηγεί τους ανθρώπους στα άκρα ώστε να καλύψουν συναισθηματικά κενά και να κατανοήσουν τις αιτίες των αδιεξόδων τους.

Πόσο επίκαιρο είναι το έργο «ΚΟΛΠΕΡΤ», παραπέμπει στην πρόσφατη υπόθεση του ΙΛΙΟΝ για να διασκεδάσουν κάποια παιδιά ταλαιπώρησαν τον συμμαθητή τους, ευτυχώς δεν έφτασαν στο αποτέλεσμα του έργου, να τον σκοτώσουν. Τι κοινό βλέπεται στην παράσταση με το σήμερα;

Το έργο παρουσιάζει σημεία των καιρών μας ωστόσο είναι διαφορετικά και δυστυχώς πολύ λυπηρό όταν αυτά συμβαίνουν στην κοινωνία μας.

Δεν θα ήθελα να επεκταθώ όμως παραπάνω σε αυτό.

Πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία μας που θεωρούμε φυσιολογικό να σκοτώνουμε κάποιον, έχουμε φτάσει σε σημείο να εξισώνουμε την βία με εξαγνισμό ψυχής. Που νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η ραγδαία αλλοτρίωση του χαρακτήρα μας;

Έχει επικρατήσει μια αστική ανία και μια συναισθηματική απονέκρωση, που οδηγεί δυστυχώς, τους ανθρώπους σε όλο και πιο ακραίες καταστάσεις, μόνο και μόνο για να νιώσουν κάτι. Το έργο επισημαίνει ότι η τάξη κι ο έλεγχος, που μας έχει επιβληθεί στην σύγχρονη κοινωνία, έχει ως αποτέλεσμα την απονέκρωση των αισθήσεών μας. Αυτός ο τρόπος ζωής, εν τέλει, θα μας αναγκάσει να βγούμε έξω από τις κοινωνικές νόρμες, για να βρούμε μια νέα ελευθερία και να αγκαλιάσουμε ξανά την ζωή. Παρ’ όλ’ αυτά, το έργο κλείνει με το κυνικό συμπέρασμα ότι τίποτα δεν μας γλιτώνει από την ανία και την βαρεμάρα.

Εσείς παίζετε τον ρόλο του Μπάστιαν. Μιλήστε μας για αυτόν…

Ο Μπάστιαν ήθελε να γίνει ένας επιτυχημένος και διάσημος αρχιτέκτονας (αν και εκείνος νομίζει ότι είναι). Στην εταιρεία που δουλεύει του αναθέτουν όλα τα δευτερεύοντα, ασήμαντα αρχιτεκτονικά σχέδια, τα οποία εκείνος στο μυαλό του τα κάνει μεγάλα. Έχει πληγωμένο εγωισμό και αυτό τον κάνει να έχει ξαφνικές εκρήξεις θυμού, τις οποίες πληρώνει η γυναίκα του με την οποία γνωρίζονται από παιδιά. Εκείνη εγκατέλειψε όλα της τα όνειρα και φιλοδοξίες για να αφοσιωθεί στο σπίτι και στο Μπάστιαν. Η σχέση τους τώρα έχει φθαρεί κυρίως λόγω της απρόβλεπτης και βίαιης συμπεριφοράς του συζύγου της. Τώρα πλέον έχει αλλάξει και η δική της συμπεριφορά, η οποία δεν είναι αποδεκτή από τον Μπάστιαν και η σχέση τους πλέον έχει υποστεί μεγάλη ρωγμή. Όταν ο Μπάστιαν χάνει την αυτοκυριαρχία του και ξεσπάει στη γυναίκα του βιαία, την ίδια στιγμή το μετανιώνει. Δεν το θέλει… αλλά η εργασιακή υποτίμηση που έχει υποστεί τον ωθεί σε αυτή. Παρ’ ολ’ αυτά, υπάρχουν στιγμές που φαίνεται η ευαισθησία του αλλά στο κεφάλι του επικρατεί σύγχυση, δεν μπορεί να διαχειριστεί τον θυμό του και συνάμα με τον πρώην αλκοολισμό του βγαίνει εκτός εαυτού….

Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια.

Αυτή την περίοδο είμαι επικεντρωμένος στον ΚΟΛΠΕΡΤ που είναι μια φανταστική δουλειά η οποία έχει γίνει με πολύ μεράκι και περιμέναμε όλη η ομάδα με τεράστια αγωνία να ανέβει και να πάει καλά! Από εκεί και πέρα η βασική μου προτεραιότητα είναι ο νέος χώρος που ανοίξαμε από τον Σεπτέμβριο με μια ομάδα φίλων-συνεργατών, το θέατρό μας το οποίο λειτουργεί και ως θεατρικό- επιμορφωτικό εργαστήρι. Είναι το «Θέατρο Nous- Creative space» (Τροίας 34 & Πατησίων), όπου φιλοξενούμε ήδη όμορφες παραγωγές και έρχονται κι άλλες. Θα κάνουμε επίσης πολλά events και εκθέσεις. Είναι κάτι όμορφο και εναλλακτικό για το κέντρο της Αθήνας!

Πληροφορίες για την παράσταση: