Λεωνίδας Αργυρόπουλος

Συστηθείτε μας…… 

 Αργυρόπουλος Λεωνίδας παίζω στο έργο του Μιχάλη Σπέγγου”Καφενείο το επέκεινα”,ένα ιδιαίτερο έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά .

Πότε και πώς ξεκίνησε η επαφη σου με το θέατρο; Ποια ήταν η αφορμή να ασχοληθείς με την υποκριτική; Ήταν ένα πρόσωπο, μια συγκεκριμένη παράσταση που είδες;

Το 2005 παρακολούθησα πρώτη φορά στην ζωή μου θεατρική πρόβα στο έργο Ανδρομάχη του Ευριπίδη, την στιγμή που έως τότε  δεν είχα περάσει ούτε έξω απο θέατρο.

Εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα ακριβώς τι ήταν αυτό που με γοήτευσε. Περισσότερο ήταν κάτι σαν ένα δυνατό ένστικτό, σαν μια φωνή που σου ψιθυρίζει και δεν σε αφήνει να το ξεχάσεις, να το προσπεράσεις, όπως κάνουμε συνήθως και  σε πολλά άλλα….. στην πορεία μπόρεσα να το αναλύσω και μάλλον να το κατανοήσω.

Με ποιον/ποια ηθοποιό θα ήθελες να συνεργαστείς; Θεωρείς κάποιον ίνδαλμά σου;

Υπάρχουν εξαιρετικοί ηθοποιοί που σίγουρα τους θεωρώ πρότυπα  πάνω από όλα σαν ανθρώπους και μετά σαν ηθοποιούς, όπως βέβαια  συμβαίνει σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους έτσι και  σε αυτόν κοιτάς τις προτάσεις που έχεις κοιτάς τους συνεργάτες και αποφασίζεις αν θα συνεργαστείς ή όχι.

Πώς αντιδράς γενικότερα στις κακές στιγμές αλλά και στις κακές κριτικές που μπορεί να γραφτούν;

Στις κακές στιγμές που έτσι κι αλλιώς πάντα συμβαίνουν αντιδρώ ψύχραιμα, τις αντιμετωπίζω με ηρεμία με θετική σκέψη και δεν φοβάμαι να αφιερώσω χρόνο κ κόπο για να τις προσπεράσω. Στις κακές κριτικές…….  είμαι πολύ χαλαρός σε αυτό το κομμάτι της δουλειάς μου, όλες οι κριτικές είναι ευπρόσδεκτες και οι θετικές και αρνητικές τις διαβάζω, τις φιλτράρω  και προχωρώ.

Πιστεύεις πώς ένας νέος ηθοποιός μπορεί να εξασφαλιστεί βιοποριστικά ασχολούμενος μόνο με το θέατρο;

Για ένα ποσοστό  πάνω από το 80% όχι. 

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στη σημερινή κοινωνία και ειδικότερα στην ελληνική πραγματικότητα;

πραγματικά δεν ξέρω…….. τι να πω;;;;; ο ρόλος του θεάτρου είναι να σηκώνει ένα καθρέφτη και ο θεατής να μπορεί να δει κομμάτια του εαυτού του, της ζωής του, της κοινωνίας κτλ και αν αφεθεί και θέλει , να μπορέσει να αφυπνιστεί μήπως αλλάξει στάση και τρόπο σκέψης.

Δυστυχώς καμία αλλαγή προς το καλύτερο δε συμβαίνει, ίσα ίσα που ακούμε όλο και περισσότερο για πολέμους, γυναικοκτονίες και άλλα φρικτά γεγονότα και φυσικά αυτό σε μια παγκόσμια κλίμακα. Βέβαια  θα μπορούσε να είναι χειρότερα, απο αυτό το πρίσμα μπορεί κάτι να έχουμε πετύχει……. πραγματικά δεν ξέρω!

Τι σε τραβάει περισσότερο; Η κωμωδία ή το δράμα; Και ποιο είδος είναι κατά τη γνώμη σου πιο δύσκολο από τα δύο και γιατί;

Μου εμπιστεύονται περισσότερο το δράμα…… εμένα μου αρέσουν και τα δύο, προτιμώ την κωμωδία γιατί μου αρέσει να διασκεδάζω.

Πιο δύσκολο είδος είναι η κωμωδία, θεωρώ ότι απαιτεί περισσότερη συγκέντρωση και πειθαρχία.

Πληροφορίες για την παράσταση: