Λουκάς Κούτρας

H κάθε επανάσταση, είναι υπόθεση ενός, πριν γίνει των πολλών.

Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που πιστεύεις ότι φέρνουν το κείμενο «Χασάπης» του Νικολά Μπιγιόν στη σύχγρονη ελληνική πραγματικότητα;

Στο συγκεκριμένο έργο ο Νικολά Μπιγιόν θέτει περισσότερα από ένα θέματα, το ένα εντός του άλλου καποιες φορές.Σίγουρα οι συνέπειες ενός εμφυλίου στο άτομο αλλά και στο σύνολο. Τραύματα συλλογικά, που ακόμα μας βασανίζουν κι έρχονται συχνά πυκνά στην επιφάνεια ως πλαίσιο αιτιολόγησης ή απόδοσης ευθύνης σε γεγονότα του σήμερα.

Πέραν αυτού, έχουμε σε εξέλιξη έναν «εμφύλιο» αρκετά κοντά μας, μιλώ για τον ρωσσοουκρανικό πόλεμο, που έχει καταλύσει ισορροπίες και επηρεάζει έμμεσα ή άμεσα την καθημερινότητά μας.

Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, θέτει ερωτήματα για το κατά πόσο η δικαιωσύνη αποδίδεται πραγματικά και όχι κατ’ επίφας, αλλά και για την φύση της αυτοδικίας, ως εξισσοροπιστικό αντίμετρο στην πιθανή αδικία.

Τέλος ρίχνει στο τραπέζι την κακοποίηση, παιδιών και ενηλίκων που λαμβάνει χώρα σ ενα πολεμικό πλαισιο και πολύ περισσότερο, σ εναν εμφύλιο σπαραγμό.Καταπιάνεται με τον ψυχισμό των ζωντανών θυμάτων του πολέμου, οι περιπτώσεις των οποίων δεν έρχονται στην επικαιρότητα, παρά πολλά χρόνια μετά, και αν.

Συνολικά είναι ένα έργο που το «κουβαλάς» μαζί σου για κάμποση ώρα μετά το τέλος της παράστασης.

Ποια είναι η εκδοχή του σκηνοθέτη του Νίκου Σκουλά πάνω στο έργο;

Η προσέγγιση του σκηνοθέτη είναι ανθρώπινη, ρεαλιστική, εξελίσσει τα επεισόδια εντός του έργου με τρόπο που αναδεικνύει τις ρωγμές στον ψυχισμό των ηρώων και την εξάντληση των ορίων της ανθρώπινης φύσης, όταν αυτή υποκύπτει στο ασβεστο μίσος. Το έργο εκτύλίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών, σαν εκείνοι να μην κάθονται σε μια θεατρική αίθουσα, αλλά σαν να ΄χουν βρεθεί απο κάποια συγκυρία μέσα στο αστυνομικό τμήμα του Τορόντο, μαζί με τουε ήρωες.

Μίλησέ μας για το δικό σου ρόλο.

Ο Γιόζεφ είναι ο Χασάπης. Ένας αξιωματικός που ανέβηκε στην στρατιωτική ιεραρχία, μέσα στη φωτιά ενός εμφυλίου, της πιο απάνθρωπης εκδοχής πολέμου που έχει ποτέ βιώσει ο άνθρωπος. Η αγριότητα αυτή τον έχει σκληρύνει σε βαθμό που στο μυαλό του κάθε μορφή βίας για την επίτευξη του αντικειμενικού σκοπού είναι αιτιολογημένη. Και αυτό τον κάνει αμετανόητο στις θέσεις του, χωρίς φυσικά να είναι ελεύθερος του αναλογούντος τιμήματος.

Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες μετά απ΄ όλες τις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας θα πρέπει να αλλάξουν τρόπο σκέψης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους σε σχέση με το παρελθόν;

Υπάρχουν καποιες ιδιαιτερότητες εδώ. Θέλω να πω πως η τεχνολογία και τα μέσα παραγωγής έχουν εξελιχθεί ραγδαία σε ενα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Η δική μου γενιά (μας λένε generation X) έζησε αυτές τις αλλαγές με αλματώδεις ρυθμούς. Από το πως επικοινωνούμε με τους άλλους, έως και τις απανωτές αλλαγές των συνόρων και την ανάδυση ανεξάρτητων κρατών. Επομένως, είναι φυσικό να χρειάζεται πρσαρμογή στην διεκδίκηση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων. Παλιά η πληροφορία ήταν ακριβοθώρητη και περνουσε από πολλά φίλτρα πριν φτάσει στον κόσμο. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Η αλήθεια διασκορπίζεται σε κομμάτια, μέσα σε χιλιάδες άλλες πληροφορίες, επιδέχεται ερμηνείες και είναι δύσκολη η σύνθεσή της, ως μια συγκροτημένη και αυθεντική ενέργεια. Ο καλλιτεχνικός κόσμος έδειξε με τις τελευταίες του κοινοποιήσεις, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για να αναδείξει ένας κλάδος τα θέματα που τον απασχολούν, παίρνοντας τον κόσμο με το μέρος τους. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα, αλλά κατά τη γνώμη μου μπορεί να είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

Το μόνο που δεν πρέπει να αλλάξει, είναι η βούληση για υπεράσπιση των δικαιωμάτων, το σθένος για διεκδίκηση.Τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με το πώς.

Τι σκέφτεσαι όταν διαβάζεις τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη “Το παν είναι η ρότα σου κόντρα στην κοινωνία ετούτη”;

Να εμπιστεύεσαι το ενστικτό σου, να κάνεις αυτό που αγαπάς και δίνει νόημα στη ζωή σου, χωρίς να νιώθεις ότι πρέπει να απολογηθείς, στο γείτονά σου, στον δασκαλό σου, στον συγγενή σου. Το να χαράξεις τα δικά σου βήματα, το δικό σου μονοπάτι, κόντρα σε κοινωνικούς προγραμματισμούς, είναι από μόνο του μια πράξη ηρωική. Τη ζωή σου την ζεις εσύ και κανένας άλλος. Οπότε ας είναι το τιμόνι στα χέρια σου.

Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει κάτι. Η κάθε επανάσταση, είναι υπόθεση ενός, πριν γίνει των πολλών. Η ζωή μου, είναι η επανάστασή μου.

Πληροφορίες για την παράσταση: