Λευτέρης Βασιλάκης

Όταν πάψεις να αγωνίζεσαι τα έχεις χάσει όλα.

Συνέντευξη στον Θάνο Ζαχαράκη.

Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παιδική παράσταση «Ψαρόσουπα» του Γιώργου Δ. Λεμπέση, στο θέατρο «Αλκμήνη». Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο που υποδύεστε.

Υποδύομαι δύο ρόλους – όπως και όλοι οι υπέροχοι συνάδελφοι της παράστασης – έναν ανθρώπινο χαρακτήρα και ένα ψάρι. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας ονομάζεται Θεόβραστος, διατηρεί μία ψαροταβέρνα πάνω στο κύμα σε κάποια παραλία της Μήλου. Είναι άνθρωπος χωρίς περιβαλλοντικές ευαισθησίες που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να έχει προσωπικό κέρδος. Έτσι αποφασίζει μαζί με τον Γάλλο σεφ Πιέρ, που δουλεύει στο μαγαζί του (τον υποδύεται εξαιρετικά ο Βασίλης Ζώης), να φτιάξουν μία ψαρόσουπα που όμοια της δεν έχει υπάρξει ποτέ, μαγειρεύοντας  όλα τα ψάρια της θάλασσας ταυτόχρονα. Και στον αντίποδα ερμηνεύω τον ξιφία. Ένα δυνατό και γρήγορο ψάρι που του αρέσει να συμπεριφέρεται σαν αρχηγός των ψαριών  αλλά που υποφέρει απο την αλλαγή της θερμοκρασίας της θάλασσας. Ετσι, απογοητευμένος μπροστά στις αλλαγές του βυθού που προέρχονται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, αναζητά μαζί με τα υπόλοιπα ψάρια μια σωτηρία.

Στην υπόθεση του έργου διαβάζουμε για κάποια γενναία ψαράκια που προσπαθούν να εμποδίσουν την δημιουργία μιας ψαρόσουπας. Τελικά κερδίζει πάντα το καλό όταν οι περισσότεροι αγωνίζονται γι’ αυτό; Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στο κοινό μέσω της παράστασης;

Όταν αγωνίζεσαι  για κάτι υπάρχει  πιθανότητα να το κερδίσεις. Όταν αγωνίζονται κι άλλοι μαζί σου οι πιθανότητες αυξάνονται. Όταν πάψεις να αγωνίζεσαι τα έχεις χάσει όλα. Θα ήταν ωραίο μετά απο κάθε παράσταση οι θεατές να νιώθουν πιο κοντά στην ομορφιά της  φύσης  και στα ζώα της, εν προκειμένω στην θάλασσα και τα ψάρια της. Να αντιλαμβάνονται ότι είμαστε ένα μικρό κομμάτι στο πανέμορφο παζλ που λέγεται πλανήτης Γη και να της φέρονται με περισσότερη καλοσύνη.

Στο παρελθόν σας έχουμε δει ξανά να πρωταγωνιστείτε σε παιδικά έργα. Είναι πρόκληση για εσάς να παίζετε σε παραστάσεις που απευθύνονται σε μικρά παιδιά; Θεωρείτε επίσης πως το νεανικό κοινό κρίνει πιο αυστηρά σε σχέση με το ενήλικο;

Μου αρέσει να παίζω σε παραστάσεις για παιδιά. Μέσα σε  αυτές, κυρίως λόγω των έργων που παρουσιάζονται, επαναστατώ διατηρώντας την παιδικότητα και τον ρομαντισμό μου. Τώρα όσον αφορά στο θέμα της κρίσης, τα παιδιά διακρίνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα οι ενήλικες κατακρίνουν.

Θα σας δούμε επίσης και τηλεοπτικά, στην νέα αστυνομική σειρά της ΕΡΤ 1, «Το δίχτυ» του Μανούσου Μανουσάκη. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την δουλειά.

Πρόκειται για μία κοινωνική-αστυνομική σειρά που εμβαθύνει στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Είχα την χαρά να συμμετάσχω σε ένα αυτοτελές επεισόδιο – ως ερευνητής  στο τμήμα ανθρωποκτονιών. Ήταν τιμή μου να συνεργαστώ με τους  καταξιωμένους συναδέλφους  κύριο Θοδωρή Αθερίδη και την κυρία Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Είναι κάτι μικρό σαν ρόλος αλλά τόσο σημαντικό καθώς το να βρεθώ σε γύρισμα υπό την καθοδήγηση του κυρίου Μανουσάκη ήταν και παραμένει όνειρο ζωής. Εξάλλου είμαι στην γενιά των ηθοποιών που μεγαλώσαμε παρακολουθώντας τις σειρές του. Θα θυμάμαι πάντα την  οξυδέρκεια του, την  αγάπη του  για τους ηθοποιούς, την ευγένεια του προς όλους και την αστείρευτη ενέργεια του. Ανυπομονώ να ξεκινήσει η προβολή από το τρέιλερ φαίνεται υπέροχη δουλειά.

Πέρα από την ενασχόληση σας με την υποκριτική, είναι γνωστό πως έχετε κάνει σπουδές αλλά και σεμινάρια πάνω στην φωτογραφία. Πως προέκυψε να ασχοληθείτε με την φωτογραφία; Είναι κάτι που σας γοήτευε από πάντα;

Η φωτογραφία είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ζωή μου. Έχω περάσει πολλές ώρες με μόνη παρέα την φωτογραφική μηχανή, ταξίδεψα σε αρκετές χώρες μόνος μαζί της και έχω πολλές φωτογραφίες που θεωρώ παιδιά μου. Μπήκε στην ζωή μου αρκετά χρόνια πριν σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτηση μου από το Θέατρο Τέχνης. Υπαίτιοι είναι ο Κιεσλόφσκι και ο Ταρκόφσκι και ο Αγγελόπουλος και αρκετοί ακόμα σκηνοθέτες  που παρακολουθώντας τις ταινίες τους κόλλησα το μικρόβιο του καδραρίσματος.

Πληροφορίες για την παράσταση: